Μια που μπήκαμε στην περίοδο των καλοκαιρινών διακοπών είπαμε να κάνουμε ένα ταξιδάκι διαφορετικό από τα άλλα. Ούτε με αεροπλάνο, ούτε με πλοίο αλλά με αυτοκίνητο.

Πολλοί ακούν για μεγάλο ταξίδι με αυτοκίνητο και τους πιάνει η καρδιά τους. Είναι λάθος. Για να περάσεις καλά κάνοντας ένα ταξίδι οδικώς χρειάζονται τρεις βασικές προϋποθέσεις.

Το πρώτο να έχεις καλό αυτοκίνητο για να μην κουραστούν οδηγός και συνεπιβάτες.

Το δεύτερο να έχεις κάνει σωστό προγραμματισμό .

Και το τρίτο αλλά πολύ σημαντικό η παρέα να έχει καλή χημεία.

Την απόφαση την πήραμε. Θα πάμε Κωνσταντινούπολη οδικώς.

Για το ταξίδι μας διαλέξαμε το Αυτοκίνητο της Χρονιάς για την Ελλάδα (2019), το Skoda Karoq 1.6 TDI που αποδίδει 115 HP με το αυτόματο κιβώτιο ταχυτήτων DSG.

Η συνολική απόσταση είναι 1100 χιλιόμετρα. Και κάνοντας τις απαραίτητες στάσεις ανεφοδιασμού για καύσιμα, για μεσημεριανό φαγητό και έχοντας υπολογίσει τη σχετική καθυστέρηση στα σύνορα φτάσαμε στον προορισμό μας μετά από 11 ώρες στο τιμόνι.

Ξεκινήσαμε στις 07.30 από την Αθήνα έχοντας στο ντουλαπάκι αρκετά ψιλά για τα αμέτρητα διόδια. Περάσαμε Λαμία, Λάρισα, τα Τέμπη από το τούνελ και χωρίς να το καταλάβουμε σταματήσαμε λίγο έξω από τη Θεσσαλονίκη για ανεφοδιασμό σε πετρέλαιο και κάτι πρόχειρο για φαγητό.

Το αυτοκίνητο άνετο για τέσσερα άτομα, ξεκούραστο στην οδήγηση και το βασικότερο με άριστη κύλιση στο δρόμο. Μπήκαμε στην Εγνατία οδό –φανταστικός δρόμος- ρυθμίσαμε την ταχύτητα στα 130 χιλιόμετρα και  ίσως λίγο παραπάνω και κατευθυνθήκαμε προς την Αλεξανδρούπολη  όπου  εκεί  σταματήσαμε για μεσημεριανό φαγητό.

Από εκεί και πέρα ο δρόμος για τα σύνορα ήταν υπόθεση 45 λεπτών. Περάσαμε και τα τελευταία διόδια, αφήσαμε στα αριστερά μας το Σουφλί και φθάσαμε στο Συνοριακό Σταθμό.

Ο χρόνος αναμονής στα ελληνικά σύνορα ήταν 15 λεπτά. Χαιρετήσαμε τους στρατιώτες στη γέφυρα του Έβρου και φτάσαμε στην Τουρκία. Εκεί χρειάζεται υπομονή. Μπροστά μας ήταν μια μεγάλη ουρά με αυτοκίνητα που είχαν βουλγάρικα νούμερα.

Στον έλεγχο των διαβατηρίων χρειάζεσαι τη βοήθεια της παρέας, να λέει ο καθένας την ιστορία του για να μη σκέφτεσαι  την αναμονή για τον έλεγχο των διαβατηρίων. Οι Τούρκοι στον έλεγχο δεν θα έλεγα ότι ήταν ιδιαίτερα εξυπηρετικοί. Αλλά ούτε έδειχναν να βιάζονται.

Εκτός από τα διαβατήρια χρειάζεται να έχετε απαραίτητα την άδεια του Ι.Χ αλλά και την πράσινη κάρτα. Χωρίς αυτή δεν περνάτε τα σύνορα με τίποτα. Ακόμη αν το αυτοκίνητο που ταξιδεύετε δεν είναι στο όνομά σας χρειάζεται να έχετε εξουσιοδότηση από τον ιδιοκτήτη που να λέει ότι σας επιτρέπει να ταξιδέψετε στο εξωτερικό.

Μετά από 45 λεπτά στην ουρά ξεκινήσαμε για τα υπόλοιπα 220 χιλιόμετρα μέχρι να φθάσουμε στην Κωνσταντινούπολη.

Εδώ χρειάζεται ιδιαίτερη προσοχή γιατί στην αρχή και για τουλάχιστον 100 χιλιόμετρα οι δρόμοι είναι στενοί και τα όρια ταχύτητας αλλού είναι 50 χιλιόμετρα αλλού 70 χιλιόμετρα . Μόνο σε δύο η  τρία σημεία βρήκαμε ταμπέλες με 80 χιλιόμετρα.

Εκεί τα όρια ταχύτητας τα σέβονται όλοι. Στο δρόμο για την Κωνσταντινούπολη συναντήσαμε αρκετά μπλόκα και δεκάδες αυτοκίνητα σταματημένα για παραβίαση του ορίου ταχύτητας.

Αν μέχρι τα σύνορα είχαμε κάνει 900 χιλιόμετρα με ταχύτητες από 120 έως και 130 χιλιόμετρα στο υπόλοιπο της διαδρομής δεν ξεπεράσαμε τα όρια ταχύτητας  και χρειασθήκαμε περίπου τρείς ώρες για 200 χιλιόμετρα.

Φτάνοντας στην Κωνσταντινούπολη αρχίζει ο Γολγοθάς με τα ατέλειωτα μποτιλιαρίσματα. Από τον αυτοκινητόδρομο βλέπεις τη  νέα Κωνσταντινούπολη με τους ατέλειωτους ουρανοξύστες. Νομίζεις ότι είσαι Αμερική η Σιγκαπούρη. Τη γνώριμη όψη της παλιάς Κωνσταντινούπολης τη συναντάς όσο πλησιάζεις στο κέντρο.

Φτάσαμε στο ξενοδοχείο στην περιοχή του Τακσίμ στις 20.30 . Δηλαδή μετά από 13 ώρες στους δρόμους (11 ώρες οδήγημα) . Να πούμε ότι χρειασθήκαμε συνολικά  45 ευρώ για διόδια στην Ελλάδα, στην Τουρκία δεν έχει διόδια και χρειασθήκαμε 170 ευρώ καύσιμα χωρίς να οδηγούμε οικονομικά. Στην Τουρκία η τιμή της βενζίνης με την υποτίμηση της τούρκικης λίρας είναι περίπου 1.1 ευρώ το λίτρο.

Είχαμε προγραμματίσει να φωτογραφίσουμε το Skoda Karoq σε αξιοθέατα της Κωνσταντινούπολης. Δυστυχώς δεν επιτρεπόταν πουθενά η στάθμευση. Αλλά υπήρχε και πρόβλημα στις μετακινήσεις μας. Αν δεν σκέφτεστε να γνωρίσετε την ασιατική Τουρκία και οι μετακινήσεις είναι στα τουριστικά αξιοθέατα τότε η καλύτερη λύση είναι το ταξί. Πρώτον οι δρόμοι είναι διαρκώς μποτιλιαρισμένοι και δεύτερον τα παρκινγκ πάντα γεμάτα.

Η Κωνσταντινούπολη – παρά το γεγονός ότι με την Τουρκία σε πολιτικό επίπεδο δεν έχουμε και τις καλύτερες σχέσεις – είναι ιδανικός προορισμός για ένα ολιγοήμερο ταξιδάκι. Τα θετικά είναι περισσότερα από τα αρνητικά και το σπουδαιότερο από πλευράς κόστους συμφέρει.

Είχαμε να πάμε πάνω από 10 χρόνια στην Κωνσταντινούπολη. Ειλικρινά δεν πιστεύαμε στα μάτια μας με τα έργα που έγιναν αυτά τα χρόνια. Πριν φτάσεις στο κέντρο της Κωνσταντινούπολης μένεις έκθαμβος από τους ουρανοξύστες που θυμίζουν Σιγκαπούρη. Όλες οι μεγάλες πολυεθνικές έχουν συγκεντρωθεί στους αμέτρητους ουρανοξύστες που βρίσκονται το πολύ 20 χιλιόμετρα από το κέντρο της Πόλης.

Οι Τούρκοι  έχουν προχωρήσει πολύ μπροστά  από  πλευράς τεχνολογίας και ποιότητας ζωής. Τουλάχιστον στην νέα Κωνσταντινούπολη. Έχουν κάνει άλματα. Σίγουρα με τη βοήθεια  ξένων τεχνοκρατών (ίσως και άλλων πόρων-οικονομικών…).

Ας δούμε όμως γιατί συμφέρει η Τουρκία για λίγες ημέρες διακοπές.

Η Τουρκία σήμερα για τον τουρίστα είναι φθηνή. Η τουρκική λίρα βρίσκεται στα χειρότερα  της. Σ’ αυτό βοήθησε η αλαζονεία του Ερντογάν. Η κακή πολιτική του. Όταν πήγαμε στην Κωνσταντινούπολη η τουρκική λίρα είχε υποτιμηθεί πέντε φορές.

Το φαγητό φθηνό , η ποιότητα καλή και το σέρβις άψογο. Η μετακίνηση με ταξί  είναι πάμφθηνη. Τα καύσιμα  είναι φθηνότερα στην Τουρκία από ότι στην Ελλάδα και σε συνδυασμό με την υποτιμημένη λίρα συμφέρει  να σε πηγαίνουν οι ντόπιοι.

Μια συμβουλή για όσους τολμούν. Τα καλά ξενοδοχεία είναι όλα στο διαδίκτυο. Αλλά οι τιμές είναι σε δολάρια ή σε ευρώ. Αν κλείσετε μέσω του γνωστού τρόπου από το διαδίκτυο θα πληρώσετε σε ευρώ. Συμφέρει να πάτε στην Κωνσταντινούπολη, να κλείσετε αυτό το ξενοδοχείο που θέλετε και να πληρώσετε με το τοπικό νόμισμα. Θα σας κάνουν και «σκόντο». Και στα ανταλλακτήρια στους δρόμους όλο και κάποια καλύτερη τιμή θα σας δώσουν από αυτές που δίνουν στα ξενοδοχεία.

Εντύπωση μας έκανε ότι παρά τη φτώχεια  δεν υπάρχουν οι «άνθρωποι» των φαναριών. Η αστυνόμευση είναι υποδειγματική. Δεν υπάρχει εγκληματικότητα. Μπορεί να έχουν γίνει αρκετές τρομοκρατικές επιθέσεις αλλά εγκληματικότητα με κλέφτες και ληστές σπάνια αναφέρονται.

Οι Τούρκοι είναι φιλικοί και αγαπούν τους Έλληνες. Όμως πιστεύουμε ότι η νέα γενιά που ακόμη βρίσκεται στα σχολεία, δέχεται τρομακτική προπαγάνδα. Έξω από την Αγία Σοφία πολλές ομάδες παιδιών από σχολεία εξασκώντας τα αγγλικά τους κάνουν ιντερβιού σε τουρίστες.

Μου έκανε εντύπωση που μικρά παιδιά 8 και 9 ετών, μόλις τους έλεγες ότι είσαι Έλληνας, σταμάταγαν τις ερωτήσεις και έφευγαν μακριά. Φαντασθείτε τι πλύση εγκεφάλου τους κάνουν στα σχολεία.