Η Buick Y-Job σχεδιάστηκε από τον Harley J. Earl, υπεύθυνο σχεδιασμού και αργότερα έναν από τους αντιπροέδρους της General Motors.
Ο σκοπός αυτού του dream car ήταν να βολιδοσκοπήσει τις ορέξεις του κοινού. Η Buick Y-Job ήταν ένα διθέσιο σπορ αυτοκίνητο που πατούσε στο στάνταρ σασί της Buick που, παρότι πιο κοντό κατά πέντε πόντους, ξεπερνούσε σε μήκος τα πέντε μέτρα -5,3 m- και το μεταξόνιο του έφτανε τα 3,2 m. Επειδή δε, έφτανε δεν έφτανε σε ύψος το 1,5 m, φαινόταν ακόμα πιο μακρύ.
Κάτω από το μακρύ καπό, με το ανάγλυφο σε σχήμα κανονιού, κρυβόταν το μοτέρ των 320 κυβικών ιντσών (5.244 cc) του 8κύλινδρου σε σειρά της Buick με 141 PS, ταιριασμένο με ένα 4άρι σασμάν με το λεβιέ στην κολόνα του τιμονιού.
Οι καινοτομίες που ενσωμάτωνε η Y-Job ήταν αναρίθμητες: Ανακλινόμενα εμπρός φώτα και αποσυρόμενα πίσω, ηλεκτρικές πόρτες και παράθυρα, φωσφορίζουσες χειρολαβές στις πόρτες, προεκτεινόμενη λαβή πορτμπαγκάζ, αναδιπλούμενη, βυθιζόμενη και καλυπτόμενη ηλεκτρική κουκούλα...
Αλλά και ο εξωτερικός σχεδιασμός έκανε αναφορές στην αεροπορική αισθητική της εποχής, με γραμμωτά πλαϊνά που έτρεχαν στο μεγαλύτερο μέρος του μήκους του αυτοκινήτου και προφυλακτήρες που γύριζαν και αγκάλιαζαν σχεδόν κολλητά τα πλαϊνά του αμαξώματος.
Οι βασικές γραμμές της Y-Job υιοθετήθηκαν απ’ όλες τις Buick μέχρι το 1950, ενώ η μάσκα με τις κάθετες γρίλιες, εμπνευσμένη από τη Mercedes W154 των Grand Prix χρησιμοποιείται από την Buick μέχρι σήμερα.
Η μία και μοναδική Buick Y-Job ήταν το προσωπικό αυτοκίνητο του Harley J. Earl για κάμποσα χρόνια, την οποία αντικατέστησε το 1951 με ένα σύγχρονο αυτοκίνητο. Μερικά χρόνια αργότερα αποκαταστάθηκε από το Μουσείο Henry Ford, όπου και παρέμεινε μέχρι το 1993, οπότε και επέστρεψε στο Κέντρο Σχεδιασμού της GM.
Πηγή: Γιάννης Κουτσουφλάκης,
