Ένας από τους μεγάλους φόβους μιας μεγάλης μερίδας των Ελλήνων πολιτών αυτές τις ζοφερές μέρες είναι ότι «μας έχουν μαντρώσει» ώστε να μας καθυποτάξουν. Ότι οι ηγετικές πολιτικές ελίτ εργαλειοποίησαν τον κορωναϊό για να αδρανοποιήσουν τις αντιστάσεις του ελληνικού λαού και να επιβάλουν μια αντεθνική ατζέντα. Αν πράγματι ίσχυε κάτι τέτοιο θα ήταν ένα εξαιρετικά ανόητο σχέδιο. Γιατί η επόμενη του κορωναϊού μέρα θα είναι μια μέρα σε έναν νέο κόσμο.
Σε έναν κόσμο όπου η εθνική ταυτότητα, η εθνική ανεξαρτησία, η εθνική πολιτική, η προστασία των συνόρων και η τοποθέτηση των εθνικών δικαιωμάτων πάνω από τα «ανθρώπινα δικαιώματα» των εισβολέων θα είναι κοινός τόπος τόσο στην Ελλάδα όσο και γενικότερα. Σε κάθε περίπτωση, οι Έλληνες πολίτες είναι στα σπίτια τους αλλά δεν θα μείνουν για πάντα εκεί και δεν είναι «μαντρωμένοι».
Η πολιτική ζωή δεν έχει σταματήσει. Αντιθέτως, έχει ενταθεί. Η δικτυοποιημένη σημερινή κοινωνία προσφέρει τρομακτικά μεγαλύτερες δυνατότητες αλληλεπίδρασης μεταξύ των ανθρώπων από ότι τα πηγαδάκια στην Ομόνοια της δεκαετίας του 70.
Τεράστιες πολιτικές και κοινωνικές διεργασίες και ζυμώσεις βρίσκονται σήμερα εν εξελίξει μέσα στην ελληνική κοινωνία, μέσα στα κλειστά αλλά δικτυωμένα σπίτια μας, πολύ περισσότερες από ότι αν συνεχίζαμε τη «φυσιολογική» μας ζωή χωρίς τον κορωναϊό.
Και αυτές οι ζυμώσεις στα επόμενα χρόνια, αν όχι τους επόμενους μήνες, θα διαμορφώσουν μια νέα πολιτικοκοινωνική πραγματικότητα, η οποία πολύ δύσκολα ταυτίζεται με τις επιλογές των α – εθνικών ελίτ της χώρας.
Πηγαίνουμε δηλαδή προς μια μεγάλη σύγκρουση μεταξύ της συντριπτικής πλειοψηφίας των Ελλήνων πολιτών και των απο-εθνοποιημένων ελίτ και των συμμάχων τους, συμπεριλαμβανομένου και του ένοπλου παρακράτους των «αναρχικών».
Η κυβέρνηση θα πρέπει να πάρει αποφάσεις που θα κρίνουν το πολιτικό της μέλλον. Αυτήν τη στιγμή ο ελληνικός λαός είναι συσπειρωμένος γύρω της. Αλλά αυτό δεν θα κρατήσει για πάντα. Και τα πράγματα μπορεί να αλλάξουν πολύ γρήγορα.
Η κυβέρνηση έχει πολλές εξηγήσεις να δώσει. Μεταξύ των άλλων, είναι γεγονός ότι εκμεταλλεύτηκε αυτήν την κατάσταση για να «επιλύσει» το θέμα του εποικισμού των νησιών του Ανατολικού Αιγαίου από στίφη «μεταναστών» σπρώχνοντας τους σε δομές στην ενδοχώρα.
Και αυτό είναι κάτι που θα το βρει μπροστά της. Και όταν όλα τελειώσουν, γιατί αργά ή γρήγορα θα τελειώσουν, τότε θα συζητήσουμε και αυτό το ζήτημα. Και σε άλλη βάση πλέον. Πιο ρεαλιστική. Γιατί οι ψευδαισθήσεις έσβησαν και οι μάσκες έπεσαν.
Η πολιτική του «ολίγον έγκυος» τελείωσε. Τα σύνορα δεν γίνεται να υπάρχουν για ταξιδιώτες που έρχονται από την Τουρκία με νόμιμο τρόπο, γιατί μπορεί να φέρνουν μαζί τους τον κορωναϊό και να μην υπάρχουν για «μετανάστες» που εισβάλουν δια της βίας στη χώρα, οι οποίοι είναι πολύ πιθανότερον να μεταφέρουν τον ιό.
Δεν γίνεται να έχεις σύνορα για κάποιους και για κάποιους άλλους όχι. Ή θα έχεις ή δεν θα έχεις. Και η έλλειψη συνόρων, όπως είδαμε, σκοτώνει. Και σκοτώνει κυριολεκτικά.
Ο Αιρετικός
