Μπορεί ένα θησαυροφυλάκιο να περιέχει κάτι πολυτιμότερο από χρυσάφι; 

Η ανησυχία που έχει φέρει η περιβαλλοντολογική αλλαγή στις τελευταίες δεκαετίες και το καθεστώς... έκτακτης ανάγκης που έχει μπει ο πλανήτης έχουν θορυβήσει επιστήμονες και κυβερνήσεις, σύμφωνα με το 

Τυφώνες, κατακλυσμοί, ακραίες θερμοκρασίες σε μέρη όπου δεν μπορούσε να φανταστεί ανθρώπου νους αλλά και η αύξηση της στάθμης της θάλασσας, οδήγησε σε αποφάσεις που έχουμε δει μόνο σε ταινίες: Στη διαφύλαξη του μέλλοντος της ανθρωπότητας!

Μύκονος: Οι κλοπές στο νησί «γέννησαν» κατάστημα εκμίσθωσης θυρίδων θησαυροφυλακίου

Ένα θησαυροφυλάκιο διαφορετικό από τα άλλα

Το Παγκόσμιο Θησαυροφυλάκιο Σπόρων του Σβάλμπαρντ της Νορβηγίας θεωρείται ως το καλύτερα φυλασσόμενο μέρος του κόσμου με το πλέον πολύτιμο αγαθό: Το μέλλον!

Η λειτουργία της άρχισε στις αρχές του 2008 και στόχος της είναι να βοηθήσει στη συντήρηση της βιοποικιλότητας στον πλανήτη, φιλοδοξώντας να συγκεντρώσει σπόρους από κάθε γνωστό είδος φυτού του πλανήτη.

Η κατασκευή της κόστισε 8 εκ. δολάρια ΗΠΑ και χρηματοδοτήθηκε από τη νορβηγική κυβέρνηση. Διοικείται μετά από τριμερή συμφωνία της Νορβηγικής κυβέρνησης, του διεθνούς οργανισμού Global Crop Diversity Trust και του Nordic Genetic Resource Center (Κέντρο Γενετικών Πόρων των Σκανδιναβικών χωρών).

Το θησαυροφυλάκιο σπόρων χτίστηκε σε ένα παλιό ορυχείο και στο εσωτερικό του υπάρχουν κρυμμένα αποθέματα σπόρων από όλη τη διατροφική αλυσίδα.

Οι σπόροι φυλάσσονται σε θήκες από αλουμίνιοWikipedia

Βρίσκεται ψηλά στο βουνό για να αποφύγει την αύξηση της στάθμης της θάλασσας, αλλά και πολύ βαθιά στη γη για να είναι προστατευμένο ακόμη και από μία πυρηνική έκρηξη ή σύγκρουση μεγάλου μετεωρίτη με τη Γη.

Ο βασικός σκοπός της «Κιβωτού των Σπόρων», είναι η προστασία της βιοποικιλότητας προσφέροντας ένα οργανωμένο χώρο αποθήκευσης επιπρόσθετα στις κατά τόπους τράπεζες σπόρων. Η διαχείριση των τοπικών αποθηκών πολλές φορές οδηγεί σε απώλεια ειδών. Η πρόσβαση στους σπόρους ορίζεται από τη Διεθνή Συνθήκη Γενετικών Πόρων Φυτών.

... και ένα ακόμα για ασφάλεια!

Και επειδή ένα δεν είναι ποτέ αρκετό, οι ΗΠΑ αποφάσισαν να λάβουν και εκείνες μέρος στην «Ημέρα της Κρίσης.

Στο Φορτ Κόλινς του Κολοράντο, το National Laboratory for Genetic Resources Preservation (NLGRP) του Υπουργείου Γεωργίας των ΗΠΑ ιδρύθηκε με ειδική τροπολογία το 1990 για να ανταποκριθεί στις απειλητικές συνθήκες για την ανθρώπινη διατροφή.

Ο νόμος μάλιστα με τον οποίο γεννήθηκε η δομή καθορίζει ρητά πως τα δείγματα θα διανέμονται παντού στον κόσμο δωρεάν, σε όποια χώρα τα ζητήσει δηλαδή. Είναι το αντίγραφο ασφαλείας για καθετί που τρώμε που αν διακυβευτεί, δεν θα το χάσουμε.

Ένα απλό τριώροφο κεντρικό κτίριο που περιστοιχίζεται από μικρότερα κτίσματα μέσα στο ύπαιθρο του τοπικού Πολιτειακού Πανεπιστημίου του Κολοράντο, γύρω στα 100 χιλιόμετρα βόρεια του Ντένβερ.

Πλάι στις φωτογραφίες των φυτών και των προγραμμάτων που τρέχουν στην ερευνητική δομή, υπάρχουν τρεις λέξεις που είναι η ραχοκοκαλιά του: «συγκέντρωσε, αξιολόγησε, διατήρησε».

Όλη η Γη σε κτήρια!

Μόνο που δεν μπορούν να αποκαλύψουν τον πραγματικό πλούτο που κρύβεται εδώ: 622.944 σπόροι, 938.673 μονάδες γενετικού υλικού από ζώα κτηνοτροφίας, αλλά και 112.000 στελέχη ιών, βακτηρίων και μυκήτων!

Αυτή τη στιγμή, μόλις έξι άνθρωποι έχουν πρόσβαση στο θησαυροφυλάκιο όπου φυλάσσεται το μέλλον μας και κανείς δεν περνά την αίθουσα υποδοχής, εκτός κι αν είναι επιστήμονας σχετικός με τη δομή και συνοδεύεται από κάποιον με εξουσιοδότηση.

Σε όρους φυτών, είναι παρόμοιο με το Σβάλμπαρντ, μόνο που σπόροι φεύγουν συχνά από δω σε περίπτωση καταστροφής καθώς έχει στόχο την άμεση ανάπτυξη και διατήρηση και όχι την επόμενη ημέρα μετά την καταστροφή.

Ο προϋπολογισμός της δομής αγγίζει το 1 δισ. δολάρια ετησίως, κάτι που όπως λένε οι υπεύθυνοί του σταθμίστηκε το 2013 και μόλις που επαρκεί, καθώς τα έξοδά της είναι τεράστια.

Ο φόβος της αγοράς

Σε κάθε αίτηση για υλικό, συγκροτείται μια γνωμοδοτική επιτροπή ειδικών και ζητά να μάθει πώς ακριβώς θα χρησιμοποιηθεί το δείγμα.

Αν κάποιος ζητήσει 50 μονάδες από ένα είδος ταύρου, τότε συμπεραίνουν πως θέλει να τον αναπαράγει και να τον πουλήσει, κάτι που αντιβαίνει στους σκοπούς της ερευνητικής δομής, που είναι η διατήρηση της τροφικής μας ισορροπίας.

Περιττό να αναφέρουμε πως σε περίπτωση επίθεσης ή ζημιάς στη μονάδα το κόστος θα είναι ανυπολόγιστο, σε ότι αφορά το μέλλον του πλανήτη μας...