Από τα μέσα της δεκαετίας του ’60 οι αυτοκινητοβιομηχανίες εργάζονται σκληρά για την βελτίωση της παθητικής ασφάλειας των καθημερινών αυτοκινήτων.
Η αρχή έγινε με την προσθήκη των ζωνών ασφαλείας, τα μαλακά υλικά του ταμπλό και την σχεδίαση χωρίς γωνίες. Και η εξέλιξη έφερε όλα τα έξυπνα συστήματα των σημερινών αυτοκινήτων που αλληλεπιδρούν με το περιβάλλον ώστε να προληφθεί μια σύγκρουση. Κι αν αυτό δεν είναι εφικτό προετοιμάζουν το όχημα ώστε οι επιπτώσεις της να είναι οι μικρότερες δυνατές.
Και ενώ σε σχέση με ένα αυτοκίνητο 50 ετών η διαφορά είναι προφανής, οι περισσότεροι από εμάς δύσκολα αντιλαμβανόμαστε πόσο μπορεί να έχει βελτιωθεί πραγματικά η παθητική ασφάλεια τα τελευταία 20 χρόνια.
Το ANCAP, η Αρχή δοκιμών πρόσκρουσης νέων αυτοκινήτων για την Αυστραλία και τη Ν. Ζηλανδία υπέβαλλε σε μια δοκιμή πλαγιομετωπικής σύγκρουσης δύο Toyota Corolla διαφορετικής γενιάς, η μία του 1998 και η άλλη του 2015. Το video είναι αποκαλυπτικό.
Αν και το μοντέλο του 1998 σχεδιάστηκε όταν είχαν ήδη καθιερωθεί οι δοκιμές πρόσκρουσης, το αυτοκίνητο κυριολεκτικά καταρρέει σε μια σύγκρουση με 64 km/h. Όπως φαίνεται καθαρά, ο θάλαμος των επιβατών στο αυτοκίνητο του 2015 παραμένει ουσιαστικά ανέπαφος, ενώ στο αυτοκίνητο του 198 συνθλίβεται. Θα πρέπει εδώ να σημειώσουμε ότι το 1998 δεν ήταν υποχρεωτικοί για την Αυστραλία και τη Ν. Ζηλανδία οι αερόσακοι, για αυτό το πράσινο αυτοκίνητο δεν διαθέτει. Αν και πάλι δεν θα έσωζαν τους επιβάτες. Είναι τόσο σοβαρή η παραμόρφωση της καμπίνας που ο αερόσακος δεν θα έκανε τίποτα.
Σύμφωνα με την επίσημη αναφορά «στο παλαιότερο αυτοκίνητο, τα δεδομένα από το dummy δείχνουν ότι υπάρχει εξαιρετικά αυξημένη πιθανότητα σοβαρού τραυματισμού στο κεφάλι, στον θώρακα και στα πόδια του οδηγού». Βαθμολογήθηκε μόνο με 0,4 από τους συνολικά… 16 διαθέσιμους πόντους. Ή αλλιώς, μηδέν αστέρια. Το αυτοκίνητο του 2015 πήρε 12,93 πόντους και πέντε αστέρια.
Οι παραπάνω διαφορές είναι λογικές σύμφωνα με την πρόοδο που έχει σημειωθεί τα τελευταία 20 χρόνια στην τεχνολογία, στα υλικά και στις μεθόδους κατασκευής. Όπως ο James Goodwin, επικεφαλής του ANCAP, μας δίνει μια άλλη οπτική επί του θέματος: Τα αυτοκίνητα αυτά συνηθίζουν να τα οδηγούν άνθρωποι μεγάλοι σε ηλικία που δεν θέλουν να τα αποχωριστούν ή δεν έχουν χρήματα να τα αντικαταστήσουν. Αλλά και νέοι οδηγοί, οι οποίοι επίσης δεν έχουν χρήματα ή η οικογένειά τους επιλέγει να τους παραχωρήσει για το πρώτο διάστημα, ένα παλιό αυτοκίνητο μέχρι να μάθουν. «Αυτό σημαίνει ότι έχουμε τις δύο πιο επιρρεπείς σε ατυχήματα κατηγορίες οδηγών στα πιο επικίνδυνα οχήματα» εξηγεί ο Goodwin.
Η αυξανόμενη αξιοπιστία των αυτοκινήτων από την δεκαετία του ’80, μπορεί για τα πρώτα χρόνια να ήταν ένα στοιχείο που ερμηνεύονταν μόνο θετικά, πλέον όμως σημαίνει ότι αυτοκίνητα 15-20 ετών εξακολουθούν να κυκλοφορούν καθώς δεν παρουσιάζουν σοβαρά μηχανικά προβλήματα. Έτσι ο στόλος των παλιών αυτοκινήτων με κακή παθητική ασφάλεια αυξάνεται. Όπως εξηγεί ο ANCAP, τα αυτοκίνητα κατασκευής πριν το 2000 είναι το 20% του στόλου στην Αυστραλία. Και εμπλέκονται στο 33% των θανατηφόρων ατυχημάτων.
Πηγή: Πηγή: Mιχάλης Γεωργιάδης,
