Oι έρευνες είναι διαφωτιστικές.Παρά τα άλματα του γυναικείου κινήματος, τους αγώνες κατά της πατριαρχίας και της καταπίεσης, παρά την ανεξαρτησία και τις κατακτήσεις, πολλές γυναίκες συνεχίζουν την παράδοση που δεν αδιαφορεί καθόλου για την οικονομική επιφάνεια του επίδοξου συντρόφου τους.

Ακόμη και σήμερα, η επιθυμία για μια νεαρή και ελκυστική σύντροφο είναι πιο έντονη στους άνδρες απ’ ό,τι στις γυναίκες, που πιθανόν στη λίστα με τα προτερήματα του «ιδανικού», τα χρήματα και το στάτους να είναι σε καλύτερες θέσεις από την ηλικία και το καλογραμμένο six-pack. Το επιστημονικό περιοδικό Evolution and Human Behaviour, πρόσφατα δημοσίευσε έρευνα, για την οποία ζητήθηκε από 300 άνδρες και γυναίκες να βαθμολογήσουνφωτογραφίεςτουάλλουφύλουμε βάση την εμφάνισή τους. Κατόπιν προστέθηκαν πληροφορίες περί της οικονομικής τους κατάστασης και οι συμμετέχοντες μπορούσαν να αλλάξουν τη βαθμολογία τους. Οι άνδρες στις φωτογραφίες που είχαν καλύτερα οικονομικά ανέβηκαν στην κλίμακα κατά δύο βαθμούς – οι γυναίκες πάλι καθόλου.

Είναι άραγε τόσο παραδόπιστη η γενετική μας καλωδίωση; Πολλοί εξελικτικοί ψυχολόγοι υποστηρίζουν ότι αυτά τα φαινόμενα έχουν τις ρίζες τους στη βιολογική μας παρόρμηση – το επιχείρημα είναι ότι οι γυναίκες έχουν την αρχέγονη τάση να προτιμούν αρσενικά που είναι ικανά να φροντίσουν τα παιδιά τους, ικανότητα που σήμερα μεταφράζεται σε χρήμα ή εξουσία ή, όπως αυτά πάνε συνήθως, και τα δύο μαζί. Οι Άνδρες εντωμεταξύ, δίνουν έμφαση στη γονιμότητα μιας γυναίκας, για την οποία καλές ενδείξεις είναι παραδοσιακά η ομορφιά και η νεότητα.Στο μακρινό παρελθόν αυτή η συμπεριφορά ήταν προσαρμοστική και η εξέλιξη φρόντισε να την προσθέσει στα γονίδιά μας για τον αιώνα τον άπαντα. Μπορεί οι τεχνικές και οι κώδικες του dating να έχουν αλλάξει μέσα στους αιώνες, αλλά τα ένστικτα του ζευγαρώματος επιμένουν να μη συμβαδίζουν απόλυτα με την πολιτική ορθότητα, ενίοτε ούτε με τη λογική.

Η βαρύτητα που ένα πολύ μεγάλο ποσοστό γυναικών δίνει στην οικονομική ευχέρεια ενός άνδρα προκειμένου να τον θεωρήσει ελκυστικό ή και πιθανό σύζυγο μοιάζει μάλλον παράταιρη στις μέρες μας – όσο κι αν όλες αγαπάμε τη Τζέιν Όστεν, δύσκολα θα προσυπογράφαμε ότι «οι μόνες γυναίκες έχουν μια τρομακτική τάση να είναι φτωχές, πράγμα που είναι πολύ καλό επιχείρημα υπέρ του γάμου», τουλάχιστον φωναχτά. Κι όμως, έρευνα του Πανεπιστημίου Cornell αποδίδειτημεγάλημείωσητωνγάμωνστις ΗΠΑ, στο γεγονός ότι όλο και λιγότεροι άνδρες είναι «οικονομικά ελκυστικοί» – οι συμμετέχουσες γυναίκες αναζητούσαν άνδρες με 58% περισσότερα εισοδήματα από όσα κερδίζουν οι άνδρες που είναι όντως στη διάθεσή τους.

Τα τελευταία 50 χρόνια έχουν, όμως, σημειωθεί τεράστιες αλλαγές στους ρόλους των φύλων και οι βιολογικές παρορμήσεις στο ζευγάρωμα δεν είναι όσο αναπόδραστες ήταν την εποχή της γιαγιάς μας, όπου αν ένας σαραντάχρονος παντρευόταν μια συνομήλική του έπρεπε να είχε κάποιο τεράστιο λάκκο η φάβα ή καμιά δεκαριά έτοιμα παιδιά να της φορτώσει.

Μπορεί η δυναμική της νέας ωραίας γυναίκας και του ώριμου πλούσιου άνδρα που εμπνέει θαυμασμό και ασφάλεια, αυτή η τελείως άδικη προς όλους δυναμική να είναι ακόμα εδώ, όπως υποστηρίζουν οι εξελικτικοί ψυχολόγοι, αλλά αυτό δεν σημαίνει ότι είμαστε απόλυτα στο έλεος της βιολογικής μας προδιάθεσης. Οι συσχετισμοί αλλάζουν.Για παράδειγμα, σε μια ελληνική διαφήμιση περιοδικού του όχι και αρχαίου παρελθόντος, ένα μοντέλο κοιτούσε με νόημα την κάμερα, λέγοντας: «Βάζω τη ζωή, βάζεις τα λεφτά;». Κανείς δεν αντέδρασε, καμία φεμινιστική οργάνωση δεν βγήκε στους δρόμους να κάνει χορευτική διαμαρτυρία με πυρσούς και δικράνια, κανένας κωμικός δεν έστησε σατιρικό πάρτυ πάνω από το πτώμα της στοιχειώδους άδολης πρόθεσης που υποτίθεται ότι διακρίνει τις σχέσεις ανδρών και γυναικών που δεν προσλαμβάνονται ως συνάδελφοι της Τζούλια Ρόμπερτς στο «Pretty Woman». Σήμερα ενδεχομένως θα είχε επέμβει μέχρι και η Πυροσβεστική, αλλά προ ολίγων ακόμη ετών η συναλλαγή ομορφιάς και νιάτων έναντι χρημάτων ήταν σχεδόν αυτονόητη και πάρα πολύ ΟΚ. Όχι πια, ή τουλάχιστον όχι τόσο.

Σε κοινωνίες με αυξημένη ισότητα μεταξύ των φύλων, έρευνες δείχνουν ότι όλοι οι άνθρωποι προτιμούν «ισότιμους» συντρόφους επειδή κάποια στιγμή επικρατεί η λογική και το να ταιριάζεις με τον άνθρωπό σου δεν είναι το χειρότερο πράγμα που μπορεί να συμβεί σε ένα ζευγάρι – κι ας σημαίνει αυτό ότι όταν οι γυναίκες είναι επιτυχημένες επιθυμούν, ματαίως ίσως, εξίσου επιτυχημένους άνδρες που, όπως μας λέει η έρευνα του Cornell, είναι σε έλλειψη.

Αν το αφήγημα του βιολογικού μας πεπρωμένου να ψάχνουμε για την ασφάλεια στον ισχυρό άνδρα σαν χρυσοθήρες στο Κλόνταϊκ ήταν μονόδρομος, το φαινόμενο δεν θα είχε μειωθεί όσο μειώνεται και η ανισότητα των φύλων. Ποιος λέει ότι δεν θα εξαλειφθεί όταν (εμείς δεν θα ζούμε) επιτευχθεί η απόλυτη ισότητα; Ούτως ή άλλως, σε μεγάλο βαθμό όλα αυτά αφορούν περισσότερο κατοίκους του σύμπαντος των Ντόναλντ Τραμπ αυτού του κόσμου – γηραιούς κροίσους με 30 χρόνια νεότερες καλλονές, ή άσχημους εκατομμυριούχους με συζύγους τοπ μόντελ.

Στην κανονική ζωή, των κανονικών εισοδημάτων, το συγκεκριμένο σύστημα δεν υπάρχει κι αν υπάρχει δεν διαρκεί, όπως λέει έρευνα του Πανεπιστημίου Notre Dame, που αναφέρει τη συμβατότητα ως λέξη-κλειδί μιας επιτυχημένης σχέσης. Αν αυτό σημαίνει ότι μια επιτυχημένη γυναίκα αναζητά έναν επίσης επιτυχημένο άνδρα, είναι μάλλον άδικο να ψάχνουμε για γενετική βλάβη στο σύστημα και, επιπλέον, να την κατηγορούμε για αυτό.