Σήμερα Κυριακή 26 Δεκεμβρίου, δεύτερη ημέρα μετά την Δεσποτική εορτή των Χριστουγέννων, η Εκκλησία μας τιμά το δεύτερο πιο σημαντικό πρόσωπο μετά το πρόσωπο του Χριστού που πήρε μέρος στο θείο γεγονός.
Έτσι η Εκκλησία τιμά το πρόσωπο της Υπεραγίας Θεοτόκου ενώ π.χ. αντίστοιχα στις 7 Ιανουαρίου –δεύτερη ημέρα Θεοφανείων- τιμά το πρόσωπο του Αγίου Ιωάννου του Προδρόμου, Βαπτιστού του Κυρίου ημών Ιησού Χριστού.
Η Εκκλησία λοιπόν πολύ σοφά προβάλει μετά τα μεγάλα κοσμοσωτήρια γεγονότα και τα πρόσωπα που συνέβαλαν σ’αυτά. Η Σύναξη της Υπεραγίας Θεοτόκου όπως είπαμε γίνεται στις 26 Δεκεμβρίου. Πολλές φορές η Εκκλησία τιμά την Μαρία, την Παναγία μας.
Αυτήν την ημέρα όμως την τιμά για να μην ξεχάσουμε σε ποια οφείλουμε τα Χριστούγεννα, διότι στο πρόσωπό της αναγνωρίζεται ο άνθρωπος του Θεού που έκανε τον Θεό, Άνθρωπο.
Η Παναγία μας κατέχει όλα εκείνα τα χαρακτηριστικά που ο Θεός «αναζητούσε» σε κάποιον άνθρωπο ώστε να μπορέσει να γίνει ο Ίδιος Άνθρωπος. Και η Μαρία τα είχε όλα αυτά. Παρθενία ψυχής και σώματος, απλότητα, ταπείνωση. Αυτά τα χαρακτηριστικά έκαναν τον Θεό να ελκυστεί από το κάλλος του πλάσματός Του.
Φυσικά όλα αυτά τα χαρίσματα ήταν από τον ίδιο τον Θεό, όμως η κόρη του Ιωακείμ και της Άννας τα καλλιέργησε προς δόξαν Θεού. Δεν τα έθαψε, δεν τα σπατάλησε. Όμως αν και τα χαρίσματα της Μαρίας ήταν αυτά που ήλκησαν τον Θεό, τίποτα δεν θα μπορούσε να γίνει εάν η Μαρία δεν έλεγε το «ναι» σ’αυτήν την πρόταση του Θεού να γίνει μητέρα Του.
Η Μαρία επισφραγίζει όλες τις αρετές της με την υπακοή στο Θείο Θέλημα. Κάνει υπακοή στον Ευαγγελισμό και έτσι φτάνει μετά από εννιά μήνες στην Βηθλεέμ και φέρνει στον κόσμο τον Μονάκριβο Υιό της, τον Υιό του Θεού Πατρός, τον Θεάνθρωπο Κύριο Ιησού Χριστό.
Την τιμούμε λοιπόν εξόχως την Υπεραγία Θεοτόκο Μαρία και μία ημέρα μετά τα Χριστούγεννα γιατί χάρην αυτής ο Θεός πήρε την ανθρώπινη φύση μας, έγινε ένας από εμάς και μας δίνει πλέον την δυνατότητα να γίνουμε κατα Χάριν θεάνθρωποι όπως είναι κατα Φύσιν ο Ίδιος.
Την πιο μεγάλη υπηρεσία προς τον Θεό επιτέλεσε η Παναγία μας. Την πιο μεγάλη υπηρεσία προς το ανθρώπινο γένος επιτέλεσε η Παναγία μας. Είναι αυτή που ένωσε τον Ουρανό και την Γη, που χάρην αυτής ενώθηκε η Θεϊκή με την ανθρώπινη φύση στο πρόσωπο του Υιού της.
Τι φοβερό; Να είσαι η μάνα του Θεού! Να είσαι η μάνα των ανθρώπων! Να είσαι η μάνα των Αγίων, η ελπίδα των αμαρτωλών, η καταφυγή των πονεμένων, η προστάτιδα των μοναχών, το στήριγμα της Εκκλησίας.
Αυτήν λοιπόν τιμούμε. Αυτήν δοξολογούμε. Αυτήν εκλιπαρούμε να πρεσβεύει υπέρ ημών. Επειδή όμως οι πρεσβείες της Παναγίας μας έχουνε μία απίστευτη παρρησία προς τον Θεό, γι’αυτό και οι Θεοφόροι Πατέρες μας λένε ότι οι πρεσβείες της Παναγίας μας είναι σωστικές (επιτελούν τα μέγιστα προς την σωτηρία μας). Γι’αυτό και κατα την σύντομη προσευχή μας προς αυτήν όλοι οι χριστιανοί λέμε: «Υπεραγία Θεοτόκε, σώσον ημάς».
Ας έχουμε ως παράδειγμα ζωής την ταπεινή κόρη Μαρία, την καλομάνα Παναγιά μας που αγάπησε, πόνεσε, σιώπησε, υπέμεινε, προσευχήθηκε για όλους μας.
Η δική της καρδιακή παρθενία ας είναι φωτεινό παράδειγμα για όλους μας.
Η δική της υπακοή στο Θείο θέλημα ας μας διδάξει. Η καρτερία της στις δοκιμασίες, η στάση της στις λύπες, στον σταυρό και στον θάνατο του Υιού της ας μας σοφίσουν.
25 Δεκεμβρίου εορτάζουμε την Γέννα του Θεανθρώπου. Τί συγκλονιστικό γεγονός!
26 Δεκεμβρίου εορτάζουμε την Μάνα που γέννησε τον Σωτήρα μας Θεάνθρωπο. Αυτό κι αν είναι συγκλονιστικό. Τί καθαρότητα είχε αυτός ο Άνθρωπος, η Μαριάμ για να σκηνώσει μέσα της η Ζωή;
Για άλλη μια φορά… «Υπεραγία Θεοτόκε, σώσον ημάς».
Απολυτίκιον Σύναξης Υπεραγίας Θεοτόκου
Ὡς βρέφος βαστάζουσα, ἐν ταὶς ἀγκάλαις Ἁγνή, τὸν πάντων δεσπόζοντα, σάρκα λαβόντα ἔκ σοῦ, χαρᾶς ὤφθης πρόξενος, ὅθεν πᾶσα ἡ κτίσις, ἀνυμνεῖ χαρμοσύνως, σήμερον Θεοτόκε, τὴν φρικτήν σου λοχείαν πηγὴν γὰρ ἀθανασίας, κόσμω ἐκύησας.
