«Η αποδοχή της κυοφορούμενης συμφωνίας ή όχι, δεν αφορά αποκλειστικά την ηγεσία του κόμματος ή την κυβέρνηση, αλλά το σύνολο των κομματικών δυνάμεων και της ευρύτερης αποδοχής του» αναφέρουν οι 11. Τονίζουν δε με νόημα ότι «στην τελική ο μόνος που μπορεί να αποφασίσει για την ίδια του τη ζωή είναι ο ελληνικός λαός. Είναι ο τελικός κριτής» μια αναφορά που ερμηνεύεται ως στήσιμο κάλπης είτε για εθνικές εκλογές, είτε για δημοψήφισμα.

Με ισχυρές ενστάσεις υπερψηφίστηκε από τη πλειοψηφία των μελών της Κεντρικής Επιτροπής του ΣΥΡΙΖΑ η συμφωνία της κυβέρνησης στο Eurogroup της Μάλτας.

Στην ψηφοφορία σημειώθηκαν 11 «όχι» και 12 «λευκά». Οι ψήφοι αυτές προέρχονται από μέλη της της κίνησης των 53 και τον Νίκο Φίλη οι οποίοι νωρίτερα κατέθεσαν κείμενο όπου καταγράφουν διαφωνίες και ενστάσεις, τόσο ως προς την εφαρμογή των αντίμετρων όσο και ως προς συγκεκριμένους υπουργούς.

Το κείμενο αυτό τελικώς δεν κατετέθη προς ψηφοφορία από τα 11 στελέχη. Οπως εξηγούσαν δεν θέλησαν να έχει συγκρουσιακό χαρακτήρα αλλά θέλησαν να κατατεθεί στα πρακτικά.

Ενδιαφέρον παρουσιάζει η θέση των δεκατριών αναφορικά με τα μέτρα και τα αντίμετρα για τα οποία όπως σημειώνουν στο κείμενό τους «»στο βαθμό που η εφαρμογή τους (σ.σ αντιμέτρων) παραμένει ασαφής δεν είναι σε θέση να αντισταθμίσουν τις απώλειες για συγκεκριμένες κοινωνικές κατηγορίες και δεν αποτρέπουν τις αρνητικές κοινωνικές επιπτώσεις που θα έχουν τα μέτρα».

Σε άλλο σημείο, το κείμενο στρέφεται κατά τριών υπουργών (Σπίρτζη, Τόσκα και Μουζάλα), τους οποίους αν και δεν κατονομάζει, τους κατηγορεί για «μη συλλογικά αποφασισμένες επιλογές που δεν συνάδουν με την αριστερή και ριζοσπαστική φυσιογνωμία» του κόμματος. Χαρακτηριστικά αναφέρεται: «Την προηγούμενη περίοδο έγιναν επιλογές, χωρίς να είναι συλλογικά αποφασισμένες, που δεν συνάδουν με την αριστερή και ριζοσπαστική μας φυσιογνωμία» και εξηγούν:

«Τα κέντρα κράτησης για τους πρόσφυγες, τα θεσμικά εμπόδια στην διαδικασία ασύλου, το σπάσιμο των καταλήψεων, οι υποχωρήσεις σε ζητήματα δικαιοσύνης και δικαιωμάτων, το αναπτυξιακό μοντέλο που ενίοτε παίρνει μορφή μεγάλων φαραωνικών έργων, σε αντίθεση με υπαρκτές προσπάθειες μιας διαφορετικού τύπου ήπιας και οικολογικά ισορροπημένης ανάπτυξης κ.α, πλήττουν τη φερεγγυότητά μας και δημιουργούν ερωτηματικά και εύλογες ενστάσεις από ένα ευρύ τμήμα του κόσμου της αριστεράς και την κοινωνικής αμφισβήτησης».

Το κείμενο υπογράφουν ο Νίκος Φίλης μαζί με άλλα 12 στελέχη (Θοδωρής Δρίτσας, Τασία Χριστοδουλοπούλου, Χριστόφορος Παπαδόπουλος, Πάνος Λάμπρου κ.α.)