Είναι γνωστό πως όταν προσευχόμαστε, μαζί με το καντηλάκι που θα ανάψουμε, θυμιατίζουμε το χώρο καθώς και τα εικονίσματα.

​Αν, όμως, κάποιος μας ρωτήσει για ποιο λόγο θυμιατίζουμε, ξέρουμε να απαντήσουμε;

​Δυστυχώς αρκετοί από τους πιστούς που προσφέρουν στον Κύριο επιμελώς και με ευλάβεια θυμίαμα, όταν βρεθούν αντιμέτωποι με αυτήν την ερώτηση, δεν γνωρίζουν τι να απαντήσουν.

«Κατευθυνθήτω η προσευχή μου ως θυμίαμα ενώπιόν σου· έπαρσις των χειρών μου θυσία εσπερινή· εισάκουσόν μου, Κύριε». Αυτή ή ωραία φράση, που είναι γνωστή σε πάρα πολύ κόσμο, είναι και μια προσευχή του Χριστιανού προς τον Θεό. Αναφέρεται όμως και στο θυμιάτισμα. Άλλα τι είναι το θυμίαμα και γιατί αναφέρεται σε αυτή την φράση ιδιαιτέρως; Έχει καμμιά σημασία;

Θυμίαμα εν πρώτοις λέγεται κάθε ευωδιαστή ύλη που όταν καίγεται βγάζει ωραία μυρωδιά. Το θυμίαμα στην αρχαία και μεταγενέστερη εποχή ήταν άλλοτε λίπος μοσχαριού από ένα ιδιαίτερο μέρος του σώματος, άλλοτε ξύλο από διάφορα δένδρα, άλλοτε πέτρα μαλακιά από διάφορα πετρώματα, άλλοτε πυκνό υγρό (ρετσίνι) που έβγαζαν από δένδρα και είχε ιδιαίτερη μυρωδιά, όπως το πεύκο, το κυπαρίσσι και άλλα ρητινώδη.

Εδώ και δυο χιλιετίες με την επικράτηση του Χριστιανισμού, ως θυμίαμα για την προσευχή στην Εκκλησία και στα σπίτια καθιερώθηκε να καίμε το λιβάνι. Το λιβάνι είναι ένα από τα τρία δώρα που προσέφεραν οι Μάγοι στον Χριστό μας. Αντιλαμβάνεστε λοιπόν ότι ήταν, άλλα και είναι, κάτι τό πολύτιμο και δυσεύρετο.

Βγαίνει από ένα δένδρο πού ονομάζεται Λίβανος ή Βοσβελία ή Καρτεριού και βρίσκεται σε Αιθιοπία, Σομαλία, Σουδάν, Όμάν, Υεμένη. Αυτό το δένδρο το χαράζουν και βγαίνει το ρετσίνι του (το λιβάνι), το όποιο αφήνουν και ξεραίνεται στο δένδρο και κατόπιν το ξύνουν, το καθαρίζουν και το αφήνουν να στεγνώσει τελείως.

Σε αυτή την μορφή φθάνει στα χέρια μας. Στην σημερινή εποχή το απλό αυτό λιβάνι με απλή κατεργασία ζυμώνεται με διάφορα αρώματα και, διατίθεται στην μορφή πλέον πού κυκλοφορεί στην αγορά.

Ο τρόπος χρήσεώς του είναι γνωστός. Χρησιμοποιείται πολύ τόσο στις Εκκλησίες, για τις Ακολουθίες και τα ‘Άγια Μυστήρια, όσο και στα σπίτια των ευσεβών Χριστιανών. Είναι για τον Χριστιανό ό,τι πιο εύκολο και όμορφο υπάρχει στην προσφορά του στον Θεό.

Μαζί με το κερί και το καντήλι αποτελούν τα δώρα του προς τον Χριστό μας, όπως των τριών Μάγων. Γι’ αυτό δεν πρέπει να λείπει από το σπίτι του Χριστιανού. Με το θυμίαμα δείχνουμε την αφοσίωση και την υποταγή μας στο θεία θέλημα, αναγνωρίζοντας την δύναμη του Θεού.

Τον παρακαλούμε να δεχθεί την προσευχή μας σαν ευωδία και όχι σαν την προσευχή τού Κάϊν πού τον εξόργισε. Γι’ αυτό πρέπει να θυμιάζουμε και να έχουμε όσο το δυνατόν καθαρή καρδιά και καθαρό λογισμό.

Το θυμιάτισμα στο σπίτι πρέπει να γίνεται δυο φορές, πρωί και βράδυ, ώρες προσευχής και ευχαριστίας, διότι το πρωί τον δοξάζουμε πού πέρασε η νύχτα ειρηνικά και τον παρακαλούμε να ευλογήσει και την ημέρα, ώστε να είναι και αυτή καλή και ειρηνική χωρίς τους πειρασμούς του Σατανά, ενώ το βράδυ προσευχόμενοι και πάλι τον δοξάζουμε για όσα συνέβησαν την ημέρα και τον παρακαλούμε να μας φυλάξει την νύκτα.

Το λιβάνι το καίμε στα γνωστά θυμιατήρια, είτε πήλινα είτε μεταλλικά, και προσέχουμε να είναι από σωστά υλικά, διότι στον Θεό πρέπει vα προσφέρουμε ό,τι καλύτερο.

Το θυμιατήριο συμβολίζει την Παναγία μας και τα κάρβουνα με το θυμίαμα τον Χριστό μας, ο όποιος είναι το Θείο πυρ και τον όποιο ή Παναγία μας είχε μέσα της, και ή ευωδία είναι ή χάρη Του πού σκορπίζεται στον κόσμο και τον ευλογεί.