Πρόσφατα, σε συνέντευξή του στην εφημερίδα Finanncial Times, ο πρωθυπουργός, Κυριάκος Μητσοτάκης, αναφερόμενος στα Σκόπια, είπε ότι επιθυμεί την ένταξή τους στην ΕΕ, επειδή, εκτός των άλλων, ανησυχεί για τις ρωσικές παρεμβάσεις στα Δυτικά Βαλκάνια. Μια αναφορά που πέρασε στα ψιλά, στη συντριπτική πλειοψηφία των ελληνικών ΜΜΕ. Όχι, όμως, απαρατήρητη τόσο στις μεγάλες Δυτικές πρωτεύουσες, όσο και - κυρίως - στη Μόσχα.
Ειδικότερα, στη συνέντευξή του, αφού χαρακτήρισε "λάθος" το βέτο Μακρόν για έναρξη ενταξιακών διαπραγματεύσεων με τα Σκόπια και την Αλβανία, το οποίο, όπως είπε, ελπίζει να διορθωθεί, απαντώντας σε ερώτηση για την επιρροή και τις παρεμβάσεις της Ρωσίας στα Δυτικά Βαλκάνια, ανέφερε: "Ανησυχούσα, ανησυχώ και θα συνεχίσω να ανησυχώ. Γι' αυτό θεωρώ ότι η απόφαση του Ευρωπαϊκού Συμβουλίου (σ.σ. για Αλβανία και Σκόπια) πρέπει να επανεξεταστεί μέσα στο 2020".
Έχουμε αναφερθεί επανειλημμένως στις οβιδιακές μεταφορφώσεις της ηγεσίας της Νέας Δημοκρατίας σε σχέση με τη Συμφωνία των Πρεσπών, από την προεκλογική περίοδο έως σήμερα. Στην προκειμένη, οι αναφορές του Κ.Μητσοτάκη στο ρόλο της Ρωσίας στα Βαλκάνια, απλά έρχονται να προστεθούν στις κωλοτούμπες που έχει κάνει στο θέμα του ονοματολογικού. Δεν προκαλεί ουδεμία εντύπωση. Άλλωστε, εντάσσεται στη γενικότερη θεώρηση της κυβέρνησης ότι, όχι μόνον δεν θα αμφισβητήσει τη Συμφωνία, αλλά αντίθετα θα την τηρήσει επακριβώς. Κι ας την ψήφισε ένα σημαντικό κομμάτι πολιτών, σε ένδειξη έντονης διαμαρτυρίας του για τις Πρέσπες.
Με τη συγκεκριμένη αναφορά του, όμως, ο Κ.Μητοτάκης συντάσσεται με την πολιτική ΣΥΡΙΖΑ και στα ελληνορωσικά. Εύλογα, λοιπόν, προκύπτει το ερώτημα: Γιατί, όταν υπήρξε το καλοκαίρι του 2018, ραγδαία επιδείνωση στις ελληνορωσικές σχέσεις, εξαιτίας των ρωσικών παρεμβάσεων, όπως υποστήριζε η προηγούμενη κυβέρνηση, η Νέα Δημοκρατία, ως αντιπολίτευση, επέκρινε την τότε κυβέρνηση; Γιατί το μέγαρο Μαξίμου έστειλε τον υπουργό Εξωτερικών, Νίκο Δένδια, στη Μόσχα το προηγούμενο διάστημα, υποτίθεται, όπως ειπώθηκε, για να μαζέψει τα "σπασμένα" των Συριζαίων; Όλα αυτά, σήμερα, μοιάζουν μάλλον υποκριτικά. Και σίγουρα ουδόλως ενισχύουν τις δημόσιες διαβεβαιώσεις αρμόδιων κυβερνητικών στελεχών ότι η Αθήνα θέλει να κάνει "επανεκκίνηση" στις ελληνορωσικές σχέσεις.
Το να κάνει μια ακόμα κωλοτούμπα η τωρινή κυβέρνηση, αυτή τη φορά στα ελληνορωσικά, δεν αποτελεί πρωτοτυπία. Ωστόσο, πρέπον θα είναι, στο εξής, όχι άλλα να λέει εντός χώρας και άλλα να πράττει εκτός. Αναμφισβήτητα, οι διαφορές της Αθήνας με τη Μόσχα είναι πολλές. Εκκλησιαστικό, ρωσοτουρκικές σχέσεις, βαλκανική πολιτική, κ.α. Όμως η Μόσχα εξανίσταται με την υποστήριξη της Αθήνας στο Πατριαρχείο Κωνσταντινούπολης, στην περίπτωση της αναγνώρισης της "ουκρανικής Εκκλησίας", και κατόπιν από την Εκκλησία της Ελλάδας, το ίδιο με άκρα δυσαρέσκεια βλέπει η Αθήνα τη "συμμαχία" ή "λυκοσυμμαχία" της Μόσχας με την Άγκυρα.
Όμως, στο πλαίσιο της πολύπλευρης εξωτερικής πολιτικής και με δεδομένο ότι η Ρωσία είναι μια μεγάλη δύναμη, η Ελλάδα ανέκαθεν διατηρούσε λεπτές, πλήν όμως καλές σχέσεις. Και επί ΕΣΣΔ. Ο τουρισμός, τα ελληνικά αγροτικά προϊόντα (που επλήγησαν ανεπανόρθωτα, εξαιτίας ευρωπαϊκών κυρώσεων και ρωσικών αντικυρώσεων), η αρνητική στάση της Μόσχας - λόγω των συμφερόντων της - στη συμφωνία Τουρκίας - Τρίπολης (Λιβύη), η διαχρονική - και πάλι στο βαθμό που εξυπηρετούνται τα συμφέροντά της - θετική στάση στο Κυπριακό, είναι σημεία σύγκλισης των δυο πλευρών. Από κεί και πέρα, και η Μόσχα ξέρει ότι η Ελλάδα είναι ενταγμένη στην ΕΕ και στο ΝΑΤΟ, και η Αθήνα γνωρίζει ότι η Ρωσία κινείται στη βάση των γεωπολιτικών συμφερόντων της. Ξεκάθαροι λογαριασμοί και λόγια, λοιπόν, κάνουν τους καλούς φίλους. Εκατέρωθεν.
Μέσα στην τούρλα των ελληνοτουρκικών και της συμφωνίας Άγκυρας - Τρίπολης, ελάχιστα απασχόλησε, όπως ήταν αναμενόμενο, η αναφορά Μητσοτάκη στη Ρωσία. Το θέμα, όμως, φαίνεται ότι δεν πέρασε απαρατήρητο στη Μόσχα. Μάλιστα, κάποια "γραμμιτζίδικα" ρωσικά ΜΜΕ που φημίζονται για τη σχέση τους με ισχυρά κέντρα εξουσίας στη Μόσχα, προέβησαν σε αναλυτικά δημοσιεύματα και σχόλια.
Ένα από αυτά, είναι το site Vzgliad, με τον χαρακτηριστικό τίτλο "Η Ελλάδα περνάει στο στρατόπεδο των αντιπάλων της Ρωσίας", και αρκετά αναλυτικό κείμενο, όπου ο συντάκτης του διερωτάται "γιατί οι κάποτε φιλικές σχέσεις Μόσχας και Αθήνας έφθασαν στο σημείο να λέει ο Έλληνας πρωθυπουργός ότι οι παρεμβάσεις της Ρωσίας στη Βαλκανική πρέπει να αντιμετωπιστούν και μάλιστα με ριζικό τρόπο;"
Και καταλήγει το κείμενο: "Η φιλική, ορθόδοξη, σχεδόν “αδελφική” Ελλάδα, μετατρέπεται σχεδόν σε ρωσοφοβική Πολωνία. Και ο Γάλλος Πρόεδρος, Μακρόν, τον οποίον θεωρούσαμε τσιράκι των Βρυξελλών και μαριονέτα των διεθνών οικονομικών κύκλων, ξαφνικά μετατρέπεται σε σύμμαχο όχι μόνο συγκυριακό, αλλά και στρατηγικό".
Επίσης, αφού κάνει μια μικρή αναδρομή στην πολιτική κατάσταση στην Ελλάδα, χαρακτηρίζει τον Αλέξη Τσίπρα ως "ριζοσπάστη ευρωσκεπτικιστή, που έδωσε τολμηρές υποσχέσεις, αλλά οι Ευρωπαίοι δανειστές, όπως η Άνγκελα Μέρκελ και η γραφειοκρατία των Βρυξελλών, γρήγορα τον λύγισαν". Αναφέρει, ακόμη, ότι "ο Τσίπρας κατάφερε ακόμα και να μαλώσει με την Ρωσία για έναν θολό και ύποπτο λόγο, με αποτέλεσμα να ψυχρανθούν οι παραδοσιακά θερμές σχέσεις. Κάτι, για το οποίο δεν υπήρχε λόγος".
Κατόπιν, αναφέρεται στη Νέα Δημοκρατία, εκθειάζοντας το πρόσωπο του ιδρυτή της, Κωνσταντίνου Καραμανλή, γράφει θετικά για την οικογένεια του Κυριάκου Μητσοτάκη, τον πατέρα του και την αδελφή του, ως πρώην υπουργό Εξωτερικών, αλλά σημειώνει για τον πρωθυπουργό: "Το πιο σημαντικό που πρέπει να ξέρουμε για αυτόν τον απόφοιτο του Χάρβαρντ και του Στάνφορντ είναι ότι αποτελεί σάρκα εκ της σαρκός της παγκόσμιας ελίτ, προϊόν του ίδιου εκκολαπτηρίου των πολιτικών που προορίζονται για την νότια, την κεντρική και την ανατολική Ευρώπη. Δεν είναι ο "χούλιγκαν" Τσίπρας. Αυτός δεν πρόκειται να κάνει αταξίες, αλλά θα ακούει προσεκτικά ό,τι του λένε Βρυξέλλες και Ουάσιγκτον. Και εκεί, ως γνωστόν, λένε ότι η Ρωσία παρεμβαίνει στις εκλογές και σε άλλες εσωτερικές υποθέσεις χωρών – μελών του ΝΑΤΟ και πρέπει οπωσδήποτε να της ρίξουμε «μια κατραπακιά στον σβέρκο»".
Το δημοσίευμα, εννοείται, είναι άκρως επικριτικό ως προς το εκκλησιαστικό ζήτημα στην Ουκρανία, ενώ με αφορμή την αναγνώριση της αυτοκεφαλίας - και - από την Εκκλησία της Ελλάδας, αναφέρει ότι "οι Έλληνες απειλούνται τώρα με το δικό τους σχίσμα (!). Κάποιοι σκέπτονται ότι αυτό είναι λάθος και κάποιοι άλλοι ότι είναι μηχανορραφίες της ρωσικής Εκκλησίας.
Επιπλέον, προσπερνά όπως - όπως τις σχέσεις της Μόσχας με την Άγκυρα, τις οποίες χαρακτηρίζει ως "συνεργασία" και "παρολιγόν συμμαχία", σημειώνοντας ότι "το κλίμα που διαμορφώνεται από τα ΜΜΕ στην Ελλάδα για τη Ρωσία", εκτός του Εκκλησιαστικού έχει να κάνει με τις ρωσοτουρκικές σχέσεις. "Τους Έλληνες ανησυχεί η συνεργασία – σε κάποια σημεία η παρολίγο συμμαχία Μόσχας και Άγκυρας - αφού τους Τούρκους συνεχίζουν να τους θεωρούν ως τους κυριότερους αντιπάλους τους".
Και αναφέρει η "γραμμιτζίδικη" ιστοσελίδα: "Ο κ.Μητσοτάκης, όμως, στις αντιρωσικές δηλώσεις του δεν αναφέρθηκε ούτε στην Εκκλησία, ούτε καν στην Τουρκία, όπως θα περιμέναμε. Αντίθετα, ευθέως δήλωσε ότι η “ανησυχία” του αφορά το εξής: Ότι είναι απαραίτητο να αλλάξει η απόφαση του Ευρωπαϊκού Συμβουλίου που μπλόκαρε την ενταξιακή διαδικασία της Αλβανίας και της Βόρειας Μακεδονίας στην ΕΕ". Έτσι, κατά τον συντάκτη του δημοσιεύματος, "φάνηκαν πεντακάθαρα πού ακριβώς έχει εκκολαφθεί, καθώς και σε ποια κέντρα δείχνει πίστη και αφοσίωση. Και ο Μητσοτάκης, υπενθυμίζουμε, δεν είναι αριστερός τύπου Τσίπρα, τον οποίο λίγο απασχολούν θέματα εθνικής υπερηφάνειας, αλλά ο ηγέτης ενός δεξιού συντηρητικού κόμματος. Όμως, αφού οι Βρυξέλλες είπαν “Πρέπει!”, η Αθήνα απάντησε “Nαι!”
Η σφοδρή αντίθεση της Ρωσίας στη διεύρυνση του ΝΑΤΟ στα Βαλκάνια, την οποία ο συντάκτης του δημοσιεύματος στην περίπτωση του Μαυροβουνίου, χαρακτηρίζει "μη νόμιμη", είναι γνωστή. Το ίδιο και για τη Συμφωνία των Πρεσπών, καθώς και την ένταξη των Σκοπίων στο ΝΑΤΟ, αλλά - εμμέσως - και στην ΕΕ. Ο ίδιος προβλέπει ότι ο επόμενος "στόχος" του ΝΑΤΟ και της ΕΕ θα είναι η Σερβία.
Ως εκ τούτου, η ιστοσελίδα πανηγυρίζει για το βέτο Μακρόν. "Το τρικ -γράφει - απέτυχε χάρη σε ένα συγκεκριμένο άνθρωπο. Τον Πρόεδρο της Γαλλίας, Εμμανουέλ Μακρόν, ο οποίος τελευταία φαίνεται να απεγκλωβίζεται από τον εναγκαλισμό του συστήματος της παγκοσμιοποίησης. Δεν προσπαθεί μόνο να γίνει ο ανεπίσημος ηγέτης της ΕΕ, παραγκωνίζοντας την Άνγκελα Μέρκελ, της οποίας η επιρροή βαίνει μειούμενη στις Βρυξέλλες. Προσφέρει στην Ευρώπη μια νέα γεωπολιτική στρατηγική, μέρος της οποίας αποτελεί η αποκατάσταση των σχέσεων με τη Ρωσία".
Και καταλήγει: "Το μπλοκάρισμα της Αλβανίας και της Βόρειας Μακεδονίας δεν είναι ασφαλώς “δωράκι” για τη Ρωσία. Είναι ένα μήνυμα - συμβολισμός της αναθεωρητικής του προσέγγισης. Για να το πούμε ευγενικά, ο πληθυσμός της “παλαιάς Ευρώπης” δεν είναι καθόλου ενθουσιασμένος με την ιδέα ότι θα υποδεχτεί και νέα "παράσιτα", κάποιες μικρές και φτωχές βαλκανικές χώρες. Εν ολίγοις, ο Μακρόν πιστεύει ότι η ΕΕ και το ΝΑΤΟ διέρχονται κρίση, αλλά μπορούν να αποκτήσουν νέα ζωή αν αναγνωρίσουν τα παλιά λάθη και τον ακολουθήσουν σε ένα φωτεινό μέλλον. Αυτές είναι οι προσωπικές του φιλοδοξίες – και οι εθνικές φιλοδοξίες της Γαλλίας, που για δεκαετίες είχαν μπει σε δεύτερο πλάνο, αλλά δεν είχαν τελείως ξεχαστεί. Για την υλοποίησή τους, μοιάζει να μην φοβάται ακόμα και τη ρήξη με το Βορειοατλαντικό Σύμφωνο. Και αυτό δεν το δηλώνουμε μόνο εμείς, οι "κακοί" Ρώσοι, αλλά ακόμη και μέλη της Συμμαχίας, όπως ο πρωθυπουργός της Ελλάδας, κ.Μητσοτάκης, ο οποίος, μετά τις ανησυχίες που εξέφρασε για τη Ρωσία, άρχισε αμέσως την πολεμική με τον Μακρόν σχετικά με το μέλλον του ΝΑΤΟ".
