Ως τονίζουν οι Άγιοι Πατέρες της Εκκλησίας μας και συμαρτυρεί η Ιερά Παράδοση, ο Θεός στέλνει στον άνθρωπο φύλακα άγγελο κατά την ημέρα του Μυστηρίου του Βαπτίσματος και, δη, κατά τη χρονική στιγμή της τρίτης αναδύσεως του βρέφους από την κολυμβήθρα. Από εκείνη τη στιγμή, ο βαπτισμένος άνθρωπος φέρει τον φύλακα άγγελό του, όπως, άλλωστε, διαβάζουμε και στις ευχές προς κατηχούμενους (1).

Σκοπός του αγίου αγγέλου είναι να προφυλάσσει τον άνθρωπο από την εφάμαρτη ζωή, να τον κατευθύνει στην αρετή και να τον παρακινεί σε έργα μετανοίας. Καταγράφει επακριβώς, μάλιστα, επακριβώς κάθε καλή πράξη, αγαθό λογισμό, φιλάρετη ενέργεια και διάθεση του πιστού και, τρόπον τινά, συμβαδίζει με αυτόν στον αγώνα και στην ομολογία της Πίστεως.

Κατά τον ψαλμωδό «μηδέ νυστάξει ο φυλάσσω σε» (2), ο φύλακας άγγελος αγρυπνεί διαρκώς και αενάως και έχει μόνιμη φροντίδα την προστασία της ψυχής και του σώματος, του όλου ανθρώπου, δηλαδή,  που ο Θεός του εμπιστεύθηκε.

Ο φύλακας άγγελος δεν εγκαταλείπει τον άνθρωπο με την κοίμηση του τελευταίου. Συνοδεύει αυτόν (μόνο την ψυχή πλέον) κατά τα τακτικά μνημόσυνα, όσα δηλαδή, έχει καθιερώσει η Αγία μας Εκκλησία, τριήμερα, εννιάμερα κ.ά. ενώπιον του Παναγίου Θεού προς προσκύνηση Αυτού, με αποκορύφωμα το τεσσαρακοστό μνημόσυνο, το πλέον κρίσιμο και πολυσήμαντο, καθώς εκείνη την ημέρα, την τεσσαρακοστή από την εκδημία του ανθρώπου, ο Θεός κρίνει την ψυχή.

Ο φύλακας άγγελός μας, λοιπόν, που λαμβάνουμε κατά το μυστήριο του Βαπτίσματος και συμπαρίσταται έως την τεσσαρακοστή ημέρα από την κοίμηση και εκδημία μας, συμπορεύεται διά βίου με εμάς, μάς παρακινεί σε έργα φιλαλήθη και χριστομίμητα, σε ενέργειες αγαθοποιές και φιλόθεες. Ας δίδουμε «χαρά» (3), λοιπόν, στον άγιο φύλακα άγγελό μας και στον Ουρανό και ας ζητούμε πάντοτε τις πρεσβείες και μεσιτείες του.