Ο Berger είναι ένας ιδαίτερα αγαπητός οδηγός, έστω κι αν δεν υπήρξε πρωταθλητής. Η τέχνη της οδήγησης ήταν στο DNA του, η ταχύτητα του έβγαινε φυσικά, ήταν γενναίος και πήρε δέκα νίκες, δώδεκα pole positions ενώ ανέβηκε και 48 φορές στο βάθρο σε 14 χρόνια καριέρας, από το αυστριακό GP του '84 ως το ευρωπαϊκό του '97.

Σε σχέση με τους σύγχρονούς του Senna και Prost, δεν είχε την ενστικτώδη ταχύτητα του Βραζιλιάνου ή τη μεθοδικότητα του Γάλλου. Ούτε έφτασε στον βαθμό τελειότητας σε κάθε τομέα που πέτυχε ο Schumacher. Δεν θα μπορούσε άλλωστε τότε, καθώς όταν ο Γερμανός άρχισε να πρωταγωνιστεί, ο Berger ήταν πια κοντά στο τέλος της καριέρας του. Δεν υστερούσε σε ταχύτητα, ήταν ικανός για το καλύτερο σε μεμονωμένους αγώνες. Αλλά η καριέρα του ποτέ δεν σταθεροποιήθηκε σε ένα κορυφαίο επίπεδο απόδοσης που θα τον οδηγούσε σε έναν τίτλο. Δεν ήταν μόνο δική του ευθύνη βεβαίως, καθώς είτε δεν είχε το καλύτερο αυτοκίνητο είτε το είχε αλλά ο team-mate του ήταν κάποιος... Senna.

Στο στιγμιότυπο που βλέπουμε εδώ, είμαστε στο 1995 και ο Berger οδηγεί για τη Ferrari. H Scuderia έχει φέρει στο Monaco ένα νέο αεροδυναμικό πακέτο μέγιστης κάθετης δύναμης, με διαφορετική πίσω πτέρυγα και διαχύτη για την 412 T2, αλλά και νέα ανάρτηση. Στις ελεύθερες δοκιμές που παραδοσιακά στο Monaco γίνονται Πέμπτη, ο Alesi ήταν ο ταχύτερος στην πρώτη περίοδο που έγινε με λιακάδα, ενώ ο Berger, πάνω από δύο δευτερόλεπτα πιο αργός, είχε προβλήματα με το set-up.

Στο προκριματικό σκέλος της Πέμπτης (υπήρχε και τέτοιο όταν οι ομάδες ήταν πολλές και τα αυτοκίνητα περισσότερα από το μέγιστο αριθμό των 24 που επιτρεπεται στο τελικό γκριντ), ο Alesi συνέχισε με την ίδια φόρα και πήρε την πρώτη θέση. Ένα ψιλόβροχο που είχε πέσει έκανε τη διαδρομή πίστα πατινάζ. Πράγμα που δεν φαίνεται να πτόησε τον Berger και πολύ. Ο οποίος ντριφτάροντας συναρπαστικά τη Ferrari του στη στροφή της πλατείας εμπρός στο καζίνο, ξεσήκωσε τους θεατές και τρέλανε το χρονόμετρο κατακτώντας τη δεύτερη θέση.

Το αποτέλεσμα ήταν έκπληξη, διότι η Ferrari ήταν η μόνη ομάδα που χρησιμοποιούσε V12, μια αρχιτεκτονική που ευνοούσε τις γρήγορες πίστες καθώς το μοτέρ είχε πολύ δύναμη ψηλά, αλλά χαμηλά δεν είχε τη ροπή και την ελαστικότητα των V8 Cosworth και V10 Renault, ενώ ήταν πιο μεγάλος και βαρύτερος. Ο Alesi είχε δηλώσει ότι ο χρόνος ήταν κατόρθωμα των οδηγικών ικανοτήτων, των δικών του και του Berger. Βλέποντας εδώ τον Berger να στρίβει σαν... MX-5 το κτήνος, δεν μπορούμε να φέρουμε αντίρρηση.

Πηγή: Mιχάλης Γεωργιάδης,