Η φωνή εκείνη, που ανέκραξε “Άντρας!”, προήλθε από το μέλος του πνευματιστικού κύκλου, τον κύριο Γεώργιο Διοσκουρίδη, ο οποίος έσπευσε να προσθέσει:-Είπα ό,τι άκουσα.-Άκουσες φωνή;-Ναι, άκουσα καθαρά τη λέξη “άντρας” και την επανέλαβα.Ο κύριος Διοσκουρίδης τη στιγμή εκείνη στεκόταν απέναντι από τη χήρα Παπουτσιδάκη και πιο κοντά της από οποιονδήποτε άλλον. Το αξιοσημείωτο στην περίπτωση αυτή ήταν το εξής: ότι ένας από τους παρευρισκομένους στη συνεδρίαση, ο κύριος Α. Πανταζής, είδε στην πλάτη του μέντιουμ έναν φωτεινό κύκλο, ακριβώς τη στιγμή κατά την οποία επρόκειτο να μιλήσει.Αλλά δεν ήταν ο μόνος, ο οποίος είδε το φωτεινό σημάδι. Οι κύριοι Γιάννης Τζελέπης, Αθ. Παράσχος δημοσιογράφος, Μ. Κανελλόπουλος ιατρός, Τηλέμαχος Κοσμίδης και άλλοι διαβεβαίωναν με επιμονή πως είχαν διακρίνει κι αυτοί έναν κύκλο ελαφρού φωτός στο επάνω μέρος του τοίχου έξω από την κουζίνα.Μάλιστα, μερικοί ομολόγησαν πως επειδή φοβούνταν μήπως ήταν οφθαλμαπάτη, έκλεισαν για λίγο τα μάτια τους, τα άνοιξαν πάλι και ξαναείδαν τον φωτεινό κύκλο ή απέστρεψαν το βλέμμα από το μέρος και κοίταξαν αλλού, αλλά όταν ξανασήκωσαν τα μάτια προς το ίδιο σημείο, είδαν το ίδιο ακριβώς φως.Οι πνευματιστές υποστήριζαν ότι το φως αυτό ήταν ο προπομπός της εμφάνισης του πνεύματος, που προηγούνταν της θέασης του φαντάσματος, όπως είχε συμβεί και στην Ελένη Παπουτσιδάκη.Αλλά πώς συνέβη, χωρίς να το δουν όλοι, αλλά μόνο ορισμένοι εξ αυτών; Πέντε-έξι μάρτυρες αρκούσαν; Μήπως το φως ήταν αποτέλεσμα οφθαλμαπάτης;Ο επικεφαλής του πνευματιστικού κύκλου, κύριος Αποστολίδης, δήλωσε σχετικά:-Κατά κανόνα, το πνεύμα αγγέλλει την παρουσία του με το φως.-Αποκλείεται η οφθαλμαπάτη;-Καθόλου. Δεν είναι αυτές οι αποδείξεις της ύπαρξης πνευμάτων και της επικοινωνίας με τους νεκρούς. Έχουμε άλλες αποδείξεις, οι οποίες οπωσδήποτε θα δοθούν, αποκρίθηκε.Το στοιχειωμένο σπίτι του συνοικισμού Συγγρού, ωστόσο, ήταν ο χώρος όπου το πνευματιστικό πείραμα συνεχιζόταν απρόσκοπτα. Η χήρα, σε κατάσταση ύπνωσης και υπό την επιβολή του διευθύνοντος τη συνεδρίαση, αναπαριστούσε ολόκληρη τη σκηνή.Προχωρούσε μέσα στο σκοτάδι και αφηγούνταν λεπτομερώς όσα βίωνε. Όμως, δε θα κάνουμε αναπαράσταση των ήδη γνωστών. Ήδη προστέθηκε ένα νέο στοιχείο στην υπόθεση. Μια λέξη έδινε άλλη κατεύθυνση στη σκέψη όλων.Ήταν η λέξη “άντρας”. Θα αποτελούσε το κλειδί της λύσης του μυστηρίου; Όλοι σχεδόν πιστεύουν πως σ’ ένα στοιχειωμένο σπίτι υπάρχει πάντοτε ο τάφος ενός ανθρώπου, που έχει δολοφονηθεί βιαίως. Μέχρι εκείνη τη στιγμή, σε καμία από τις αφηγήσεις της χήρας Παπουτσιδάκη, αλλά και των υπολοίπων ενοίκων, δεν είχε γίνει ποτέ λόγος για κάποιον άντρα. Η υπόθεση έμοιαζε να περιπλέκεται.Ποιος ήταν, λοιπόν, ο άντρας αυτός; Αν επρόκειτο για έγκλημα, ήταν άραγε ο δολοφόνος; Ήταν μήπως κάποιο πρόσωπο που συνδεόταν με την ξανθή κόρη, αλλά πώς;Εν τούτοις, ο κύριος Αποστολίδης, μετά από παράκληση του δημοσιογράφου της εφημερίδας “Η ΒΡΑΔΥΝΗ”, είπε στη χήρα, ενώ αυτή κινούνταν νωχελικά μες στον χώρο, υπό την επίδραση της ύπνωσης:-Τώρα θα αναπαυθείς για τρία λεπτά. Δε θα ταραχθείς, δε θα ανησυχήσεις, αν ανάψουμε το φως. Θα είσαι ήρεμη. Αναπαύσου.Έπειτα, στράφηκε προς τον δημοσιογράφο και του είπε:-Τώρα μπορείτε να τραβήξετε φωτογραφίες.Άναψαν μερικά σπίρτα και ο φωτογράφος ετοιμάστηκε. Η πρώτη φωτογραφία λήφθηκε ομαλώς. Στη δεύτερη, όμως, η ποσότητα μαγνησίου ήταν τόσο μεγάλη, ώστε η λάμψη που παρήχθη ήταν τόσο εκτυφλωτική, ώστε μια κυρία τρόμαξε, εξέβαλε κραυγή και ζήτησε να εξέλθει.Το δωμάτιο γέμισε καπνούς, ενώ όλοι τους, για αρκετά λεπτά, έβλεπαν εμπρός τους τεράστιους πράσινους κύκλους, καθώς είχε επηρεαστεί το οπτικό τους νεύρο.Ο φόβος και η ανησυχία μεταδόθηκαν και στην υπνωτισμένη γυναίκα, η οποία άρχισε να τρέμει και να αισθάνεται ρίγη. Ο επικεφαλής την πλησίασε, την καθησύχασε και τη διέταξε να αναπαυθεί και πάλι για λίγα λεπτά. Έπειτα άνοιξαν την εξώπορτα και οι περισσότεροι όρμησαν έξω, να εισπνεύσουν καθαρό αέρα και να αποφύγουν τους πνιγηρούς καπνούς.Δύο-τρία άτομα αποχώρησαν, μην αντέχοντας άλλο την αγωνία και τον φόβο. Το πείραμα, κατόπιν, συνεχίστηκε κανονικά.-Πρέπει να δεις καθαρά το πρόσωπο του άντρα. Περίγραψέ μας πώς είναι το παρουσιαστικό του, είπε ο κύριος Αποστολίδης στη χήρα.-Βλέπω μια νεκροκεφαλή. Μέσα στην κουζίνα. Εκεί στο βάθος. Να την. Έπειτα, βλέπω ένα σάβανο μέσα σ’ ένα σεντούκι.-Πλησίασε περισσότερο. Περίγραψέ μας τι περιέχει το σεντούκι. Πώς είναι η νεκροκεφαλή. Προχώρησε και κοίταξε δίχως φόβο. Το πνεύμα θα σε οδηγήσει. Θα σου δείξει οτιδήποτε θέλεις να δεις, θα σου μιλήσει. Ποιος είναι αυτός ο άντρας; Γιατί τρέμεις; Μην τρέμεις; Μη φοβάσαι.Με μεγάλη δυσκολία, με χοντρούς κόμπους ιδρώτα να σχηματίζονται στο μέτωπό της, η κυρία Ελένη ψιθύρισε:-Είμαι κοντά στον τάφο τώρα. Κοιτάζω. Κάποιος μπαίνει ανάμεσα και δε με αφήνει να δω.-Τι είναι αυτός;-Άντρας.-Βλέπεις το πρόσωπό του;-Δε με αφήνει να το δω. Το κρύβει. Κρύβει και το πρόσωπο του νεκρού.-Το πνεύμα που σε καθοδηγεί θα σου δώσει φως. Θα σε βοηθήσει. Παρακάλεσέ το. Το βλέπεις το πνεύμα της ξανθής κόρης;-Το βλέπω.-Πήγαινε κοντά του. Παρακάλεσέ το. Τώρα θα δεις. Βλέπεις τους δύο άντρες;-Όχι. Ο ένας χάθηκε. Ο άλλος έχει σκοτάδι γύρω από το πρόσωπό του.Οι προσπάθειες συνεχίστηκαν μέχρι τις 2:30 τα ξημερώματα. Στο τέλος, ο κύριος Αποστολίδης τους ανακοίνωσε:-Πρέπει να συνεχίσουμε το πείραμα στο εργαστήριό μου. Εδώ ο κύκλος είναι ακατάλληλος. Θα ξεκαθαρίσουμε τον κύκλο. Ιδίως όσοι φοβούνται, ας μην έρθουν, παρακαλώ.Αφού αφυπνίστηκε η κυρία Ελένη, της ζήτησαν να τους ακολουθήσει στο εργαστήριο, επί της οδού Αμαλίας. Εκείνη δέχτηκε ευχαρίστως και τους είπε πως δεν ένιωθε κουρασμένη, αλλά αντιθέτως ήταν καλά και ήσυχη. Μάλιστα, παρά το γεγονός ότι είχε δει το πνεύμα της ξανθής κόρης, δε φάνηκε ούτε για μια στιγμή τρομοκρατημένη.Μπήκαν στα αυτοκίνητα και ξεκίνησαν για την ολοκλήρωση του πειράματος στο εργαστήριο του ζωγράφου, του κυρίου Αποστολίδη.Συνεχίζεται…Η είδηση δημοσιεύθηκε στην εφημερίδα “Η ΒΡΑΔΥΝΗ”, στις 17/03/1928…
