Είχαμε πει, για τους βιαστικούς, ότι όλα τώρα αρχίζουν. Οι Τούρκοι παρέτειναν αορίστως την παράνομη NAVTEX και τις έρευνές τους μέσα στην ελληνική υφαλοκρηπίδα και ΑΟΖ, έχοντας την ελπίδα ότι θα υποκύψουμε στις απειλές και στην ψυχολογική πίεση και θα συρθούμε στο δικό μας Μόναχο, για να διαμοιράσουν τα ιμάτιά μας, με την Πατρίδα απόλεμη πάνω στον Σταυρό.
Μετά το σύμφωνο της Τουρκίας με το μόρφωμα του Σάρατζ η εργώδης προσπάθεια του ελληνικού ΥΠΕΞ και η επίτευξη της ελληνοαιγυπτιακής συμφωνίας καθορισμού των μεταξύ μας θαλάσσιων ζωνών διαμόρφωσαν μια συνθήκη την οποία είχαμε χρόνια να δούμε: Πήραμε επιτέλους την πρωτοβουλία των κινήσεων, δημιουργήσαμε εξελίξεις, αντί να τρέχουμε ξοπίσω τους με τη γλώσσα έξω σαν σκυλιά που κυνηγάνε ματαίως αυτοκίνητα. Παρά την κριτική, καλόπιστη αλλά και κακόπιστη, που ασκήθηκε στη συμφωνία, ο εκνευρισμός των ληστών της Άγκυρας έδειξε, μετά και τη σφαλιάρα που έφαγαν στον Εβρο, ότι είμαστε στη σωστή κατεύθυνση. Ο Μπορέλ, ένας από τους υπαλλήλους του Βερολίνου στις Βρυξέλλες, το ομολόγησε μπροστά στα ανοιχτά μικρόφωνα, μιλώντας στην εκπρόσωπο της Γερμανίδας προαγωγού του, που επιβεβαίωσε τη ζοχάδα του ντεμέκ σουλτάνου, ο οποίος σε λίγο θα σκουπίζει τον κώλο του με την τουρκική λίρα, διότι το χαρτί υγείας θα είναι πιο ακριβό και θα του το δίνει με δελτίο το ΔΝΤ. Ας μην το εκλαμβάνουμε ως απειλή, ως δυσοίωνη έμμεση στήριξη στους νεοοθωμανούς πειρατές, αλλά ως εύσημο της πολιτικής μας. Αν ήμασταν πειθήνιοι και υπάκουες νούλες, Τούρκοι και Γερμανοί δεν θα ήταν εκνευρισμένοι και προβληματισμένοι, αλλά θα μας χτυπούσαν φιλικά στην πλάτη, παίρνοντάς μας με το μάτι μέτρα για την κάσα και την κουστουμιά του μακαρίτη.
Το ζήτημα, βεβαίως, είναι πως δεν πρόκειται για αγώνα ταχύτητας, αλλά για αγώνα αντοχής, στον οποίο ο χρόνος σίγουρα τρέχει σε βάρος των Τούρκων. Ο Ερντογάν, στο διάστημα που διέτρεξε, κατάφερε μετά τις καρπαζιές στον Έβρο να φάει κλοτσιές από τον Σαλιάρη και το πλήρωμά του, δύο υποβρύχιά του εντοπίσθηκαν, καταδιώχθηκαν, το ένα έριξε «παραδίνομαι», τα μαχητικά μας πήγαν στην Κύπρο, χωρίς να πάρουν χαμπάρι στην ένδοξη τουρκική Πολεμική Αεροπορία, τη μόνη που έχει βουλιάξει αντιτορπιλικό της χώρας της κι έκανε παλιοσίδερα άλλο ένα.
Διότι είναι πολύ καλοί όταν καίνε κουρδικά χωριά και σκοτώνουν βοσκούς και γυναικόπαιδα. Απέναντι, όμως, στους Αετούς μας αμολούν μέντες και αερόφυλλα αλουμινίου, κλειδωμένοι στα ραντάρ των πιλότων μας. Κυρίως, όμως, ο Ερντογάν κατάφερε να καταστήσει σαφές στους Γάλλους ότι έχει την τρελή φιλοδοξία να πετάξει μια πυρηνική δύναμη με αεροπλανοφόρα εκτός της Μεσογείου!
Παράλληλα φώναξε την ηγεσία των τρομοκρατών της Χαμάς, επικηρυγμένων διεθνώς, και έκανε συνομιλίες μαζί τους μπροστά στις κάμερες, ενώ με εντολή του εξαπολύθηκαν επιθέσεις κατά του Ισραήλ από τα ψυχοπαίδια του. Διότι ο Χιτλερίσκος της Αγκυρας θέλει να… απελευθερώσει και το τέμενος Αλ Ακσα, δηλαδή την Ιερουσαλήμ. Παράλληλα παραλαμβάνει εξοπλισμό από τους Ρώσους για να φτιάξει τον πυρηνικό αντιδραστήρα και να αποπειραθεί να αποκτήσει πυρηνικά όπλα. Αν το Ισραήλ το επιτρέψει αυτό, θα γραφτώ στο Παρατηρητήριο του Ελσίνκι, του Δημητρά, στο ΚΕΕΡΦΑ του Κωνσταντίνου, στο ΕΛΙΑΜΕΠ και θα ψηφίσω Σκυλακάκη δαγκωτό. Επειδή όμως, είπαμε, ουδείς θα αποδειχθεί ελληνικότερος των Ελλήνων, οφείλουμε να κρατήσουμε γερά τη θέση μας, με το δάχτυλο στη σκανδάλη και τη μαυρίλα της κάννης στραμμένη στη μούρη του ημίτρελου και σε λίγο άφραγκου «σουλτάνου», σιγουρεύοντας τις συμμαχίες μας.
Τα νεύρα τους από την ελληνοαιγυπτιακή συμφωνία ξεβράκωσαν τους αβανταδόρους των Τούρκων, το Βερολίνο και τις πόρνες του, και δεν μπορεί να κρυφτεί μια πραγματικότητα: τρεις χώρες-μέλη της Ε.Ε., η Ελλάδα, η Κύπρος και η Γαλλία, δέχονται απειλές και δη έμπρακτες, με στρατιωτικά μέσα, από μια χώρα ΜΗ μέλος. Δεν θέλει πολλή φαντασία ότι αυτό δεν μπορεί να περπατήσει πολιτικά και επικοινωνιακά. Οι Τούρκοι δεν έχουν συμπάθειες στη βάση των ευρωπαϊκών κρατών, καθώς ο δουλεμπορικός και τρομοκρατικός ρόλος τους είναι πια γνωστός. Οι δε κυβερνήσεις έχουν και αντιπολίτευση.
Μια υποχώρησή μας θα άφηνε αμήχανους και έκθετους τους φυσικούς μας συμμάχους, τη Γαλλία, το Ισραήλ και την Αίγυπτο, και θα άρχιζε μια κατηφόρα που θα τελείωνε μόνο στην πλήρη δορυφοροποίηση της χώρας. Δεν πιστεύω ότι ο Μητσοτάκης μελετάει τον Ελευθέριο Βενιζέλο για να γίνει Ηγεμών της Βλαχίας ή Γούναρης. Εχει παλαιότερες πεποιθήσεις, έμπλεες ψευδαισθήσεων για τους Τούρκους. Πιστεύω πως η «αβρότητα» του Ερντογάν έχει εδώ και μήνες σκοτώσει αυτές τις ψευδαισθήσεις. Έχει στο περιβάλλον του τύπους, όπως, π.χ., ο Ντόκος, κάτι ακατανόητο για μένα και για άλλους. Αν ο Ντόκος, ο ελιαμεπιτζής, το κάνει τζάμπα και ο Πρωθυπουργός τον έχει απλώς για να ακούει την άλλη άποψη, πάω πάσο. Πάντως, αν πληρώνεται, υπάρχει πιο φθηνός τρόπος. Μπορεί ο Πρωθυπουργός να ζητήσει να του στέλνουν από την ΕΥΠ τη μετάφραση της «Γενί Σαφάκ». Θα έχει πιο άμεση εικόνα.
Αδέρφια, τα γεγονότα απέδειξαν αυτό που λέγαμε χρόνια: πως το αληθινό Κόμμα του Πολέμου, αυτοί που θα δυναμώσουν την τουρκική επιθετικότητα, είναι οι αγαπούληδες, οι διεθνιστές, οι «φταίμε κι εμείς, έχουν κι οι Τούρκοι ένα δίκιο», αυτοί οι οποίοι μείωναν τις αμυντικές δαπάνες, τη στρατιωτική θητεία, που απαξίωναν τις Ενοπλες Δυνάμεις και μας έβριζαν ως «ακραίους», «φασίστες», «πολεμοκάπηλους». Χαμένα κορμιά των κομμάτων και των ΜΜΕ ή ιντελιγκέντσηδες, οι οποίοι τώρα που οι ισλαμοναζί βαρούν τα τύμπανα του πολέμου λουφάζουν ή ψελλίζουν να «συζητήσουμε» ακόμη και αν η Τουρκία διεκδικεί νησιά. Να πάτε να παζαρέψετε τις γυναίκες και τις μανάδες, πεζεβέγκηδες της Ιστορίας και βάρη της γης των Ελλήνων. Ο φόβος φυλάει τα έρημα. Μας σώζει και θα μας σώσει το απόθεμα ισχύος που οι ενδοτικοί Απόστολοι του Μαρασμού δεν πρόλαβαν να καταστρέψουν.
Ο Μητσοτάκης έχει την ευκαιρία να γράψει Ιστορία, να κρατήσει ανυποχώρητα τη θέση του, να πολλαπλασιάσει την ισχύ μας με συμμαχίες και να μην υποχωρήσει, όποιος κι αν τον πάρει τηλέφωνο – π.χ., βαψομαλλιάς που τον έχουνε βίντεο με χανουμάκια στην Τουρκία. Και αν χρειαστεί να οδηγήσει το Έθνος στον υπέρ πάντων αγώνα, να μη μείνει τουρκική λαμαρίνα στον αφρό, λιμάνι και αεροδρόμιό τους που να μην το κάνουμε οικόπεδο με μπάζα.
Η Ιστορία έχει μαρμάρινες δέλτους αλλά και κουβά για τα απορρίμματα. Καθείς διαλέγει. Και ο Βενιζέλος πήγε συντριμμένος και συμβιβάστηκε, αφού όμως ο ίδιος έφυγε αήττητος και άλλοι κατέστρεψαν το έργο του και μας οδήγησαν στην ήττα. Ο Βενιζέλος της ακμής ήταν μαχητής, δεν πέταξε την ασπίδα σαν φρίσμπι και δεν παρέδωσε το ξίφος τους μόνο στην εικόνα του εχθρού. Το σύνθημα των μαυροντυμένων Ιερολοχιτών του Πρίγκιπα Αλέξανδρου Υψηλάντη παραμένει πάντα επίκαιρο και, ναι, η μόνη ρεαλιστική λύση: Ελευθερία ή Θάνατος. Ο Πρωθυπουργός να εμπιστευτεί το ένοπλο χέρι του Έθνους. Δεν θα περάσουν!
Φαήλος Κρανιδιώτης
