Η ζωή μας είναι ένας πνευματικός πόλεμος μ άφαντα πνεύματα της κακίας. Μας ταράζουν με τα πάθη μας και μα παροτρύνουν να παραβαίνουμε τις διδαχές του Θεού.
Όταν αντιληφθούμε και κοιτάξουμε προσεκτικά, θα ανακαλύψουμε ότι για κάθε πάθος υπάρχει φάρμακο, η διδαχή που είναι αντίθετη στο πάθος, γι'αυτό οι εχθροί προσπαθούν να μην μας αφήσουν να γιατρευτούμε έτσι.
Βεβαίως, χωρίς τη βοήθεια του Κυρίου και όταν βασιζόμαστε στο μυαλό μας και στις δυνάμεις μας, ή θα αφεθούμε στην κνηρία, ακόμα και οι πτώσεις διάφορου είδους είναι άφεση για την προσφορά.
Ο άγιος Ιωάννης ο Στηλίτης γράφει: «Όπου υπάρχει πτώση, εκεί προϋπήρχε η υπερηφάνεια». Έτσι πρέπει πάντα να προσπαθούμε να αποκτήσουμε την ταπεινότητα, γιατί καταπολεμούμε υπερήφανα δαιμόνια, ενώ η ταπεινότητα ειναι μια νίκη εύκολη...
Πώς άραγε να αποκτήσουμε το θησαυρό αυτό, την ταπεινότητα; Πρέπει να διδασκόμαστε από τις διδαχές των αγίων πατέρων για την καλοσύνη αυτή και πάντα να έχουμε την αυτοκριτική, και να βλέπουμε τους διπλανούς μας καλύτερους από εμάς: σε τίποτε και ποτέ να μην τους κριτικάρουμε και να μην τους κατηγορούμε, ενώ την κριτική τους να δεχόμαστε ως αποστολή του Κυρίου και φάρμακο για τις πνευματικές μας ασθένειες.
