Ψάχνουμε να ακούσουμε τη φωνή του Θεού μέσα από κάποιο έκτακτο γεγονός, μέσω ενός σπουδαίου ανθρώπου. Και όμως, ίσως μας βολεύει αυτό. Μας αφήνει να επαναπαυθούμε στην αοριστία της προσωπικής μας ερμηνείας. Με λίγα λόγια, όπως μας βολεύει και όπως μας συμφέρει…
Ο Ζωντανός Θεός όμως δεν μένει σε αφηρημένες σκέψεις και ερμηνείες, αλλά σπεύδει να μας μιλήσει μέσα απ’ την καθημερινότητα μας. Την όποια καθημερινότητα μας, κυρίως όμως μας μιλάει μέσα απ’τις ανάγκες των αδελφών μας. Τις όποιες ανάγκες. Υλικές ή πνευματικές. Μέσω του αδελφού θαρρώ κυρίως μας μιλάει ο Θεός.
Και τον ακούμε όταν παραμερίσουμε τις προσωπικές μας ερμηνείες, τις προσωπικές μας αλήθειες, τα προσωπικά μας προγράμματα και πούμε να εγώ θα πάω, εγώ θα μείνω, εγώ θα βοηθήσω…στο πρόσωπο του αδελφού αντικατοπτρίζεται η »θέα του Θεού». Τόσο ξεκάθαρα όσο και ο αδελφός που έχεις απέναντι σου…
