Τα παιδικά μας χρόνια είναι τελικά η πιο καθοριστική περίοδος για την μετέπειτα ζωή μας. Παίζουν καθοριστικό ρόλο στο πώς θα αγαπήσουμε, πόσο γενναιόδωροι, ανοιχτόμυαλοι και ακομπλεξάριστοι μπορούμε να είμαστε.

Η σχέση των γονιών μας επίσης καθοριστική για το πώς θα είμαστε και εμείς μέσα στη σχέση. Είσαι το πρωτότοκο, το δεύτερο παιδί, το τελευταίο παιδί ή το μοναχοπαίδι μιας οικογένειας.

Επίσης η σειρά με την οποία γεννήθηκες στην οικογένεια είναι απόλυτα σχετική με την συμπεριφορά σου μέσα στη σχέση. Δες παρακάτω:

Πρωτότοκα παιδιά: «Είναι οργανωτικοί, υπεύθυνοι, τους αρέσει να φροντίζουν τους άλλους. Μέσα στη σχέση μπορείς να να βασιστείς στον σύντροφο που είναι ο πρωτότοκος στην οικογένειά του και να ζητήσεις τη γνώμη του για αυτό που σε απασχολεί λαμβάνοντας πολύ ορθή και εμπεριστατωμένη απάντηση. Είναι τελειομανείς, τους αρέσει να έχουν τον έλεγχο. Δεν τους αρέσει τόσο το ρίσκο» αναφέρει ο Michael Grose, ειδικός σε θέματα οικογένειας.

Μεσαία παιδιά: «Τα μεσαία παιδιά μιας οικογένειας έχουν μάθει να είναι... ειρηνοποιοί και να συμβιβάζονται» αναφέρει η Linda Campbell καθηγήτρια ψυχολογικής συμβουλευτικής του Πανεπιστημίου στη Γεωργία. «Τα μεσαία παιδιά έχουν μάθει να προσαρμόζονται, να είναι «διπλωμάτες» στην επικοινωνία και καλοί στη διαπραγμάτευση. Αυτό γιατί έχουν μάθει να κρατούν τις ισορροπίες μεταξύ των πρωτότοκων και των τελευταίων παιδιών της οικογένειας. Η δικαιοσύνη είναι πολύ σημαντική για εκείνους. Είναι πολύ σημαντική η επικοινωνία για τα μεσαία παιδιά και πολλές φορές εκφράζουν αυτό που τους ενοχλεί μέσα στη σχέση. Είναι ρεαλιστές, ξέρουν τις ικανότητές τους, αλλά είναι και αρκετά αναποφάσιστοι στο τι θέλουν ακριβώς από τη ζωή τους.

Τελευταία παιδιά οικογένειας («στερνοπούλια»): Τα τελευταία παιδιά μιας οικογένειας έχουν την τάση να ψάχνουν την προσοχή, ενώ δείχνουν μα μην φοβούνται το ρίσκο. Στη σχέση είναι αυθόρμητοι, ενώ τους αρέσει το παιχνίδι.Εχουν μάθει να «διαβάζουν» τους ανθρώπους, να επικοινωνούν με τους μεγαλύτερους της οικογένειας. Από την άλλη, έχουν μάθει να προστατεύονται, να παίρνουν οι άλλοι αποφάσεις για τους ίδιους και να είναι λίγο πιο.. ευέξαπτοι. Τα τελευταία παιδιά μιας οικογένειας μπορεί να... εξοργίσουν έναν πρωτότοκο με τα νάζια τους μιας και έχουν συνηθίσει να τους γίνονται τα χατίρια. Ζητούν την προσοχή και την φροντίδα συνεχώς. Από την άλλη το τελευταίο παιδί μιας οικογένειας μπορεί να «χαλαρώσει» την άκαμπτη σοβαρότητα ενός πρωτότοκου που έχει μάθει να είναι πάντα υπεύθυνος.

Μοναχοπαίδια: Τα μοναχοπαίδια (συνήθως) δεν χρειάζεται να «διεκδικήσουν» την προσοχή των γονιών τους. Ως ενήλικες είναι υπεύθυνοι και έχουν αγάπη να δώσουν. Αλλά θα την απαιτήσουν κιόλας γιατί συνήθισαν να την έχουν. «Μεγάλωσαν με το να είναι το κέντρο της προσοχής και τόσο οι συναισθηματικές όσο και οι υλικές ανάγκες τους ικανοποιούνταν». Σύμφωνα με τον Campbell, μπορούν να ταιριάξουν πολύ αρμονικά ο πρωτότοκος μιας οικογένειας και το μοναχοπαίδι μιας άλλης. Είναι και οι δύο υπεύθυνοι και αξιόπιστοι. Συνήθως ένα μοναχοπαίδι δεν ταιριάζει τόσο με το τελευταίο παιδί μιας οικογένειας που έχει μάθει να είναι πιο αυθόρμητο, πιο «ανώριμο» και να... συγχωρούνται πιο εύκολα τα λάθη του.

ΠΗΓΗ: