Αυτό που υπογράφει η κυβέρνηση ΣΥΡΙΖΑ-ΑΝΕΛ δεν έχει υπάρξει σε κανένα άλλο μνημόνιο. Περνάει από την Βουλή όχι απλά μέτρα προκαταβολικά, κάτι που είναι σαφώς αντισυνταγματικό (τα τελευταία χρόνια το Σύνταγμα έχει καταπατηθεί πολλάκις), αλλά ψηφίζει να εκχωρήσει το δικαίωμα στους δανειστές και συγκεκριμένα στο ΔΝΤ, την ΕΕ, την Ευρωπαϊκή Κεντρική Τράπεζα και τον Ευρωπαϊκό Μηχανισμό Σταθερότητας.
Συγκεκριμένα, στο άρθρο 15 του πολυνομοσχεδίου, του 4ου μνημονίου δηλαδή, αναφέρεται ρητά και κατηγορηματικά πώς τα αντίμετρα που υπάρχουν σε αυτό τίθενται υπό την αίρεση των δανειστών, οι οποίοι και θα κρίνουν αν εφαρμόζονται τα μέτρα και αν οι στόχοι του Δημοσιονομικού Προγράμματος επιτυγχάνονται.
Γίνεται αυτό με την υπογραφή της ελληνικής Βουλής, αφού σήμερα θα ψηφιστεί το πολυνομοσχέδιο. Και αν αυτό δεν συνιστά εκχώρηση κυριαρχικών δικαιωμάτων τι είναι; Αν με τον τρόπο αυτό δεν δίνει η κυβέρνηση ΣΥΡΙΖΑ-ΑΝΕΛ τα κλειδιά του υπουργείου των Οικονομικών και της οικονομίας της χώρας στους δανειστές τότε τι ακριβώς κάνει.
Μάλιστα, βάζει μπροστά το Διεθνές Νομισματικό Ταμείο, το οποίο απειλεί πώς δεν θα συμμετάσχει στο πρόγραμμα ή είναι αυτό που συνήθως θέτει παράλογες απαιτήσεις παρουσιάζοντας δικά του στοιχεία, κόντρα σε αυτή της Κομισιόν. Πέραν δηλαδή της εκχώρησης του κυριαρχικού δικαιώματος τίθεται και θέμα αντικειμενικής εφαρμογής του πολυνομοσχεδίου, αφού ανά πάσα στιγμή θα μπορεί να αμφισβητηθεί το πρόγραμμα.
Στο επίμαχο άρθρο αναφέρεται συγκεκριμένα πώς «οι διατάξεις των άρθρων 3-9 και 11-14 τίθενται σε εφαρμογή από 1ης Ιανουαρίου του 2019 και από 1ης Ιανουαρίου του 2020 αντιστοίχως, υπό την προϋπόθεση και στο βαθμό που, σύμφωνα με εκτίμηση του Διεθνούς Νομισματικού Ταμείου και της Ευρωπαϊκής Επιτροπής, σε συνεργασία με την Ευρωπαϊκή Κεντρική Τράπεζα, τον Ευρωπαϊκό Μηχανισμό Σταθερότητας και τις ελληνικές αρχές, στο πλαίσιο της τελικής αξιολόγησης του Προγράμματος Οικονομικής Προσαρμογής, δεν προκαλείται απόκλιση από τους μεσοπρόθεσμους δημοσιονομικούς στόχους, όπως αυτοί καθορίζονται στο ως άνω Πρόγραμμα».
Τι να πει κανείς γι’ αυτά που ψηφίζει η κυβέρνηση ΣΥΡΙΖΑ-ΑΝΕΛ. Είναι μάλιστα ένα μείζον θέμα το οποίο δεν έχει αναδειχθεί ούτε καν από τα κόμματα της αντιπολίτευσης και ειδικά τη Νέα Δημοκρατία και αυτό προκαλεί προβληματισμό. Ίσως γιατί το ΔΝΤ ζητάει και τη σύμφωνη γνώμη της ΝΔ για την εφαρμογή των μέτρων, αφού αυτά επεκτείνονται και πέραν του 2019 που λήγει η θητεία της σημερινής κυβέρνησης.
«Αν το Διεθνές Νομισματικό Ταμείο, σε συνεργασία με την Ευρωπαϊκή Επιτροπή, την Ευρωπαϊκή Κεντρική Τράπεζα, τον Ευρωπαϊκό Μηχανισμό Σταθερότητας και τς ελληνικές αρχές, στο πλαίσιο της τελικής αξιολόγησης του Προγράμματος Οικονομικής Προσαρμογής, διαπιστώσει ότι, στη βάση μιας προοπτικής εκτίμησης και λαμβάνοντας υπόψη την εφαρμογή των άρθρων 1 και 2, η εμπροσθοβαρής εφαρμογή του άρθρου 10 είναι αναγκαία προκειμένου να επιτευχθεί ο συμφωνημένος δημοσιονομικός στόχος πρωτογενούς ισοζυγίου της Γενικής Κυβέρνησης ύψους 3,5% για το οικονομικό έτος 2019 κατά τρόπο ευνοϊκό για την ανάπτυξη, οι διατάξεις του άρθρου 10 εφαρμόζονται για εισοδήματα που αποκτώνται από την 1η Ιανουαρίου του 2019.
Προκειμένου να διασφαλιστεί, ως αποτέλεσμα της ως άνω εμπροσθοβαρούς εφαρμογή, η επίτευξη του ανωτέρω δημοσιονομικού στόχου κατά τρόπο ευνοϊκό για την ανάπτυξη, οι ελληνικές αρχές μπορούν να εφαρμόζουν τις αναγκαίες προσαρμογές στο άρθρο 10, σε συμφωνία με το Διεθνές Νομισματικό Ταμείο, την Ευρωπαϊκή Επιτροπή, την Ευρωπαϊκή Κεντρική Τράπεζα και τον Ευρωπαϊκό Μηχανισμό Σταθερότητας» προστίθεται στο άρθρο 15 του πολυνομοσχεδίου.
Το δεύτερο αυτό κομμάτι καταδεικνύει πώς αν δεν επιτευχθούν οι δημοσιονομικοί στόχοι αυτομάτως η «διαχείριση» της ελληνικής οικονομίας περνάει στα χέρια των δανειστών, αφού αυτοί θα μπορούν να αναιρούν αντίμετρα που θα λειτουργούν ως αντίβαρο σε κάποια μέτρα, όπως η κυβέρνηση έχει υποστηρίξει για να πείσει τους βουλευτές της να ψηφίσουν το 4ο μνημόνιο.
Διαβάστε το επίμαχο άρθρο του πολυνομοσχεδίου:
