Του Μάνου Χατζηγιάννη

“Ήδη τώρα καταστρέφουμε τις συνήθειες της σκέψης που έχουν επιζήσει από την Προ-Επαναστατική εποχή”

Τζωρτζ Όργουελ από το «1984»

Που να φανταζόταν ο Όργουελ ή κατά κόσμον Βρετανός συγγραφέας και δημοσιογράφος Έρικ Άρθουρ Μπλαιρ, όπως ήταν το πραγματικό του όνομα πως η μπότα, στην οποία αναφέρεται στο πάντα επίκαιρο έργο του “1984”, η οποία συντρίβει ένα ανθρώπινο πρόσωπο για πάντα και εμφανίζεται ως όραμα του μέλλοντος, θα κάνει το πρώτο βήμα της στην πατρίδα του…

Το νομοσχέδιο για τις Εξουσίες Ερευνών (IP) στη Γηραιά Αλβιώνα έχει λάβει ήδη την βασιλική σύμφωνη γνώμη και έχει υπογραφείως νόμος στο Ηνωμένο Βασίλειο. Ο “Μεγάλος Αδελφός” δηλαδή είναι εδώ και σε παρακολουθεί….

Παρά τις 100.000 υπογραφές που συγκεντρώθηκαν για να μην περάσει το νομοσχέδιο η βρετανική κυβέρνηση αποφάσισε να αγνοήσει αυτή τη δημόσια κατακραυγή και να προχωρήσει στον «πιο ακραίο νόμο επιτήρησης που πέρασε ποτέ σε μια δημοκρατία» !

Το φακέλωμα που φέρνει το νομοθέτημα-έκτρωμα θα αφαιρέσει ουσιαστικά το δικαίωμα των πολιτών του Ηνωμένου Βασιλείου στην ιδιωτική ζωή.

Πρακτικά η οργουελική “αστυνομία σκέψης” γίνεται πραγματικότητα, αφού ο νόμος θα υποχρεώσει τους παρόχους υπηρεσιών Ίντερνετ (ISP) να αποθηκεύσουν μια εγγραφή της δραστηριότητας περιήγησης στο διαδίκτυο. Και ένας μεγάλος αριθμός υπαλλήλων θα έχει πρόσβαση σε αυτά τα αρχεία. Θα επιτρέπει επίσης στις υπηρεσίες ασφαλείας να παραβιάζουν συσκευές και θα νομιμοποιεί τη μαζική συλλογή των δεδομένων τους.

Η υπουργός Εσωτερικών Amber Rudd χαιρέτισε τη βασιλική σύμφωνη γνώμη για το νομοθέτημα και ισχυρίστηκε ότι είναι «παγκόσμια ηγετική νομοθεσία» που παρέχει «πρωτοφανή διαφάνεια και ουσιαστική προστασία της ιδιωτικής ζωής» στους πολίτες του Ηνωμένου Βασιλείου.

Οι υπεύθυνοι για την προστασία της ιδιωτικής ζωής συμφωνούν για τον ισχυρισμό της Rudd για τον «ηγετικό ρόλο στον κόσμο», αν και όχι για τους ίδιους λόγους.

Ο Εκτελεστικός Διευθυντής της Ομάδας Ανοικτών Δικαιωμάτων, Jim Killock, σχολίασε:

“Έχει δίκιο, είναι ένας από τους πιο ακραίους νόμους επιτήρησης που έχουν περάσει ποτέ σε μια δημοκρατία. Ο νόμος IP θα έχει αντίκτυπο πέρα από τις ακτές του Ηνωμένου Βασιλείου. Είναι πιθανό ότι άλλες χώρες, συμπεριλαμβανομένων των αυταρχικών καθεστώτων με κακή καταγραφή των ανθρωπίνων δικαιωμάτων, θα χρησιμοποιήσουν αυτόν τον νόμο για να δικαιολογήσουν τις δικές τους παρεμβατικές εξουσίες επιτήρησης”.

Ο γάλλος φιλόσοφος και ο κοινωνικός θεωρητικός Michel Foucault, εν τω μεταξύ, περιγράφει το αποτέλεσμα αυτού στο βιβλίο του «Disciplines and Punish»:

“Σκοπός είναι να προκαλέσει στον κρατούμενο μια κατάσταση συνειδητής και μόνιμης ορατότητας που εξασφαλίζει την αυτόματη λειτουργία της εξουσίας … ο κρατούμενος δεν πρέπει ποτέ να γνωρίζει αν εξετάζεται ανά οποιαδήποτε στιγμή. Αλλά πρέπει να είναι βέβαιος ότι μπορεί να είναι πάντα έτσι”.

Πρεμιέρα της οργουελικής κοινωνίας στη δημοκρατική Ισπανία

Βέβαια η πραγματική πρεμιέρα της οργουελικής κοινωνίας έχει γίνει εδώ και δύο χρόνια στην “φίλη και δημοκρατική” Ισπανία!

Ο Τζόρτζ Όργουελ έγραφε πως Αριστερός είναι ένας λάτρης της εξουσίας, χωρίς εξουσία. Τι γίνεται όμως όταν ένας Αριστερός καταλαμβάνει την εξουσία; Στην Ελλάδα πήραμε μια ιδέα για το νέο “ύφος και ήθος” της κατ΄επίφασιν Αριστεράς…

Η “πρώτη φορά Αριστερά” στην Ελλάδα αποδείχτηκε ένα τραγελαφικό συνονθύλευμα εγκληματικών αστοχιών και εξόφθαλμων μικροκομματικών απωθημένων.

Τι γίνεται όμως με την Αριστερά εις τας Ευρώπας;

Η Αριστερά εις τας Ευρώπας  φέρνει μαζί της μιας άλλη απειλή… Την απειλή μιας διαφαινόμενης οργουελικής κοινωνίας όπου… ο Μεγάλος Αδελφός είναι εδώ, έτοιμος να ορίσει τι επιτρέπεται και τι απαγορεύεται, τι θα σκεφτείς και πως θα αντιδράσεις….

Τέλη Ιουλίου του 2015 δύο ζευγάρια κάθισαν σε μια πλατεία στην ισπανική πόλη Lucena με πίτσες και αναψυκτικά. Μετά το φαγητό έριξαν τα σκουπίδια τους στους κάδους χωρίς να μολύνουν τον περίγυρο. Η καμπάνα ήρθε από άλλου! Πρόστιμο. Γιατί; Για παραμονή και κατανάλωση τροφών στο δρόμο. Παρόλο που δεν άφησαν πίσω τους τίποτα βρώμικο. Προφανώς οι πλατείες και τα πάρκα του λαού είναι απλά για να τα βλέπουμε, ούτε καν για να μπορεί κανείς να καθίσει για μια συνάντηση. Προφανώς η συνάθροιση από τέσσερα άτομα είναι μια απειλή για την ασφάλεια των πολιτών…..

Το περιστατικό δεν είναι τυχαίο…

Ολόκληρη η Ισπανία γίνεται μάρτυρας μικρών αλλά σημαντικών αλλαγών, αν κάποιος βλέπει πίσω από το δάχτυλό του.

Άνοιξη του ιδίου έτους εκλέχθηκαν νέες τοπικές και δημοτικές αρχές φέρνοντας σε πολλές περιπτώσεις επικεφαλής μεγάλων Δήμων υποψηφίους της Αριστεράς και μαζί τους μερικές μεγάλες αλλαγές νομοθεσίας.

Στην Μαδρίτη δήμαρχος Podemos, στη Βαρκελώνη το ίδιο, στη Βαλένθια συμμαχία Σοσιαλιστών και Podemos.

Και ιδού πως αλλάζει εν μια νυκτί η ιστορία…

Στη Μαδρίτη, η νέα δήμαρχος Manuela Carmena, πρώην δικαστής, έδωσε δείγμα γραφής από νωρίς με την υπόσχεση να αλλάξουν τα ονόματα σε 167 δρόμους που φέρουν τα ονόματα ηγετών της γαλλο-ισπανικής εποχής. Ανάμεσα σε αυτούς τους δρόμους και η Calle del General Varela, που ονομάστηκε έτσι από τον πρώτο υπουργό του Φράνκο. Επίσης η πλατεία Μάργκαρετ Θάτσερ θα γίνει γνωστή με άλλο όνομα, αυτό από μια αγωνίστρια των δικαιωμάτων των ομοφυλοφίλων που πέθανε νωρίτερα το ίδιο έτος.

Η Manuela Carmena έχει δημιουργήσει και μια αμφιλεγόμενη ιστοσελίδα. Οι αντιπάλοι της κα Carmena την έχουν κατηγορήσει ότι προσπαθεί να φιμώσει τον Τύπο της Ισπανίας αφότου παρουσίασε αυτήν την ιστοσελίδα, η οποία σύμφωνα με αξιωματούχους θα περιέχει “αρχικές πληροφορίες” για να χρησιμοποιούνται ως “βάση για μια είδηση”.

Κοινώς η νέα Δήμαρχος ετοιμάζεται να καταργήσει (ελπίζουμε όχι και να ποινικοποιήσει) την έρευνα και το ρεπορτάζ και καλεί άπαντες να λαμβάνουν την “επίσημη ενημέρωση” από τη δική της ιστοσελίδα! Μήπως σας φαίνεται πως δεν απέχει και πολύ από το “Υπουργείο Αλήθειας” στο οργουελικό προφητικό αριστούργημα “1984”;;;

Υπάρχουν και κωμικές εκφάνσεις της επαπειλούμενης οργουελικής κοινωνίας. Για παράδειγμα στην μικρή πόλη της Ador κοντά στη Βαλένθια, η διοίκηση έκανε προ διετίας την σιέστα υποχρεωτική!

Ενώ πολλοί στην Ισπανία θεωρούν τον μεσημεριανό υπνάκο ως αναχρονισμό, και στη χειρότερη περίπτωση, κάτι που μπορεί να ανακόψει την εύθραυστη οικονομική ανάπτυξη της χώρας, ο δήμαρχος της μικρής αυτής πόλης, Joan Faus Vitoria, αποφασίζει και διατάσσει σιέστα 14:00-17:00.

Η Αριστερά λοιπόν αλλάζει τους όρους του παιχνιδιού στην Ισπανία. Η αλλαγή ονομάτων στους δρόμους και στις πλατείες θυμίζει την αλλαγή των βιβλίων στο “1984”, η υποχρεωτική σιέστα μπορεί να είναι αστεία αλλά είναι ΥΠΟΧΡΕΩΤΙΚΗ και κυρίως η καλουπωμένη είδηση που θα προσφέρει η ιστοσελίδα της Δημάρχου της Μαδρίτης είναι μόνο σύννεφα. Αλλά τα σύννεφα είναι που φέρνουν τη βροχή….

Κι όπως έλεγε και ο “Θείος Τζόρτζ” στο “1984”: Ο Πόλεμος είναι ειρήνη. Η ελευθερία είναι σκλαβιά. Η άγνοια είναι δύναμη…..