Ο Άγιος Γέροντας Παΐσιος ο Αγιορείτης (1924-1994) είχε κάποτε γνωρίσει μια γυναίκα, πιστή χριστιανή, που ωστόσο ήταν δυστυχισμένη, γιατί ο άντρας της είχε μπλέξει με μάγους. Επειδή, λοιπόν, δεν ήθελε ούτε Σταυρό να φορέσει, εκείνη, για να τον βοηθήσει, έραψε κρυφά στο γιακά του σακακιού του ένα σταυρουδάκι.
Μια μέρα ο άντρας της χρειάστηκε να περάσει από ένα ποτάμι. Μόλις πάτησε στο πέτρινο γεφύρι, που ένωνε τις δύο όχθες, άκουσε μια φωνή να του λέει:
–Τάσο! Τάσο! Βγάλε το σακάκι, για να περάσουμε μαζί το γεφύρι!...
Ευτυχώς έκανε κρύο. Γι’ αυτό και ο Τάσος απάντησε:
–Πώς να το βγάλω; Αφού κρυώνω!
–Βγάλ’ το, βγάλ’ το, να περάσουμε! ακούστηκε πάλι αυστηρά και επιτακτικά η παράδοξη φωνή.
Ήταν ο διάβολος και ήθελε να ρίξει τον Τάσο στο ποτάμι, αλλά δεν μπορούσε, γιατί είχε πάνω του το σταυρουδάκι. Τελικά, κατάφερε και τον έριξε σε μιαν άκρη, πάνω στο γεφύρι. Εκεί τον βρήκαν πεσμένο οι δικοί του, που τον έψαχναν εναγωνίως όλη τη νύχτα. Αν είχε βγάλει το σακάκι, θα τον είχε ρίξει ο διάβολος με μανία στο ποτάμι. Τον φύλαξε όμως ο Σταυρός του Χριστού που ήταν εν αγνοία του ραμμένος στο πέτο του…
※ [ «Οι δαίμονες και τα έργα τους»·
Μέρος 2ο, Κεφ. 3ο, §29, σελ. 363.
Έκδοση Ιεράς Μονής Παρακλήτου,
Ωρωπός Αττικής, Σεπτέμβριος 20052.
Επιμέλεια ανάρτησης:
π. Δαμιανός. ]
