«Ο Ευαγγελισμός της Θεοτόκου, η αρχή όλων των Δεσποτικών εορτών, είναι η πληροφορία της ενανθρωπήσεως του Λόγου του Θεού, η μεγαλύτερη είδηση μέσα στην ιστορία και αποτελεί μήνυμα ελπίδας ότι ο Θεός ποτέ δεν ξεχνά τις υποσχέσεις Του όσος χρόνος και εάν παρέρχεται, αρκεί ο άνθρωπος να είναι πιστός σε Αυτόν και υπομονετικός», τονίζει σε συνέντευξή του ο μητροπολίτης Κηφισίας, Αμαρουσίου και Ωρωπού Κύριλλος, επί τη ευκαιρία της θεομητορικής εορτής.

Αναφορικά με το πώς αντιλαμβάνεται ο σύγχρονος άνθρωπος το μήνυμα του Ευαγγελισμού, επισημαίνει ότι «το μυστήριο προσεγγίζεται μόνο με την πίστη. Η σύλληψη του Χριστού και η Γέννησή Του έγινε με την επενέργεια του Αγίου Πνεύματος και, όπου ενεργεί το Πανάγιο Πνεύμα, κατά την υμνολογία της Εκκλησίας "νικάται φύσεως τάξις"». Σε αυτό το πλαίσιο, αναφέρει πως «αν ο σύγχρονος άνθρωπος δεν προσεγγίσει την εορτή με τέτοια θεολογικά και πνευματικά κριτήρια, τότε θα μείνει ξένος προς την εορτή και το μήνυμά της».

Μάλιστα, παρακινεί «ακολουθώντας το παράδειγμα της Παναγίας, ο άνθρωπος πρέπει να κάνει χρήση της ελευθερίας που έχει στις επιλογές του, με γνώμονα την υπακοή του στο θέλημα του Θεού, όπως εκφράζεται μέσα από το Ευαγγέλιο και την παράδοση της Εκκλησίας».

Σε ό,τι αφορά το αν ο Ευαγγελισμός είναι προοίμιο της Ανάστασης, ο μητροπολίτης Κηφισίας, Αμαρουσίου και Ωρωπού εκτιμά ότι «αν η Ανάσταση είναι κορύφωση των έργων της σωτηρίας του πεσμένου από την αμαρτία ανθρώπου, ο Ευαγγελισμός είναι η απαρχή και το θεμέλιο αυτού».

Σε αυτό το σημείο του λόγου του, εκφράζει την άποψη πως «είναι φανερό ότι με το έργο της σωτηρίας του ανθρώπου, που αρχίζει με τον Ευαγγελισμό, σωτηρία δεν σημαίνει μόνο απελευθέρωση από την αμαρτία, τη φθορά και τον θάνατο, αλλά κάτι πολύ περισσότερο, την ένωση του ανθρώπου με τον Θεό, διά της οποίας μόνον μπορεί να πραγματοποιηθεί η θέωσή του, που άλλωστε υπήρξε και ο αρχικός σκοπός της δημιουργίας».

Επιπρόσθετα, σε ερώτηση πώς συνδυάζονται η εκκλησιαστική-θεομητορική εορτή με την εθνική, θα δώσει τη σύνδεση των δύο εορτών παρά το φαινομενικά ασύνδετο χαρακτήρα τους: «Από τη μια μεριά, υποταγή στο θέλημα του Θεού και από την άλλη επανάσταση στην ανθρώπινη αυθαιρεσία. Δύο διαφορετικοί και αντιφατικοί δρόμοι για ένα, όμως, κοινό τέρμα, την ελευθερία. Την ελευθερία που δικαιώνει τη δημιουργία του ανθρώπου, γιατί τον καθιστά Πρόσωπο, δηλαδή πραγματικό Άνθρωπο».

Επεξηγηματικά, θα προσθέσει ότι «αν η αντίσταση και η επανάσταση στην καταπίεση και τη δουλεία αποτελεί το αυτονόητο σύνθημα των αγώνων για ελευθερία, η υποταγή και η υπακοή ακούγονται σαν ένας εξωφρενικός παραλογισμός. Και όμως, η υπακοή στον Θεό είναι η πιο δυνατή μορφή εσωτερικής ελευθερίας από πάθη, αδυναμίες, ανάγκες και εξαρτήσεις».

Επιπλέον, θεωρεί ότι «ο δρόμος της απελευθέρωσης αρχίζει από τον ίδιο μας τον εαυτό». Γι? αυτό: «Ας ξεπεράσουμε τις μικρότητές μας. Ας διερωτηθούμε πού φταίμε πρώτα εμείς οι ίδιοι για τα δεινά μας και μετά ας δούμε τα ξένα συμφέροντα και τις σκοπιμότητες. Ας γίνουμε πιο έντιμοι με τον εαυτό μας, με τους άλλους και με τον Θεό και τότε μπορούμε να μιλάμε για τιμή και μνήμη ηρώων και αγίων».

Καταληκτικά, εκφράζει με έμφαση: «Αυτή είναι η ευθύνη μας. Ας την αναλάβουμε, άμεσα, χωρίς καθυστερήσεις, με αφορμή την ημέρα που γιορτάζει η Παναγιά, μαζί Της και η Πατρίδα».

ΠΗΓΗ: ΑΠΕ-ΜΠΕ