Η Τουρκία (πιθανότατα αν και όχι σίγουρα) θα πραγματοποιήσει εντός των επομένων μηνών ή και εβδομάδων μία κίνηση που θα διαμφισβητεί ευθέως την ελληνική κυριαρχία στο Αιγαίο και που δεν θα αφήνει περιθώρια μη αντίδρασης στην ελληνική πλευρά. Σκοπός του Ερντογάν είναι να κινηθεί σε χώρο που η Τουρκία θεωρεί αυθαίρετα δικό της βάσει του τουρκολιβυκού συμφώνου ώστε, εάν η Ελλάδα απαντήσει, να εμφανίσει την Τουρκία ως ευρισκόμενη σε «νόμιμη άμυνα». Τελικός σκοπός του είναι να σύρει την Ελλάδα σε διαπραγμάτευση εφ’ όλης της ύλης και αναθεώρηση της Συνθήκης της Λωζάνης.
Η τουρκική τακτική οδηγεί νομοτελειακά σε σύγκρουση επί του πεδίου. Διότι απλώς δεν υπάρχει το ενδεχόμενο ελληνική κυβέρνηση, έστω υπό το κράτος απειλής, να προχωρήσει σε «διάλογο» επί των ελληνικών κυριαρχικών δικαιωμάτων. Στο ενδεχόμενο σύγκρουσης, όμως, οι Τούρκοι εμφανίζουν μία αυτοπεποίθηση, που μπορεί να τους εγκλωβίσει σε μία θανάσιμη παγίδα.
Η παγίδα εμπεριέχει πέντε παραμέτρους:
Η πρώτη είναι ότι η Τουρκία θα αντιμετωπίσει αποτελεσματική, καταιγιστική αντιπαράταξη των ελληνικών ενόπλων δυνάμεων και θα αποτύχει να εμπεδώσει κάποια μορφή υπεροχής. Αυτό ήδη διαφάνηκε στον Εβρο και στο Καστελλόριζο το αμέσως προηγούμενο διάστημα. Μία (σχεδόν βέβαιη) γεωστρατηγική αποτυχία της Τουρκίας στο Αιγαίο θα οδηγήσει σε ταχύτατη απαξίωση και αποδόμηση του καθεστώτος Ερντογάν και σε διαλυτικές συνέπειες για τη συνοχή του τουρκικού κράτους, που βασίζεται στην (φαντασιακή και εκ του ασφαλούς) ισχύ του.
Δεύτερη παράμετρος: η Τουρκία, ακόμα και αν καταγάγει κάποιες περιστασιακές επιτυχίες, θα εμπλακεί σε μία μακρά, ατέρμονη και αδιέξοδη γεωστρατηγική αντιπαράθεση με την Ελλάδα, που θα δημιουργήσει ένα τουρκικό Βιετνάμ στο Αιγαίο. Η αποτυχία του Ιμπραήμ να κυριαρχήσει στην Πελοπόννησο το 1825-7, παρά τις κατά τόπους επιτυχίες του, οδήγησε στον εκφυλισμό της εκστρατείας του, στην εξάντλησή του και τελικώς στην παρέμβαση των μεγάλων δυνάμεων, που τον Οκτώβριο του 1827 στο Ναυαρίνο μετέβαλαν σε λίγα λεπτά τον θηριώδη στόλο του σε επιπλέοντα σανίδια.
Τρίτη παράμετρος: ακόμα και μία (απίθανη) περιστασιακή επικράτηση της Τουρκίας σε συγκεκριμένο πεδίο και δημιουργία τετελεσμένων θα οδηγήσει την Ελλάδα σε ανασυγκρότηση, ανασχεδιασμό και ένα δεύτερο γύρο αντιπαράθεσης, με επιθετική λογική και την Τουρκία αμυνόμενη, διεθνώς υπόλογη και βαλλόμενη πανταχόθεν.
Τέταρτη παράμετρος: ένα νέο μέτωπο της Τουρκίας στο Αιγαίο θα σχηματίσει αυτό που η γεωπολιτική επιστήμη ονομάζει «υπερεπέκταση» και θα οδηγήσει νομοτελειακά τη δυστοπία της αναβίωσης της οθωμανικής αυτοκρατορίας σε ναυάγιο και πιθανότατα εσωτερική κρίση διαρκείας.
Πέμπτη παράμετρος: τυχόν στρατιωτική εμπλοκή της Τουρκίας εναντίον της Ελλάδας, κράτους μέλους του ΝΑΤΟ, της ΕΕ κ.λπ., θα στρέψει οριστικά την ήδη ανήσυχη και ενοχλημένη διεθνή κοινότητα αλλά και τη διεθνή κοινή γνώμη εναντίον του κράτους-ταραξία και θα δρομολογήσει διαδικασίες αποβολής της από τους διεθνείς οργανισμούς και περιθωριοποίησής της στη διεθνή κοινότητα, με ό,τι αυτό συνεπάγεται.
Μελέτης Μελετόπουλος
