Μπροστά στην ασυγκράτητη τουρκική επιθετικότητα και την πειρατεία Ερντογάν στο Αιγαίο και στην κυπριακή ΑΟΖ, ας κρατήσουμε την ψυχραιμία μας. Γιατί ο Τούρκος Πρόεδρος είναι ανεξέλεγκτος στις νεο-οθωμανικές ονειρώξεις του;
Οι στόχοι του είναι ευδιάκριτοι για όσους από εμάς μελετάμε και αναλύουμε την τουρκική επεκτατική πολιτική σε βάρος της Ελλάδος και της Κύπρου, με επιθέσεις κατά της Γαλλίας και υλακές κατά της Ευρώπης και άλλων γειτονικών κρατών.
Πρώτον, ο Ερντογάν σχεδίασε και ονειρεύεται πως, μέχρι το 2023, 100ετηρίδα της ίδρυσης της Τουρκικής Δημοκρατίας, η χώρα θα αναδειχθεί σε ηγέτιδα της Μέσης και Ευρύτερης Ανατολής και παγκόσμια δύναμη.
Δεύτερον, ο σουλτάνος χρησιμοποιεί τον τουρκικό στρατό ως ισχυρό εμβρυουλκό της επεκτατικής και κατακτητικής πολιτικής του. Σύμφωνα με Τούρκο αναλυτή (Is Turkey a powerful country? Του Ahmet Haşim Köse – 26.8.2020 – DuvarEnglish), η Τουρκία διαθέτει στρατεύματα σε 10 χώρες (περιλαμβανομένων και των κατεχομένων).
Σύνολο στρατευμάτων σε αποστολές (Λίβανος, Μαλί, Κεντροαφρικανική Δημοκρατία, Αφγανιστάν), στρατιωτικές βάσεις (Κατάρ, Σομαλία, Αλβανία, Λιβύη) και κατοχή εδαφών (Ιράκ, Συρία, Κύπρος) περίπου 100.000. Μετά τη βιβλική καταστροφή στον γειτονικό Λίβανο, η Τουρκία εισέβαλε με πράκτορες και χρήματα και δραστηριοποιείται στα βόρεια της χώρας.
Τρίτον, ο Τούρκος Πρόεδρος ονειρεύεται να ανασυστήσει την Οθωμανική Αυτοκρατορία. Υποκινούμενος από έκδηλα τζιχαντιστικά κίνητρα, μεθοδεύει να επανακαταλάβει χώρες που ήταν υπό οθωμανική κατοχή. Και, φυσικά, να φινλαδοποιήσει την Ελλάδα και να ελέγξει πλήρως την ημικατεχόμενη Κύπρο. Ο Ερντογάν είχε άριστο μέντορα, τον Νταβούτογλου.
Τέταρτον, η Ευρωπαϊκή Ένωση, υπό την πίεση εθνικών συμφερόντων των μελών της, ασκεί πολιτική δύο μέτρων και δύο σταθμών. Ενώ, δηλ., στην περίπτωση του δικτάτορα της Λευκορωσίας, Λουκασένκο, προετοιμάζει κυρώσεις για παραβίαση ανθρώπινων δικαιωμάτων και ελευθεριών του λαού της χώρας, στην περίπτωση της κατοχικής Τουρκίας ασκεί πολιτική καρότου και ασθενούς μαστιγίου. Ο σουλτάνος τρώγει το καρότο και χλευάζει το γελοίο μαστίγιο. Εξάλλου, η ανάρμοστη σχέση του Αμερικανού Προέδρου, Τραμπ, με τον Ερντογάν, αποθηριώνει τον Τούρκο πειρατή.
Πέμπτον, είναι εμφανές ότι ο Τούρκος Πρόεδρος αποφάσισε να υλοποιήσει διά της στρατιωτικής και ναυτικής ισχύος το δόγμα της «Γαλάζιας Πατρίδας», επειδή ισχυρίζεται ότι η Τουρκία έχει δικαιώματα στους πλούσιους υδρογονάνθρακες της Λεκάνης της Λεβαντίνης. Έτσι, διεκδικεί να αρπάξει δεκάδες ελληνικά νησιά, νησίδες, βραχονησίδες και βράχους και προπάντων την Κρήτη, τη Ρόδο, την Κάρπαθο και, φυσικά, το Καστελόριζο.
Το Καστελλόριζο είναι η αιχμή των ελληνοτουρκικών διαφορών. Η μερική οριοθέτηση της ΑΟΖ μεταξύ Ελλάδος και Αιγύπτου (6.8.2020) ακυρώνει μεν το παράνομο τουρκολιβυκό μνημόνιο, αλλά δεν θωρακίζει το Καστελόριζο.
Δύο ξένοι αναλυτές αναφέρονται στην περίπτωση του Καστελορίζου και εκφράζουν έντονους φόβους ότι δεν αποκλείεται η Τουρκία, μέσα στον πειρατικό παροξυσμό της, να επιχειρήσει κατάληψή του.
Ο Jack Dulgarian, σε ανάλυση (Kastellorizo Is The Key To Turkish & Greek Ambitions In The Eastern Mediterranean – 29.7.2020 – globalsecurityreview.com) υποστηρίζει, στη βάση διαφόρων σεναρίων, πως η Τουρκία θα μπορούσε τάχιστα και εύκολα να καταλάβει το Καστελόριζο, τη Στρογγύλη και τη Ρω.
Επίσης ο Δρ Daniel Pipes, διευθυντής του Middle East Forum, σε συνέντευξη στον ακαδημαϊκό, δρα Ανδρέα Κάρυο (Turkey’s “reconquests” in the Eastern Mediterranean and beyond – Eastern Mediterranean Policy Notes | University of Nicosia I No. 53, August 2020), εκφράζει τους ίδιους φόβους. Αφού διατύπωσε έντονες ανησυχίες για την Κυπριακή Δημοκρατία εξαιτίας του μεταναστευτικού, επισήμανε:
«Αν το Καστελόριζο γίνει τουρκικό με ελάχιστο κόστος για την Άγκυρα, να περιμένετε ότι ελληνικά νησιά του Αιγαίου θα έχουν την ίδια μοίρα. Το πρόβλημα είναι ότι δεν βλέπω ποιος θα αποτρέψει τον Ερντογάν, δεδομένης της ευρωπαϊκής αδυναμίας και της τυφλής αφοσίωσης του Τραμπ στον Τούρκο δικτάτορα».
Το Καστελόριζο είναι το σημείο όπου συναντώνται οι ΑΟΖ Ελλάδος, Αιγύπτου και Κύπρου. Με την ελληνοαιγυπτιακή συμφωνία μερικής οριοθέτησης και με την απουσία οριοθέτησης της ελληνικής με την κυπριακή ΑΟΖ, είναι στο έλεος του Τουρκο-Χίτλερ.
Αν το καταλάβει, δημιουργεί τετελεσμένα, σύρει την Ελλάδα σε πόλεμο και αργότερα σε διάλογο και αξιώνει αναθεώρηση της Συνθήκης της Λωζάννης με αποκαθήλωση του Ατατούρκ. Θα αποτολμήσει το αδιανόητο;
Πέντε δεδομένα αποτρέπουν ένα τέτοιο απονενοημένο διάβημα από τον Τούρκο πειρατή.
Πρώτον, με ένα τηλεφώνημα, ο Αμερικανός Πρόεδρος του υπέδειξε να μην επιχειρήσει οτιδήποτε πριν από τις αμερικανικές εκλογές του Νοεμβρίου.
Δεύτερον, η σθεναρή αντίδραση και πολεμική ετοιμότητα της Ελλάδος είναι πανίσχυρο αντίπαλο δέος που υπολογίζει.
Τρίτον, μια σύρραξη Ελλάδος-Τουρκίας θα διέλυε την ΝΑ πτέρυγα του ΝΑΤΟ, προς άφατη ικανοποίηση του Ρώσου Προέδρου.
Τέταρτον, οι επικερδείς σχέσεις του Ερντογάν με την ΕΕ, διά των μεταναστευτικών εκβιασμών.
Πέμπτον, η καταρρέουσα τουρκική οικονομία και πιθανή εσωτερική αντίδραση, πολιτική, κοινωνική ή και άλλη. Αθήνα και Λευκωσία καλούνται να αντλήσουν, επιτέλους, τα ανάλογα μαθήματα με άμεσο, δραστικό επανεξοπλισμό. Ο Αττίλας σέβεται μόνο τη ΔΥΝΑΜΗ.
Σάββας Ιακωβίδης
