Σε συνάρτηση και με τους έντονους ρυθμούς της καθημερινότητάς μας, η σημασία των ημερών που διανύουμε για να φτάσουμε στο Άγιον Πάσχα παραμένει για μας ακατανόητη.
Πολλοί από εμάς επαναπαυόμαστε στο να γνωρίζουμε την Τσικπνοπέμπτη, την Καθαρά Δευτέρα και τη Μεγάλη Εβδομάδα. Πίσω, όμως, από αυτή την περίοδο κρύβεται το μυστήριο της Αγίας Γραφής και του Ευαγγελίου.
Ποια η σημασία της Καθαράς Δευτέρας και ποια λάθη κάνουμε σε σχέση με τα εδέσματα της ημέρας;
Η Καθαρά Δευτέρα είναι η απαρχή της αυστηρής νηστείας. Τα τελευταία χρόνια, όμως, όπως παρατηρούμε, οι άνθρωποι τρώνε ως έδεσμα της ημέρας οστρακοειδή, φτάνει να είναι ψημένα στα κάρβουνα. Επίσης, καταναλώνουν και άφθονο κρασί. Αυτό όμως είναι λανθασμένο. Καθαρά Δευτέρα σημαίνει ημέρα πλήρους νηστείας, ημέρα πλήρους ασιτίας, παλαιότερα δε ακόμα και την Καθαρά Τρίτη και την Τετάρτη οι πιστοί δεν έτρωγαν και δεν έπιναν τίποτε. Ήταν ημέρες αυστηρότατης νηστείας.
Γενικότερα η περίοδος της μεγάλης Τεσσαρακοστής είναι περίοδος αυστηρής νηστείας. Από Δευτέρα μέχρι Παρασκευή οι χριστιανοί, σύμφωνα με την Εκκλησία, δεν πρέπει να καταναλώνουν λάδι και κρασί. Επιτρέπονται όμως, μόνο Σάββατο και Κυριακή καθ’ όλη την περίοδο της Τεσσαρακοστής. Αυτές είναι οι επιταγές των Πατέρων της Εκκλησίας μας και εμείς πράττουμε «κατά το δοκούν» και ανάλογα με τις δυνάμεις μας.
Ποια η σχέση του καρναβαλιού και των μεταμφιέσεων, με την Εκκλησία του Χριστού;
Το καρναβάλι δεν έχει καμία σχέση με αυτό που πρεσβεύει και βιώνει η Εκκλησία. Είναι παράξενο πώς σήμερα, στο χώρο το δικό μας, έχουν συνδέσει την έναρξη της νηστείας, της μεγάλης Τεσσαρακοστής, της πνευματικότερης περιόδου του εκκλησιαστικού έτους, με τα ξεφαντώματα. Είναι σαν να ομολογούμε ότι δεν έχουμε καμία σχέση με το Ευαγγέλιο και με αυτό το οποίο μας διδάσκει ο Χριστός.
Αν πάμε στα παλαιότερα χρόνια, ο Ιωάννης ο Χρυσόστομος ήταν ένας από τους μεγάλους Πατέρες και Αγίους της Εκκλησίας μας, ο οποίος μίλησε με λόγια καταπελτικά εναντίον αυτών των τάσεων των χριστιανών να μιμούνται τους ειδωλολάτρες και τις καρναβαλικές συνήθειες τους, την περίοδο αυτή.
Το καρναβάλι υπάρχει στη ζωή μας ως Έλληνες και όχι ως Χριστιανοί. Εμείς δεν είμαστε όμως μόνο Χριστιανοί, είμαστε και Έλληνες. Με την αρχαία σημασία του όρου, δηλαδή, προερχόμαστε από εκείνους τους ανθρώπους που δημιούργησαν και βίωσαν την ειδωλολατρία και αυτή, στη συνέχεια, μπήκε στο χριστιανισμό με το γνωστό κήρυγμα του Αποστόλου Παύλου και των υπόλοιπων Αποστόλων και ούτω καθ’εξής.
Έτσι ο Ελληνισμός και η ειδωλολατρία εκχριστιανίστηκαν, όπως η φιλοσοφία των αρχαίων Ελλήνων που πέρασε μέσα από το φίλτρο της Θεολογίας των Πατέρων. Ουσιαστικά καταξιώθηκε με αυτό τον τρόπο η σωστή φιλοσοφία των αρχαίων Ελλήνων. Τώρα, ως Έλληνες χριστιανοί, κουβαλούμε στη ζωή μας και κατάλοιπα ειδωλολατρικά των προγόνων μας, όπως αυτά που έχουν σχέση με τα νεκρώσιμα έθιμα, τις μεταμφιέσεις και τα ξέφρενα γλέντια χωρίς φραγμούς.
Μην γελιέστε όμως, είναι άλλο πράγμα το ειδωλολατρικό κατάλοιπο, το έθιμο και η Ελληνική παράδοση και άλλο το οργανωμένο καρναβάλι, οι παρελάσεις, οι ξέφρενες εκδηλώσεις γλεντιού και οι άσεμνες και απροκάλυπτες παρελάσεις με μασκοφόρους που δεν έχουν σχέση με την Ορθοδοξία μας, παρά μόνο με το σύγχρονο εμπόριο και ότι απορρέει από αυτό.
Οι Αρχιερείς μας, οι ιερείς, οι θεολόγοι, οι κατηχητές, αλλά και όλοι μας, ο κάθε ένας από το «βήμα» του, από τις Μητροπόλεις, τις Ενορίες, τα Πανεπηστήμια, τα Σχολεία, από το σπίτι ή την εργασία του, με τον χριστιανικό λόγο ή ακόμα και με το παράδειγμα του, σε μια συνολική προσπάθεια πρώτα να μάθουμε και αργότερα να μεταδώσουμε σωστά την Χριστιανική Θρησκεία, χωρίς να μπορεί να παρερμηνευτεί ή να αλλιωθεί από ξένα προς αυτήν στοιχεία, όπως είναι και το καρναβάλι, που δεν μπορεί να συνάδει με την ζωή του Χριστιανού.
