Η γεωγραφική περιοχή μεταξύ της Αδριατικής και της Μεσοποταμίας από τη μία πλευρά και από τον Εύξεινο Πόντο έως τα υψίπεδα της Αιθιοπίας από την άλλη εμπεριέχει περί τα 5,5 εκατ. Ελλήνων και Ελληνορθοδόξων, οι πλείστοι εκ των οποίων αντιμετωπίζουν μια σειρά από σημαντικά προβλήματα ενίοτε καθαρής επιβίωσης ή και αλλοτρίωσης των παραδόσεων τους ή και οικονομικά.

Ένας από τους βασικούς άξονες της Ελληνικής εξωτερικής πολιτικής είναι η ασφάλεια αυτών των κοινοτήτων. Παρακάτω θα παρουσιαστούν συνοπτικά καταστάσεις ανά χώρα και περιοχή, προβλημάτων των ανωτέρω.

Νότια Ιταλία

Κατοικούν περί τους 80.000 “Γκρέκο” οι οποίοι τα τελευταία έτη έχουν κατ’ ουσία εγκαταλειφθεί από την Ελλαδική Πολιτεία ως προς την επιμόρφωση τους σε θέματα Ελληνικής γλώσσας αλλά και των προσπαθειών για την σύσφιξη των σχέσεων με την μητροπολιτική Ελλάδα.

Εντείνονται οι προσπάθειες αφελληνισμού από την κυβέρνηση του Έντι Ράμα με τη συνδρομή και του Τουρκικού κράτους είτε μέσω αρπαγής γης, είτε μέσω πολιτικό-κοινωνικής περιθωριοποίησης, είτε μέσω απειλών και βιαιοπραγιών που διαπράττονται από τοπικούς εξτρεμιστικούς κύκλους με τη συνέργεια της διακυβέρνησης Ράμα στα Τίρανα.

Ουσιαστική αδιαφορία της Ελληνικής πολιτείας για τους δεκάδες χιλιάδων Ελληνικής συνείδησης Ελλήνων, Σαρακατσάνων και Βλάχων σε συνδυασμό με τη διαφαινόμενη σύγκρουση Αλβανών και Σλάβων, η οποία θα μπορούσε να προκαλέσει μείζων ζήτημα ασφάλειας για τους Έλληνες της περιοχής. Ως εκ τούτου πρέπει να υπάρχουν και δράσεις προφύλαξης τους στο ενδεχόμενο εχθροπραξιών σε αυτό το κράτος,

Η Ισλαμοποίηση της Τουρκίας επί Ερντογάν και η διαφαινόμενη μετατροπή εν ευθέτω χρόνω της Αγίας Σοφίας σε τζαμί, σε συνδυασμό με εθνικιστικά αντανακλαστικά της Τουρκικής ηγεσίας, βάζει σε δυνητικό κίνδυνο τους εναπομείναντες Έλληνες στην Πόλη

Οι πολυάριθμες Ελληνικές κοινότητες πλήττονται από την βαθύτατη οικονομική κρίση, τις προσπάθειες περιορισμού των γλωσσικών και εκπαιδευτικών ελευθεριών από το Κίεβο και τις στρατολογήσεις σε υπέρμετρο βαθμό -σε σύγκριση με τους Ουκρανούς στο δυτικό τμήμα της χώρας- για τις ανάγκες του εθνικού Ουκρανικού Στρατού. Υπάρχει σοβαρότατος κίνδυνος να υπάρξει κύμα παλιννοστούντων προς την Ελλάδα και εξαφάνιση ολόκληρων κοινοτήτων εκεί.

Οι προσπάθειες ειρηνικής επίλυσης του Κυπριακού είναι ελάχιστες και ελλοχεύει ο Τουρκικός κίνδυνος στο Νησί με άμεση συνέπεια για το σύνολο του Κυπριακού ελεύθερου Ελληνισμού ενώ ακόμα υφίσταται το ζήτημα των “Κατεχομένων”.

Μέση Ανατολή

Ουσιαστική γενοκτονία των Ελληνορθοδόξων από τα Τζιχαντιστικά στίφη με παράλληλη μαζική έξοδο από αυτές τις περιοχές. Είναι αδήριτη ανάγκη η Ελλάδα να συνεισφέρει ουσιαστικά στις ειρηνευτικές συνομιλίες για την παύση των εχθροπραξιών και να συμβάλει στην ασφάλεια των κοινοτήτων οι οποίες ειρήσθω εν παρόδω αποφεύγουν να έρθουν στη Ελλάδα ως “πρόσφυγες”, καθότι πλέον κατά συντριπτική πλειονότητα πρόσφυγες από αυτά τα κράτη έρχονται Σουνίτες εν πολλοίς σχετιζόμενοι με εξτρεμιστές λόγω συγγενικών και εδαφικών δικτύων (βλ. πρόσφυγες από Ιντλίμπ, Χάμα, κ.α.)

Φόβος είναι η λέξη που χαρακτηρίζει τη διαβίωση των Κοινοτήτων εκεί λόγω τρομοκρατίας και εξτρεμισμού ενώ στην περίπτωση της Λιβύης υπάρχει ουσιαστικά πλήρης εκκαθάριση των Ελλήνων μετά το πόλεμο του 2011 και τις συνεπακόλουθες εξελίξεις.

Ο ευρύτερος Ελληνισμός του εγγύς εξωτερικού σε συνδυασμό με τα Πατριαρχεία της περιοχής, του στενούς δεσμούς μεταξύ Αθήνας και μιας πλειάδας άλλων κοινοτήτων (Κόπτες,Παλαιστίνιοι, Κούρδοι) η αναφυόμενη Ελληνό-Ισραηλινή συνεργασία, οι καλές σχέσεις Ελλάδος με Ρωσία, Αιθιοπία, Σερβία, Βουλγαρία, Ρουμανία, Ιορδανία, Λίβανο αλλά και οι στέρεοι δεσμοί Αθήνας-Λευκωσίας, αποτελούν παράγοντες αισιοδοξίας, ότι η Αθήνα εάν θέλει, μπορεί να προασπίσει τις Ελληνικές κοινότητες, βασιζόμενοι σε ένα πνεύμα συνεργατισμού και πραγματισμού με τους προαναφερθέντες.

Του Ιωάννη Μιχαλέτου