Αν κάτι διέκρινε το Casa de Papel στις πρώτες δύο σεζόν του, αυτό ήταν η μέτρια προσέγγιση των χαρακτήρων. Με εξαίρεση τους masterminds Professor και Berlin, όλοι οι υπόλοιποι δεν ξεπερνούσαν τη μετριότητα. Άλλοι δε, ήταν πασιφανώς αδούλευτοι σεναριακά και ερμηνευτικά.
Αυτό στην τρίτη σεζόν άλλαξε. Παρά το γεγονός ότι η σειρά πλέον είναι ένα φαινόμενο ποπ κουλτούρας και διέθετε τουλάχιστον δύο φορές περισσότερο μπάτζετ σε σχέση με πριν, οι χαρακτήρες που ήταν ρηχοί παρέμειναν ρηχοί κι αυτοί που είχαν κρατήσει το επίπεδο σχετικά ψηλά, τραβήχτηκαν το ίδιο προς τα κάτω.
Διαβάστε περισσότερα στο
