Ξεκάθαρες απαντήσεις, μετά τις επιθέσεις που δέχθηκε από την κυβέρνηση και τον φιλοκυβερνητικό Τύπο, έδωσε ο καθηγητής Φαρμακολογίας του ΑΠΘ, Δημήτρης Κούβελας.
Ο Δ.Κούβελας τόνισε πως «δεν είναι δυνατόν να μπαίνουμε στη συζήτηση αν είμαι εναντίον ή όχι των εμβολιασμών. Με ενοχλεί που όλοι οι άλλοι μπαίνουν στη δουλειά μου. Εξ ορισμού είμαι υπέρ όλων των φαρμακευτικών προϊόντων, αλλά δεν δίνουμε σε όλους όλα τα φάρμακα», σχολίασε.
«Είμαι σαφέστατα υπέρ των εμβολίων αλλά έχουν και παρενέργειες», ξεκαθάρισε.
Να υπενθυμίσουμε πως τις δηλώσεις του καθηγητή, ενώ τα τελευταία 24ωρα υπήρξε μια προσπάθεια σπίλωσης του Δ.Κούβελα από μερίδα του φιλοκυβερνητικού Τύπου.
Αναφερόμενος στο ενδεχόμενο να εμβολιαστούν και οι νεότερες ηλικίες, ο κ. Κούβελας είπε: «Ένα παιδάκι που δεν πρόκειται να νοσήσει ποτέ δεν χρειάζεται να το κάνει το εμβόλιο» και συμπλήρωσε, «υπάρχουν ομάδες που πρέπει να κάνουν το εμβόλιο και αυτούς αν μπορούσα θα τους εμβολίαζα με βελάκια».
«Πρέπει να εμβολιαστούν οι μεγάλοι», δήλωσε. «Άνθρωποι κάτω των 20 ετών να το κάνουν μόνο κάτω από ειδικές περιστάσεις. Μέχρι 35 ετών όμως πρέπει να τους ψάξουμε για να δούμε ποιος το χρειάζεται και ποιος όχι», ανέφερε.
Παράλληλα μιλώντας σε τηλεοπτικό σταθμό τόνισε πως ο διαχωρισμός των πολιτών άπτεται βασικών δημοκρατικών δικαιωμάτων.
«Δεν κινδυνεύει ο εμβολιασμένος από τον ανεμβολίαστο. Ούτως ή άλλως για αυτό έχει κάνει το εμβόλιο. Ο ανεμβολίαστος προφανέστατα δέχεται έναν κίνδυνο να κολλήσει, εν γνώσει του. Άρα λοιπόν γιατί να τους διακρίνω», ξεκαθάρισε.
Παράλληλα με ανάρτηση του αναφέρθηκε και στην επίθεση που δέχθηκε:
«Λοιπόν για να ξεκαθαρίζουμε κάποια πράγματα:'
1. οι τίτλοι των ειδήσεων, αλλά και ξεκάρφωτα αποσπάσματα και εκφορές λόγου δεν είναι δηλώσεις. Είναι δηλωτικές της πρόθεσης του σχολιαστού. Για παράδειγμα από που συνάγεται η αντιεμβολιαστική μου θέση; Από το ότι δεν τα συστήνω σε άτομα που δεν κινδυνεύουν; Γιατί δεν επιλέγεται το ότι τα συστήνω σε άτομα που τα χρειάζονται; Γιατί λένε ότι δηλώνω ότι είναι επικίνδυνα και όχι, το αληθές, ότι είναι ασφαλή, και για να γίνουν ασφαλέστερα, να αναφέρονται όλες οι δυνητικές ανεπιθύμητες με κίτρινη κάρτα και να μην προσπαθεί ο κάθε σχετικός/άσχετος να βρει αιγιαλό συσχέτιση που δεν είναι δυνατόν να βρεθεί ιατρικά για μεμονωμένα περιστατικά;
2. Πάντα μνημονεύω το ρόλο της πρωτοβάθμιας Φροντίδας Υγείας (ΠΦΥ).
Γιατί δεν γίνεται σχόλιο για την έλλειψη πρωτοβάθμιας ή τη μη στελέχωση των δομών υγείας ή την άρνηση προμήθειας μονόκλωνικων αντισωμάτων;
Ή λοιπόν διαβάζονται όλα και γίνεται αντιληπτό και το γράμμα και το πνεύμα του κειμένου ή κάνουμε διευκρινιστικές ερωτήσεις για να καταλάβουμε καλύτερα, ιδίως αν δεν έχουμε και τις ειδικές γνώσεις. (Τις οποίες όμως πως να τις πάρει κανείς όταν κουράζεται στις πρώτες σελίδες;)
3. Πέρυσι όλοι ρωτούσαν για το πότε θα ανακαλυφθούν φαρμακευτικά προϊόντα. Η θέση μου ήταν να γίνει ότι χρειάζεται, και είναι εφικτό σήμερα (ΠΦΥ) και να αφήσουν την έρευνα να κάνει τη δουλειά της, αναφέροντας ότι μπορεί (και αλήθεια ήταν πιθανότερο) να μην βρεθεί εγκαίρως κάτι. Αυτή η πρόβλεψη σχετιζόταν με τους χρόνους περάτωσης όλων των ελέγχων, των προκλινικών και των κλινικών μελετών, αλλά και το χρόνο που η ΕΥΡΩΠΑΙΚΗ ΝΟΜΟΘΕΣΙΑ επιβάλλει για τη διαδικασία έγκρισης.
Κανείς δεν έβαλε ως τίτλο το βασικό μήνυμα. ΘΕΣΜΟΘΕΤΗΣΗ ΟΙΚΟΓΕΝΕΙΑΚΟΥ ΙΑΤΡΟΥ, αλλά «δεν θα βγουν εμβόλια».
Όπως λοιπόν αντιλαμβάνεται και ο πλέον αδαής, αφελής και οριακά νοήμον, δεν είναι το τι λέγεται, αλλά το τι προβάλλεται και το τι γίνεται αντιληπτό.
Επειδή σήμερα μου έγινε η «παρατήρηση» να προσέχω επικοινωνιακά, η απάντηση είναι ότι, όσο και αν προσέχει κάποιος και όσο και να γνωρίζει την τέχνη της επικοινωνίας, αν ανακρίνεται από 2-3 άτομα, διακόπτεται πριν ολοκληρώσει την απάντηση, ο συνομιλητής «συνοψίσει συμπερασματικά», μετά την «συζήτηση» και βάλει ταμπέλα, το πνεύμα χάνεται και το γράμμα αλλοιώνεται σημαντικά.
Πρέπει να λοιπόν να παρθούν αποφάσεις».
