Πρόσφατα ὁ πρωθυπουργὸς τοῦ Λουξεμβούργου πραγματοποίησε ἐπίσημη ἐπίσκεψη στὴν Ἰταλία συνοδευόμενος καὶ ἀπὸ τόν… σύζυγό του.
Ἔγινε δεκτὸς ἀπὸ τὸν Πρόεδρο τῆς Δημοκρατίας καὶ ἀπὸ ἄλλους ἀξιωματούχους τοῦ κράτους, παρεκάθισε σὲ ἐπίσημα γεύματα, παρευρέθη σὲ ἐπίσημες ἐκδηλώσεις, περιφέροντας παντοῦ καὶ προβάλλοντας δημοσίως τὸ αἶσχος αὐτό. Ἀκόμα καὶ ἀπὸ τὸ Βατικανὸ ἔγινε δεκτὸ τὸ ζευγάρι! Καὶ οὔτε μιὰ ἀντίδραση ἀπὸ ἐπίσημα χείλη, οὔτε μιὰ ἔκφραση δυσφορίας άπὸ τὴν πολιτικὴ καὶ ἐκκλησιαστικὴ ἡγεσία τῆς χώρας. Τόση λοιπὸν ἠθικὴ ἔκπτωση, τόση ἀναλγησία στὶς συνειδήσεις!
Πολὺ σωστὰ ὁ Ἰταλὸς δημοσιογράφος Di Massimo Viglione σὲ ἄρθρο του μὲ τίτλο «Ἡ ρὸζ διπλωματία» ἐξανίσταται γιὰ τὴν ἐπιχειρούμενη παγκόσμια ἐξαχρείωση, καθὼς καὶ τὴν προσπάθεια ὑποταγῆς τῆς κοινῆς γνώμης στὴν ἀποδοχὴ αὐτῶν τῶν ἐκφυλιστικῶν φαινομένων.
Σύμφωνα μὲ τὸν ἐν λόγῳ δημοσιογράφο ἡ ἐπίσκεψη τοῦ πρωθυπουργοῦ τοῦ Λουξεμβούργου ἀπετέλεσε «προκλητικὴ ἐπίθεση», ἡ ὁποία ὅμως ἔγινε «κατὰ παραγγελίαν ἄλλων δυνάμεων, ποὺ καθόρισαν ὅτι ἔφθασε ἡ στιγμὴ νὰ σπάσουν αὐτὸ τὸ “ταμποὺ” σὲ διεθνὲς διπλωματικὸ ἐπίπεδο».
Ἀναρωτιέται ὁ Viglione: Αὐτοὶ ποὺ ἔκαναν δεκτοὺς τοὺς δύο ἄνδρες, «τοὺς δέχθηκαν ὡς φίλους ποὺ βρίσκονται σὲ ἐκδρομὴ ἢ ὡς “συζύγους”; Καὶ ἡ ἐρώτηση», συνεχίζει ὁ ἴδιος, «δὲν εἶναι ἥσσονος σημασίας. Πρὶν κάποια χρόνια ἕνα τέτοιο περιστατικὸ θὰ ἦταν ἀδιανόητο καὶ ὄχι μόνο στὸ Βατικανό. Ἀσφαλῶς, πάντα ὑπῆρχαν πολιτικοὶ καὶ ἀρχηγοὶ κρατῶν ὁμοφυλόφιλοι, ἀλλὰ στὴν ἰδιωτική τους ζωή. Τώρα δημοσιοποιοῦν τὴ θέση τους καὶ παντρεύονται. Τώρα ὁ γάμος τους ἐπισημοποιεῖται στὴ διεθνὴ διπλωματία, ἀκόμη καὶ στὸ Βατικανό! (…) Αὐτὴ ἡ ἐπίσκεψη ἦταν πιὸ ἀνατρεπτικὴ κι ἀπὸ ἕναν παγκόσμιο πόλεμο, καὶ ὅλοι κάνουν πὼς δὲν καταλαβαίνουν».
Γιὰ τὸν λόγο αὐτὸ θεωρεῖ ὁ Ἰταλὸς ἀρθρογράφος ὅτι «σήμερα περισσότερο ἀπὸ ποτὲ ἐναπόκειται σ’ ἐμᾶς τοὺς λαϊκοὺς Χριστιανούς (…) νὰ δώσουμε τὴν πιὸ σημαντικὴ μάχη ὅλης τῆς ἀνθρώπινης ἱστορίας. Διότι “ὅταν πέφτουν οἱ μεγάλοι, εἶναι ἡ σειρὰ τῶν μικρῶν νὰ καθοδηγήσουν”».
Περιοδικό «Ὁ Σωτήρ»
ΝΙΚΟΣ ΧΕΙΛΑΔΑΚΗΣ
