Τότε, ο Ιωάννης Νικολαΐδης, σύζυγος του περίφημου μέντιουμ, είπε στην Κωνσταντία:-Παρακολούθησε το κορίτσι αυτό.-Είναι ένα περίεργο κορίτσι. Με κοιτάζει αλλόκοτα. Αυτή η κοπέλα έχει, πώς να σας το πω, προαισθήσεις. Παράγει ισχυρά ψυχικά φαινόμενα. Μα, τι όμορφα είναι εδώ! Πώς ευωδιάζει έτσι τούτο το μέρος!-Πες μας περισσότερα για την κοπέλα αυτή.-Θα σας τα πει όλα λεπτομερώς ένα πρόσωπο που θα συναντήσει αύριο ο κύριος. Το πρόσωπο αυτό έρχεται από εκείνο το μέρος.Ο δημοσιογράφος της “ΒΡΑΔΥΝΗΣ” Διονύσιος Δεβάρης δεν είχε την παραμικρή ιδέα του τι θα μπορούσε να σημαίνει αυτή η παράξενη πρόβλεψη του μέντιουμ. Δεν είχε ούτε την ελάχιστη υπόνοια ότι θα μπορούσε να συμβεί κάτι τέτοιο.Την επομένη, δηλαδή στις 6 Απριλίου του 1928, κατέφτασε στο γραφείο της εφημερίδας ο πρωτοπόρος Έλληνας πνευματιστής Χρήστος Δημάρατος. Γνώριζε την υπόθεση και είχε στείλει προ πολλού έναν απεσταλμένο για να εξετάσει το ζήτημα. Έψαχνε να βρει κάποιο διάμεσο που θα μπορούσε να φανεί χρήσιμο. Αυτός ο απεσταλεμένος, όταν επέστρεψε, κόμισε πληροφορίες. Ο Δεβάρης ρώτησε τότε τον Δημάρατο αν το πρόσωπο αυτό είχε φτάσει. Ιδού η απάντησή του:-Όχι. Αλλά θα φτάσει απόψε. Είναι σιδηροδρομικός υπάλληλος. Μόλις φτάσει, θα έρθει απευθείας στα γραφεία του πνευματιστικού κύκλου μας, επί της οδού Μαραθώνος, στον αριθμό 38. Ελάτε κι εσείς κατά τις 18:30 και θα τον συναντήσετε κι εσείς.Ο δημοσιογράφος τότε είχε μια σατανική ιδέα. Η πρόβλεψη της Κωνσταντίας, λοιπόν, έτεινε να επαληθευτεί τόσο εύκολα, που σκέφτηκε ότι θα ήταν σκανδαλιστικά περιπετειώδες να βάλει κανείς ένα εμπόδιο, ώστε να ελεγχθεί έτι περαιτέρω η αξιοπιστία της. Έτσι, αντί να βρίσκεται εκεί στις 18:30, αποφάσισε να αργήσει κι έφτασε τελικά στον προορισμό του στις 19:40.Εκεί πληροφορήθηκε κατάπληκτος πως ούτε ο κύριος Ηλίας Ευσταθίου, αυτό ήταν το όνομα του απεσταλμένου, είχε έρθει ακόμη, καθώς έπρεπε πρώτα να επισκεφτεί την άρρωστη αδελφή του. Μετά, όμως, από δέκα λεπτά ήταν στον χώρο.Παρά τα εμπόδια, ακούσια και εκούσια, η πρόβλεψη της Κωνσταντίας Νικολαΐδου επαληθεύτηκε στο ακέραιο!Ο δημοσιογράφος ανέφερε με κάθε λεπτομέρεια τα καθέκαστα στον Ηλία Ευσταθίου και τον παρακάλεσε να του δώσει πληροφορίες για το παράξενο αυτό κορίτσι που είχε οραματιστεί το μέντιουμ και που έμοιαζε με βοσκοπούλα. Ιδού τι του είπε εκείνος:-Η κοπέλα αυτή είναι από ένα χωριό μεταξύ Πύργου και Κατάκολου. Το χωριό της λέγεται Γρανιτσαίικα. Ονομάζεται Χαρίκλεια Νικολακοπούλου ή Βλάχου. Είναι 20 ετών, μάλλον ψηλή, ξανθή και τελείως ισορροπημένη. Μονάχα τα μάτια της έχουν μια αλλόκοτη έκφραση πολλές φορές. Πήγα σπίτι της, μίλησα με τους δικούς της, τη γνώρισα, μου έφερε η ίδια καφέ και είναι εντελώς κανονική. Τα φαινόμενα, όμως, που παράγει είναι εξόχως μοναδικά, είναι απλώς καταπληκτικά! Αλλά, ας αρχίσουμε την ιστορία από την αρχή και έπειτα, θα φτάσουμε και στα τελευταία φαινόμενα. Πριν από περισσότερο από έναν χρόνο, η Χαρίκλεια είχε σταλεί στην Πάτρα από τους γονείς της, για να μάθει την τέχνη της μοδίστρας. Εκεί, όπως είπε η ίδια, γνωρίστηκε με κάποιον νέο, ο οποίος την παρακολουθούσε και τη συνόδευε παντού. Όπως εξακριβώθηκε, όμως, κατόπιν, ο νέος αυτός δεν ήταν ένας ζωντανός άντρας, αλλά ένα πνεύμα. Την εποχή, μάλιστα, που η Χαρίκλεια συναντιόταν μαζί του, ο πατέρας της, πίσω στο χωριό του, λάμβανε καθημερινώς επιστολές από έναν άγνωστο και μυστηριώδη επιστολογράφο, στις οποίες κάποιος του έλεγε πως ήταν ερωτευμένος με την κόρη του και πως την ήθελε για γυναίκα του. Ποιος έφερνε τις επιστολές αυτές, δεν μπόρεσαν να το μάθουν ποτέ. Κάποιο αόρατο χέρι τις άφηνε στο κατώφλι του. Έψαξαν, γύρεψαν να μάθουν, αλλά δε βρήκαν τη λύση πουθενά. Έστησαν καρτέρι στην εξώθυρά τους, αλλά κανένας δεν είχε πλησιάσει. Αξίζει να σημειωθεί, όμως, πως την ίδια περίοδο, η Χαρίκλεια έβλεπε κι ένα μαύρο φάντασμα, που τη συμβούλευε με επιμονή να μη συναναστρέφεται τον νέο, να τον αποστρέφεται, αν και η κοπέλα έβρισκε τον εαυτό της να μαγνητίζεται με τρόπο ακαταμάχητο προς αυτόν. Τέλος, η Χαρίκλεια πήρε την απόφαση να γυρίσει πίσω στο χωριό της. Ο νέος την ακολούθησε στο τρένο, όπου δε σταματούσαν να συνομιλούν κατά τη διάρκεια όλης της διαδρομής. Οι άλλοι ταξιδιώτες κοιτούσαν τρομοκρατημένοι τη Χαρίκλεια να έχει διάλογο μοναχή της, με μια αόρατη οντότητα.Συνεχίζεται…Η είδηση δημοσιεύθηκε στην εφημερίδα “Η ΒΡΑΔΥΝΗ”, στις 07/04/1928…
