Το αντιαεροπορικό-αντιπυραυλικό σύστημα S-300 της Ρωσίας είναι ένα από τα πιο εξελιγμένα συστήματα στον κόσμο. Αυτός είναι ακριβώς ο λόγος για τον οποίο το Ισραήλ και οι Ηνωμένες Πολιτείες έχουν εργαστεί ακούραστα όλα αυτά τα χρόνια για να αποτρέψουν την παράδοσή του στο Ιράν και γιατί το Ισραήλ εργάζεται τώρα για να το σταματήσει από τη μετάβαση στη Συρία.
Η προοπτική εξοπλισμού της Συρίας με S-300 αποτελεί έναν από τους εφιάλτες του Ισραήλ την τελευταία εικοσαετία. Το 2013 είχε αποφασιστεί η πώληση τους στην Συρία αλλά τελικά μετά από την παρέμβαση του Τελ Αβίβ προς τον Πούτιν ,ο Ρώσος πρόεδρος Βλαντιμίρ Πούτιν ματαίωσε την πώληση τους ως κίνηση καλής θέλησης προς το Ισραήλ.
Πριν από μερικές ημέρες ωστόσο, όταν η Συρία δέχθηκε μπαράζ πυραυλικών επιθέσεων η Μόσχα απείλησε με μεταφορά των S-300 στη Συρία προκειμένου να λειτουργήσει αυτή η απειλή αποτρεπτικά στην επανάληψη επιθέσεων τέτοιας κλίμακας εναντίον του κυβερνητικού Στρατού, αλλά και των επιθέσεων που πραγματοποιεί το Ισραήλ στοχεύοντας κυρίως βάσεις που είναι εγκατεστημένοι Ιρανοί.
Σύμφωνα με ισραηλινές πηγές το Ισραήλ έχει εξαπολύσει περισσότερες από 150 αεροπορικές επιθέσεις στην Συρία, με στόχο ιρανικές βάσεις, αποθήκες πολεμικού υλικού και κομβόι μεταφοράς όπλων από την Χεζμπολάχ. Οι S-300 μπορούν να στοχεύσουν έξι ιπτάμενους στόχους ταυτόχρονα και έχουν βεληνεκές έως 200 χιλιόμετρα. Από το συριακό έδαφος δηλαδή μπορούν να πλήξουν στόχους στον εναέριο χώρο του Λιβάνου από όπου πολύ συχνά διέρχονται ισραηλινά μαχητικά όταν εξαπολύουν επιθέσεις εναντίον συριακών στόχων.
Με τον ίδιο τον Ρώσο ΥΠΕΞ Σ. Λαβρόφ να δηλώνει ότι ακόμη δεν υπάρχει οριστική απόφαση, φαίνεται ότι στην παρούσα φάση το θέμα των S-300 μάλλον θα αποτελέσει διαπραγματευτικό όπλο για την Μόσχα,γνωρίζοντας ότι μια τέτοια κίνηση θα οδηγήσει σε μεγάλη κλιμάκωσή και σε εμπλοκή του Ισραήλ, που θα μπορούσε να πλήξει τελικά τα συμφέροντα της Ρωσίας στην περιοχή. Είναι γεγονός ότι η Συρία διαθέτει παλιά ρωσικά αντιαεροπορικά συστήματα που έχουν αναβαθμιστεί τους τελευταίους μήνες και δεν είναι άσχετη αυτή η εξέλιξη με την κατάρριψη ενός ισραηλινού F16 τον Φεβρουάριο.
Δημοσιεύματα κάνουν λόγο για την αποτυχία Γαλλικής φρεγάτας να εκτοξεύσει τρεις ναυτικούς πυραύλους και αυτομάτως τέθηκε σε εφαρμογή το εναλλακτικό σχέδιο. Ήταν όπως επισημαίνουν οι αναλυτές μια μοναδική ευκαιρία για την Ρωσία να παρακολουθήσει σε πραγματικό χρόνο μια πραγματική μαζική πυραυλική επίθεση του ΝΑΤΟ και να έχει έτσι την δυνατότητα να μελετήσει, την τακτική, τον τρόπο ανάπτυξης των αεροπορικών διανέμων, την κάλυψη τους από τα σκάφη που έπλεαν ανοικτά της Συρίας, το στίγμα των stealth κ.α.
Στην επίθεση εκτοξεύθηκαν 66 πύραυλοι Tomahawks από σκάφη επιφάνειας, 19 JASSM πύραυλοι Κρουζ εκτοξεύθηκαν από τον αέρα, 8 βρετανικοί Storm Shadow πύραυλοι εκτοξεύθηκαν από αεροσκάφη, και 2 γαλλικοί πύραυλοι εκτοξεύθηκαν από φρεγάτες και επίσης 9 γαλλικοί Scalp εκτοξεύθηκαν από αεροσκάφη.
Αν παραδίδονταν οι S-300 στη Συρία αυτό θα δημιουργούσε δύο μεγάλα προβλήματα στο Ισραήλ. Πρώτον, η πιθανότητα να χρησιμοποιηθεί για να καταρρίψει τα ισραηλινά αεροσκάφη ο Άσαντ. Λόγω της μεγάλης εμβέλειας τους, μπορούν να φτάσουν βαθιά στο Ισραήλ και να χτυπήσουν αεροπλάνα που απογειώνονται και προσγειώνονται στο αεροδρόμιο Ben Gurion, καθώς επίσης και τα αεροσκάφη της Ισραηλινής Πολεμικής Αεροπορίας που επιχειρούν στη Συρία.
Επιπλέον, υπάρχει η πιθανότητα η Συρία να δώσει το σύστημα στη Χεζμπολάχ, υπονομεύοντας περαιτέρω την επιχειρησιακή ελευθερία και την υπεροχή του Ισραήλ στην περιοχή.
Το πρόβλημα είναι ότι η παράδοση αυτού του συστήματος στη Συρία θα μπορούσε να οδηγήσει σε πόλεμο. Ο Υπουργός Άμυνας Avigdor Liberman έχει δηλώσει ότι αν οι S-300 χρησιμοποιηθούν κατά του Ισραήλ «θα επιτεθούμε εναντίον τους». Η Μόσχα προειδοποίησε πως θα υπάρξουν καταστροφικές συνέπειες εάν το Ισραήλ επιτεθεί στο σύστημα μόλις φτάσει στη Συρία.
Ο στόχος της Ρωσίας φαίνεται να είναι, αφενός, μια προσπάθεια να ενισχυθεί το καθεστώς του Μπασάρ Αλ-Ασάντ που αγωνίζεται να διατηρηθεί στην εξουσία τα τελευταία χρόνια, ενώ την ίδια στιγμή επιθυμεί να χρησιμοποιήσει την απειλή της παράδοσης του συστήματος στη Συρία ως διπλωματικό μοχλό πίεσης στις διαπραγματεύσεις για το μέλλον της Μέσης Ανατολής.
Προφανώς είναι προς το συμφέρον του Ισραήλ να σταθεροποιηθεί η Συρία, αλλά είναι προς το συμφέρον του κόσμου να μην φτάσουν αυτά τα εξελιγμένα οπλικά συστήματα στα χέρια τρομοκρατικών ομάδων και κράτη παρίες.
