Στα ορεινά χωριά της Κέρκυρας, ανήμερα της Πρωτοχρονιάς οι γεροντότεροι ξυπνάνε από τα χαράματα.
Το έθιμο θέλει, να είναι οι πρώτοι που θα καλωσορίσουν το νέο έτος. Βγαίνουν στα παράθυρα, ή στις αυλές τους και αγναντεύοντας τα βουνά και κυρίως τον Παντοκράτορα, το πιο ψηλό βουνό της Κέρκυρας, λένε με απόλυτη κατάνυξη: «Καλημέρα σας βουνά και καλή πρωτοχρονιά, σαν τα βουνά να είμαι γερός, σαν την θάλασσα ξυπνός και σαν τα θαλασσοκύματα να κάνω τα θελήματα…»
Το έθιμο της «Στρίνας» αναβιώνει ανήμερα της Πρωτοχρονιάς στο νησί. Είναι η χαρά όλων των μικρών παιδιών, που θα λάβουν ένα μεγάλο χρηματικό ποσό, ως «καλοτυχία» για τη νέα χρονιά.
Σύμφωνα με ιστορικά στοιχεία, η «Στρίνα», ήταν το νόμισμα των καλαντιστών, που λεγόταν στα βυζαντινά χρόνια «ευαρχισμός» ή «Στρίνα», από το λατινικό strena. Στα λατινικά σημαίνει αίσιος οιωνός, αλλά και δώρο της πρωτοχρονιάς, ή «επινομίς» όπως το έλεγαν οι αρχαίοι Έλληνες ή κοινώς «μπουναμάς» όπως το λένε σήμερα, και προέρχεται από τα ιταλικά bona – mano, δηλαδή καλό χέρι.
Οι Κερκυραίοι συνεχίζουν αυτό το έθιμο, εδώ και εκατοντάδες χρόνια, τιμώντας την πολιτισμική τους κληρονομιά και της πολιτισμική τους ταυτότητα, με τα παιδιά να περιμένουν κάθε χρόνο τη «στρίνα» πολύ περισσότερο και από τον Άγιο Βασίλη…
