Ο Γεώργιος απεικονίζεται σε σειρά εικόνων της εκκλησίας με την στρατιωτική του στολή. Αυτό συμβαίνει γιατί στην ζωή του υπήρξε στρατιωτικός του ρωμαϊκού στρατού. Έζησε στα τέλη του 3ου αιώνα μ.Χ. και γεννήθηκε στην Καππαδοκία της Μικράς Ασίας.
Σύμφωνα με τις γραφές, ο Άγιος Γεώργιος μεγάλωσε με την χριστιανική πίστη σε μια περίοδο που πολλοί χριστιανοί βρίσκονταν ακόμη υπό διωγμό. Οι αναφορές θέλουν μάλιστα και τον πατέρα του να χάνει τη ζωή του εξαιτίας της πίστης του.
Φεύγει με τη μητέρα του για την περιοχή της σημερινής Παλαιστίνης, όπου εκείνη ασχολείται με αγροτικές εργασίες και ο Γεώργιος κατατάχθηκε στον ρωμαϊκό στρατό. Διακρίθηκε για την τόλμη και τον ηρωισμό του και έλαβε το αξίωμα του Τριβούνου, ενώ λίγο αργότερα, ο αυτοκράτορας Διοκλητιανός τον έκανε Δούκα (διοικητή) με τον τίτλο του Κόμητος (συνταγματάρχη) στο τάγμα τον Ανικιώρων της αυτοκρατορικής φρουράς.
Οι διώξεις σε βάρος των Χριστιανών
Το 303 μ. Χ. ο αυτοκράτορας Διοκλητιανός συγκάλεσε τα στρατεύματά του στην Καισάρεια όπου τους διέταξε να κυνηγήσουν τους Χριστιανούς. Φαίνεται πως ο αυτοκράτορας πίστευε πως μια πίστη θα μπορούσε να ενώσει την αυτοκρατορία του και πόνταρε στην παγανιστική θρησκεία για τον σκοπό αυτό. Τότε, ο Γεώργιος, που υπήρξε ιδιαίτερα αποτελεσματικός και ικανός στο στρατό, εμφανίστηκε μπροστά του και ομολόγησε την πίστη στο Χριστιανισμό. Εξήγησε, λέγεται, στον αυτοκράτορα, τις γραφές και τη θυσία του Ιησού που τον έκαναν να πιστεύει ακράδαντα στον Χριστιανισμό. Αγιος Γεώργιος: Ποιος ήταν ο Ρωμαίος στρατιωτικός
Ο Διοκλητιανός διέταξε τη σύλληψή του, προστάζοντας να τοποθετηθεί στο στήθος του μια τεράστια πέτρα, για παραδειγματισμό. Οι χριστιανοί πήραν το λείψανό του και το έθαψαν μαζί με αυτό της μητέρας του, η οποία μαρτύρησε την ίδια ή την επόμενη ημέρα. Σύμφωνα με την χριστιανική παράδοση, ο πιστός υπηρέτης του Γεωργίου, Πασικράτης, εκτελώντας την επιθυμία του, παρέλαβε το λείψανο του Γεωργίου, μαζί με αυτό της μητέρας του και τα μετέφερε στη Λύδδα της Παλαιστίνης. Από εκεί οι Σταυροφόροι τα μετέφεραν στη Δύση.
Την επόμενη μέρα, ο Γεώργιος εμφανίστηκε μπροστά στον αυτοκράτορα με την ίδια επιμονή στην πίστη του. Φέρεται μάλιστα να του εξηγεί πως πιστεύει στη βασιλεία των Ουρανών και ότι δεν φοβάται τον θάνατο. Ο Διοκλητιανός διέταξε να τον δέσουν στην άκρη της ρόδας ενός άρματος που έφερε κοφτερές αιχμές. Τότε, ο Γεώργιος φέρεται να άκουσε μια φωνή από τον Ουρανό να του λέει: «Μη φοβάσαι Γεώργιε, είμαι κοντά σου».
Ο θάνατος του Αγίου Γεωργίου
Ο Ρωμαίος εμφανίστηκε μπροστά στον αυτοκράτορα σώος και αβλαβής παρά το δέσιμο στη ρόδα. Λέγεται μάλιστα πως έφερε μια αγγελική φωτεινή αύρα. Είναι αυτή η πίστη του Γεωργίου που φαίνεται να γίνεται αφορμή να βαπτιστούν χριστιανοί οι στρατιωτικοί Ανατόλιος και Πρωτολέων, Βίκτωρ και Ακίνδυνος, Ζωτικός και Ζήνωνας, Χριστοφόρος και Σεβιριανός, Θεωνάς, Καισάριος και Αντώνιος.
Ωστόσο, ο Διοκλητιανός επιμένει και ο Αγιος Γεώργιος βρίσκει μαρτυρικό θάνατο δια αποκεφαλισμού, την Παρασκευή 23 Απριλίου του 303μ.Χ. Έκτοτε γιορτάζεται κάθε χρόνο εκείνη την ημέρα, εκτός από τα έτη, όταν και η 23η Απριλίου συμπίπτει με τη Σαρακοστή, οπότε και γιορτάζεται την επομένη του Πάσχα.
Οι χριστιανοί πήραν το λείψανό του και το έθαψαν μαζί με αυτό της μητέρας του, η οποία μαρτύρησε την ίδια ή την επόμενη ημέρα. Σύμφωνα με την χριστιανική παράδοση, ο πιστός υπηρέτης του Γεωργίου, Πασικράτης, εκτελώντας την επιθυμία του, παρέλαβε το λείψανο του Γεωργίου, μαζί με αυτό της μητέρας του και τα μετέφερε στη Λύδδα της Παλαιστίνης. Από εκεί οι Σταυροφόροι τα μετέφεραν στη Δύση.
