Η πρώτη κίνηση του παιδιού όταν πέφτει το φαγητό του στο πάτωμα, είναι να το φάει, προκαλώντας την άμεση αντίδραση του γονιού.

Οι επιστήμονες εφάρμοσαν τον κανόνα των «5 δευτερολέπτων» και διαπίστωσαν ότι τα βακτήρια μπορούν να προσκολληθούν στο φαγητό ακόμα κι αν προλάβει το παιδί και το σηκώσει πολύ γρήγορα. 'Οπως ανέφεραν, τα επίπεδα υγρασίας σε ένα τρόφιμο αλλά και το είδος της επιφάνειας με το οποίο έρχεται σε επαφή καθορίζουν κατά πόσο είναι ασφαλές προς κατανάλωση.

Τι πρέπει να γνωρίζετε για τον κανόνα των «5 δευτερολέπτων»:

Ακόμα κι αν ένα δάπεδο δείχνει καθαρό ή είναι στεγνό δεν σημαίνει ότι δεν έχει βακτήρια. Ορισμένα μικρόβια μπορούν να επιβιώσουν στο πάτωμα για μεγάλο χρονικό διάστημα ενώ δεν είναι αντιληπτά με γυμνό μάτι. Έτσι, είναι σχεδόν βέβαιο ότι τόσο στο πάτωμα της κουζίνας ή της σχολικής αίθουσας υπάρχουν μικρόβια.

Οσο περισσότερο χρόνο μείνει στο πάτωμα, η τροφή, τόσα περισσότερα μικρόβια θα συγκεντρώσει. Έτσι, τα τρόφιμα που μένουν εκεί για 5 δευτερόλεπτα ή λιγότερο πιθανότατα θα έχουν λιγότερα βακτήρια από τις τροφές που παραμένουν κάτω για μεγαλύτερο χρονικό διάστημα.

Τα βακτήρια μπορούν να προσκολληθούν στο φαγητό μόλις πέσει στο πάτωμα. Επομένως, ακόμα και τα ελάχιστα δευτερόλεπτα που μεσολαβούν μέχρι το παιδί να το σηκώσει, αρκούν για να πολλαπλασιαστούν τα μικρόβια. Ειδικά σε τρόφιμα με υγρές επιφάνειες, όπως μια φέτα μήλου, είναι πολύ εύκολο να διεισδύσουν τα βακτήρια.
Ένα «υγρό» τρόφιμο που παραμένει στο πάτωμα για περισσότερο από 30 δευτερόλεπτα συγκεντρώνει περίπου 10 φορές περισσότερα βακτήρια απ’ ό,τι ένα τρόφιμο που παραμένει στο πάτωμα για 3 δευτερόλεπτα. Ενδεικτικά, είναι πιο ασφαλές να φάει ένα μπισκότο ή ένα κρακεράκι που έπεσε στο πάτωμα απ’ ό,τι ένα κομμάτι πορτοκάλι.

Ορισμένα βακτήρια μπορεί να προκαλέσουν διάρροια. Κι επειδή το παιδί δεν μπορεί να γνωρίζει τι είδους βακτήρια είναι αυτά, η καλύτερη και η πιο ασφαλής επιλογή είναι να πετάξει το κομμάτι του φαγητού που του έπεσε.