Η αποκάλυψη της Εβραϊκής Βίβλου ολοκληρώθηκε περίπου το 400 π.Χ. (προ Χριστού). Μέχρι τότε, το Ισραήλ είχε διασκορπιστεί από την Ασσυριακή αυτοκρατορία μερικούς αιώνες νωρίτερα.
Επιπλέον, πολλοί Εβραίοι ζούσαν ακόμη στη Βαβυλώνα (ο Ιούδας είχε εξοριστεί στη Βαβυλώνα περίπου 100 χρόνια αφότου οι Ασσύριοι κατέστρεψαν το βασίλειο του Ισραήλ). Τη στιγμή που ολοκληρώθηκε ο κανόνας της Εβραϊκής Βίβλου, η περσική αυτοκρατορία ήταν στο μεγαλύτερο και πολλοί Εβραίοι δεν επέστρεψαν ποτέ στη γη του Ισραήλ.
Σχεδόν έναν αιώνα μετά την ολοκλήρωση της Εβραϊκής Βίβλου, η Περσική αυτοκρατορία κατακτήθηκε από τον Μέγα Αλέξανδρο. Ο Αλέξανδρος ήταν από τη Μακεδονία, μια επαρχία στα βόρεια των ελληνικών πόλεων-κρατών. Η μητρική του γλώσσα ήταν η ελληνική. Καθώς επέκτεινε την αυτοκρατορία του στο περσικό έδαφος, έφερε μαζί του την ελληνική γλώσσα και τον πολιτισμό.
Ο Αλέξανδρος πέθανε το 323 π.Χ. όταν ήταν 33 ετών. Τη στιγμή του θανάτου του, η αυτοκρατορία του εκτεινόταν από την Ελλάδα στα δυτικά, την Αίγυπτο στο νότο, στην Ασσυρία στο βορρά και την Ινδία στα ανατολικά. Στο μεγαλύτερο μέρος της επικράτειας που κατέκτησε, οι άνθρωποι άρχισαν να μιλούν ελληνικά αντί/επιπλέον της μητρικής τους γλώσσας. (Αυτή η διαδικασία είναι γνωστή από τους ιστορικούς ως «εξελληνισμός», που προέρχεται από την ελληνική λέξη για ελληνικό πρόσωπο, Ἕλλην.)
Ως αποτέλεσμα, πολλοί Εβραίοι που ζούσαν έξω από την Ιερουσαλήμ μιλούσαν ελληνικά αντί για εβραϊκά. Δεν ήταν σε θέση να διαβάσουν τις γραφές τους πια επειδή η Βίβλος τους ήταν γραμμένη στα εβραϊκά. Με πολλούς ελληνόφωνους Εβραίους να μην μπορούν να διαβάσουν τη Βίβλο τους, οι εβραϊκές γραφές μεταφράστηκαν τελικά στα ελληνικά. Γύρω στο έτος 250 π.Χ. στην Αλεξάνδρεια της Αιγύπτου, μια συλλογή γραμματέων συγκεντρώθηκε και μετέφρασε την Εβραϊκή Βίβλο στην ελληνική γλώσσα. Γνωρίζουμε αυτή τη μετάφραση σήμερα ως το Septuagint, που συχνά αναφέρεται ως LXX (70). Οι Εβραίοι που δεν καταλάβαιναν τα εβραϊκά χρησιμοποίησαν την έκδοση των Εβδομήκοντα της Βίβλου.
Κατά τους χρόνους της Καινής Διαθήκης, όταν οι Εθνικοί έμπαιναν στην εκκλησία, πολλοί από αυτούς δεν καταλάβαιναν επίσης τα Εβραϊκά. Έχοντας αυτό κατά νου, αυτοί οι Εθνικοί πιστοί θα χρησιμοποιούσαν τη μετάφραση των Εβδομήκοντα κατά τη διάρκεια των εκκλησιαστικών τους συγκεντρώσεων. Λόγω της επικράτησης τόσο των Εθνικών όσο και των Ελληνόφωνων Εβραίων στην εκκλησία, η Καινή Διαθήκη γράφτηκε αρχικά στα ελληνικά-έτσι ώστε όλοι να μπορούν να την κατανοήσουν.
