Οι ιπτάμενοι δίσκοι, κατά το έτος 1958, ταλάνιζαν την κοινή γνώμη. Ένα τηλεγράφημα, το οποίο είχε δημοσιευθεί τον Οκτώβριο εκείνης της χρονιάς, ανέφερε πως ο Ιταλός Καθηγητής Alberto Perego, διευθυντής του Κέντρου Μελετών Ηλεκτρομαγνητικής της Πολιτικής Αεροπορίας στη Ρώμη, προέβη στην καταπληκτική δήλωση ότι οι ιπτάμενοι δίσκοι είναι ένα είδος περιπόλων διαπλανητικής αστυνομίας, που στέλνονταν από τον Άρη και την Αφροδίτη, για να εμποδίσουν τις δύο υπερδυνάμεις, τη Σοβιετική Ένωση και τις ΗΠΑ, να ανατινάξουν τη Γη.Ο Alberto Perego διευκρίνισε ότι οι κυβερνήσεις των δύο αυτών μεγάλων δυνάμεων γνώριζαν απολύτως την κατάσταση και ότι τηρούσαν σιγή, για να αναχαιτίσουν την πρόκληση πανικού μεταξύ των λαών του πλανήτη μας.Αφού, ακολούθως, βεβαίωσε ότι 50.000 πτήσεις ιπτάμενων δίσκων και 4.000 προσγειώσεις παρατηρήθηκαν από τον Β’ Παγκόσμιο Πόλεμο κι έπειτα, ισχυρίστηκε ότι η προσγείωση μιας τέτοιας πτητικής μηχανής είχε προκαλέσει τον θάνατο του Υπουργού Αμύνης των ΗΠΑ, του James Forrestal.Επίσης, υποστήριξε πως άλλοι ιπτάμενοι δίσκοι είχαν προξενήσει την πυρκαγιά στο Αστεροσκοπείο της Ρώμης εκείνη την ίδια χρονιά και ότι 22 Αμερικανοί αεροπόροι αναγκάστηκαν να προσγειώσουν τα αεροπλάνα τους εξαιτίας συνάντησής τους με άγνωστης ταυτότητας ιπτάμενα αντικείμενα.Ακόμη, βεβαίωνε πως ο ίδιος είχε δει με τα μάτια του ένα σμήνος ιπτάμενων δίσκων πάνω από τη Ρώμη.Επιπλέον, ανακοινώθηκε από το Αρχηγείο της Αμερικανικής Αεροπορίας ότι από τις 1.270 περιπτώσεις εμφάνισης ιπτάμενων δίσκων, οι οποίες είχαν ερευνηθεί κατά τους τελευταίους 13 μήνες μέχρι και τον Ιούλιο του 1958, το 84% από αυτές, αφού μελετήθηκαν σχολαστικά, θεωρήθηκαν ως φυσικά φαινόμενα, πτηνά, αστεϊσμοί ή αντικείμενα κατασκευασμένα από τον άνθρωπο.Για τις υπόλοιπες, όμως, περιπτώσεις δεν υπήρχαν επαρκή στοιχεία για εκτεταμένη ανάλυση και μόνο το 2% αυτών χαρακτηρίστηκαν ως “βεβαιωμένα αντικείμενα άγνωστης προέλευσης”.Ωστόσο, ένας Γάλλος, ο οποίος δεν ήταν ούτε στρατηγός ούτε πολιτικός, ενοχλούσε πεισματικά τα Επιτελεία της Δύσης. Ο Aime Michel, όπως ήταν το όνομά του, ο οποίος είχε σπουδάσει ψυχολογία και φιλοσοφία, ανάγκαζε τους στρατηγούς να ξανανοίξουν τον φάκελο των “ιπτάμενων δίσκων”. Βρήκε την πρώτη λογική απόδειξη ότι υπάρχει κάτι εκεί πάνω. Κάτι που δεν είναι ούτε κεραυνοί ούτε μετεωρολογικά μπαλόνια ούτε οραματισμοί τρελών. Και οι στρατηγοί δεν ήταν καθόλου ευχαριστημένοι μαζί του.Άλλωστε, δεν υπήρχε τρόπος να κρατηθεί κλειστός ο περίφημος φάκελος. Ο Ζαν Λουί Βιζιέ, Πρόεδρος του Δημοτικού Συμβουλίου του Παρισιού, είχε παρατηρήσει ένα παράξενο λαμπερό αντικείμενο στον ουρανό του Μπιαρίτς στις 16 Ιουλίου. Την ίδια μέρα, το μυστηριώδες αυτό ιπτάμενο αντικείμενο είχε γίνει ορατό και από πλήθος ανθρώπων, ανάμεσά τους κι ένας πιλότος της Air France.Εν τούτοις, το 1954, ο Aime Michel αποφάσισε να φτιάξει έναν χάρτη εμφανίσεων των δίσκων. Στην αρχή, τα πρώτα του στοιχεία ήταν διάφορα σημεία διασκορπισμένα στην τύχη. Πάντως, οι συνομιλίες του με τον σπουδαίο Γάλλο ποιητή και συγγραφέα Jean Cocteau και τον δημοσιογράφο Jacques Bergier του έδωσαν την ακόλουθη ιδέα: Να αναζητήσει έναν ρυθμό ή κάποια τάξη σε αυτές τις εμφανίσεις.Όπως και πολλοί άλλοι, έτσι και ο Aime Michel είχε αμφιβολίες και για τον σκοπό και για το αποτέλεσμα των αναζητήσεών του. Αν έβρισκε ίχνη οργάνωσης στη γεωγραφική απογραφή που είχε κάνει, θα αποδεικνυόταν ίσως ότι οι ιπτάμενοι δίσκοι δεν ήταν προϊόν ομαδικής ψύχωσης.Και όλα αυτά ξεκίνησαν στις 6 Οκτωβρίου του 1954…Ο Aime Michel, στο διαμέρισμά του στο Μονπαρνάς, εξακολουθούσε με ζέση την εργασία του, που συνίστατο στο να εντοπίζει στον χάρτη τα σημεία των εμφανίσεων που αναφέρονταν στον Τύπο. Τοποθετούσε τα σημεία της 2ας Οκτωβρίου με τη βοήθεια ενός φίλου του, ονόματι Pier Mestre. Στην αρχή, τα μικρά κίτρινα σημάδια, καμιά εικοσαριά όλα κι όλα, θαρρείς πως σχημάτιζαν ένα μικρό χάος.Όμως, έξι από αυτά φαίνονταν καθαρά να συνδέουν το Ρους με το αεροδρόμιο του Μαιζονσέλ, κοντά στο Παρίσι, περνώντας από Ντιζόν-Προβέν-Βουάνλ, νοτιοανατολικά του Παρισιού. Ήταν έξι σημεία τέλεια ευθυγραμμισμένα σε απόσταση 360 χιλιομέτρων.Τότε, ο φίλος του πήρε τη μαύρη κλωστή και συνέδεσε τα διάφορα σημεία του χάρτη. Ο Aime Michel, που εκείνη τη στιγμή ασχολούνταν με τα αποκόμματα των εφημερίδων, σήκωσε το κεφάλι του και κοίταξε τον χάρτη με κατάπληξη.Δέκα μαύρες κλωστές τεντωμένες ανάμεσα στις πινέζες και σχεδόν όλες περνούσαν από το Πονσύ, σχηματίζοντας ένα φανταστικό άστρο από δρομολόγια ιπτάμενων δίσκων.Τι συνέβη τελικά στο Πονσύ, στο σημείο της συνάντησης όλων των γραμμών; Αυτό ο Aime Michel το διηγείται σε ένα βιβλίο που δημοσίευσε, με τον τίτλο “Μυστηριώδη Ουράνια Αντικείμενα”.Εκείνο το βράδυ, κατά τις οκτώ, η κυρία Γκενύ άρμεγε τις αγελάδες της στον στάβλο. (Η διήγησή της είχε επιβεβαιωθεί και από τον σύζυγό της, πρώην δήμαρχο του Πονσύ και από πολλούς άλλους αυτόπτες μάρτυρες της περιοχής, αλλά και από το γειτονικό χωριό, Πελλερέ).Η γυναίκα αυτή ανέφερε σχετικώς:“Τα σκυλιά, που συνήθως μένουν δίπλα μου στον στάβλο, πετάχτηκαν έξω λίγα δευτερόλεπτα νωρίτερα, γαβγίζοντας άγρια, αλλά και φοβισμένα, προς την κατεύθυνση του δάσους. Όταν βγήκα κι εγώ στην αυλή, γιατί είχα ανησυχήσει από τη συμπεριφορά τους, μου έκανε εντύπωση κάτι πολύ παράξενο. Η πρόσοψη του σπιτιού ήταν απαλά φωτισμένη σαν από φεγγάρι που έδυε. Το φεγγάρι είναι αλλόκοτο απόψε, μονολόγησα. Σηκώνοντας τα μάτια μου πάνω από το δάσος, είδα ξαφνικά, σε χαμηλό ύψος, ένα είδος μεγάλου φωτεινού πούρου, που πετούσε σιωπηλά, εντελώς βουβά, από τα ανατολικά, με ταχύτητα αεροπλάνου, αλλά κατακόρυφα! Φώναξα αμέσως τον άντρα μου και την κόρη μου, την Υβέτ. Βγήκε επίσης και μια γειτόνισσα στην αυλή της και κοιτούσε κι εκείνη κατάπληκτη. Είδαμε όλοι μας το πελώριο ιπτάμενο αντικείμενο να χάνεται πίσω από τον λόφο, πετώντας πάντα σε ευθεία γραμμή”.Ύστερα από τρεις μέρες, οι χωροφύλακες του Σαιντ Σεν έλαβαν, κατά τις επτά το απόγευμα, το ακόλουθο τηλεφώνημα από τον δήμαρχο του Πονσύ:“Ένας ιπτάμενος δίσκος προσγειώθηκε σ’ ένα χωράφι εχθές το βράδυ! Τον είδαν πολλά άτομα! Κυρίως, όμως, έχει αφήσει πάνω στη γη ανεξήγητα ίχνη!”Σε λίγες μέρες, η έρευνα που πραγματοποιούσαν η Αεροπορική Υπηρεσία της Ντιζόν και ένας Καθηγητής του Πανεπιστημίου της Ντιζόν, είχε ως αποτέλεσμα την απίστευτη διήγηση της γυναίκας ενός αγρότη, της κυρίας Φουρνερέ.Συνεχίζεται…Η είδηση δημοσιεύθηκε στην εφημερίδα “ΕΛΕΥΘΕΡΙΑ”, στις 12/10/1958…
