Το χρώμα των ματιών, το σχήμα του σώματος και ο τύπος αίματος, κληρονομούνται από τους γονείς μας. Τα γονίδιά μας ελέγχουν τα φυσικά μας χαρακτηριστικά, αλλά, παραδόξως, μπορούν επίσης να είναι υπεύθυνα και για τη συμπεριφορά μας.
Για παράδειγμα, όλοι πιστεύαμε ότι αν ένα ζευγάρι χωρίσει, αυτό οφείλεται στην ψυχολογία ή στην έλλειψη επικοινωνίας ή χημείας. Όμως πρόσφατες μελέτες αποκάλυψαν μια συγκλονιστική αλήθεια: το διαζύγιο μπορεί να βρίσκεται στα γονίδιά μας.
Ρίξε λοιπόν μια ματιά σε όσα ανακάλυψαν οι επιστήμονες σχετικά με το λεγόμενο «γονίδιο του διαζυγίου».
Το DNA μας παίζει μεγάλο ρόλο στο πόσο μαλώνουμε
Εάν μια σχέση είναι γεμάτη λογομαχίες και ο γάμος τελειώσει, οι (πρώην πλέον) σύζυγοι κάποια στιγμή μπορεί να αναρωτηθούν για το τι πήγε στραβά. Οι επιστήμονες λένε ότι η απάντηση μπορεί να βρίσκεται στα γυναικεία γονίδια. Ανακάλυψαν ένα γυναικείο «γονίδιο διαζυγίου» που μπορεί να κάνει δύσκολο έναν γάμο.
Οι επιστήμονες ισχυρίζονται ότι το γονίδιο επηρεάζει τον τρόπο με τον οποίο οι γυναίκες επεξεργάζονται την ωκυτοκίνη, η οποία είναι η «ορμόνη της αγκαλιάς». Αναπτύσσει επίσης συναισθήματα αγάπης και στοργής. Οι γυναίκες που έχουν το γονίδιο που επηρεάζει την ωκυτοκίνη, έχουν 50% περισσότερες πιθανότητες να ισχυριστούν ότι είναι δυστυχισμένες στον γάμο τους ή ακόμη και ότι βρίσκονται κοντά σε διαζύγιο. Απλώς μπορεί να μην μπορούν να συνδεθούν όπως θα ήθελαν με τους συντρόφους τους εξαιτίας αυτού του γονιδίου.
Τα γονίδια αποφασίζουν επίσης εάν ένας άντρας θα είναι πιστός στη σύζυγό του
Παραδόξως, δεν είναι μόνο η ανατροφή ή ο χαρακτήρας ενός άνδρα που παίζει ρόλο αν θα αφοσιωθεί σε μια γυναίκα. Οι επιστήμονες ανακάλυψαν ότι υπάρχει ένα ειδικό γονίδιο που είναι υπεύθυνο για την πίστη.
Ακριβώς όπως οι γυναίκες, οι άνδρες έχουν τη δική τους ορμόνη που είναι υπεύθυνη για το δέσιμο και τη δέσμευση. Ονομάζεται βαζοπρεσσίνη και μερικοί άνδρες έχουν μια μετάλλαξη σε ένα σχετικό γονίδιο. Εάν ένας άνδρας έχει αυτή τη γονιδιακή μετάλλαξη, είναι λιγότερο πιθανό να είναι μονογαμικός, επομένως υπάρχει ο κίνδυνος να είναι άπιστος στη σύζυγό του.
Οι επιστήμονες προτείνουν ακόμη και μια υποτιθέμενη περίπτωση όπου μια γυναίκα θα μπορούσε να τεστάρει την πίστη του πιθανού συζύγου της. Το μόνο που μπορεί να χρειαστεί για αυτό είναι ένα δείγμα από το σάλιο του που θα σταλεί για γενετικό έλεγχο από μια ειδική εφαρμογή.
Οι γονείς μπορούν να περάσουν το ειδικό «γονίδιο του διαζυγίου» και στα παιδιά τους
Τα παιδιά χωρισμένων γονέων έχουν περισσότερες πιθανότητες να χωρίσουν τους συζύγους τους σε σύγκριση με παιδιά που μεγάλωσαν σε οικογένειες με δύο γονείς. Και οι μελέτες δείχνουν ότι δεν φταίει η ανατροφή, αλλά οι γενετικοί παράγοντες.
Έγιναν μελέτες που αφορούσαν παιδιά που υιοθετήθηκαν από οικογένειες και μεγάλωσαν με θετούς γονείς οι οποίοι αργότερα χώρισαν. Τα αποτελέσματα ήταν εντυπωσιακά καθώς αποδείχθηκε ότι τα παιδιά «κληρονόμησαν» τις ιστορίες του διαζυγίου των γονιών τους, αλλά όχι των θετών. Τις κληρονόμησαν από τους βιολογικούς τους γονείς. Και αυτό συνέβαινε ακόμα κι αν είχαν απομακρυνθεί από τους βιολογικούς τους γονείς σε πολύ μικρή ηλικία.
Σε κάθε περίπτωση και με δεδομένο ότι τα στοιχεία αυτά έχουν μια γερή βάση, όμως δεν θεωρούνται αποδεδειγμένα 100% δεν ξεχνάμε ότι για να λειτουργήσει μια σχέση -η όποια σχέση- χρειάζεται δουλειά, τροφή και στοργή και από τις δύο πλευρές. Αν τα αφήσουμε όλα στην τύχη τους -ή, στην προκειμένη περίπτωση, στα γονίδια- τότε είμαστε χαμένοι από χέρι!
