Με αφορμή τη δημοπρασία του Πύργου του Άιφελ που θα γίνει τον ερχόμενο μήνα στη Γαλλική πρωτεύουσα, δεν μπορεί να μην σταθεί κανείς στην ιστορία του Βίκτορ Λάστιγκ που το 1925 επιχείρησε να πουλήσει για… παλιοσίδερα ολόκληρο τον Πύργο.
Τότε η «Dame en Fer» (Σιδηρά Κυρία) όπως οι Γάλλοι αποκαλούν το σήμα κατατεθέν της πρωτεύουσας τους, προβλημάτιζε εξ αιτίας του υπερβολικού κόστους συντήρησης. Το μνημείο χρονολογείται απο το 1889, αλλά αρκετά χρόνια αργότερα,ο πολυταξιδεμένος Βίκτορ Λάστιγκ άδραξε την ευκαιρία για μια κομπίνα μεγατόνων όταν ακούστηκε οτι θα κατεδαφιζόταν.
Κι αυτό γιατί ο μηχανικός Γουστάβος Άιφελ που τον κατασκεύασε, είχε πάρει άδεια για να σταθεί μόνο για 20 χρόνια,·οπότε προοριζόταν για να διαλυθεί το 1909, όταν η ιδιοκτησία του θα είχε επανέλθει στον Δήμο Παρισιού.
Είχε προγραμματίσει να γκρεμίσει (μέρος των αρχικών κανόνων του διαγωνισμού για ένα πύργο ήταν πως μπορούσε εύκολα να κατεδαφιστεί) αλλά επειδή ο πύργος αποδείχτηκε χρήσιμος για σκοπούς επικοινωνίας, επετράπη η παραμονή του και μετά τη λήξη της άδειας.
Μιλούσε πέντε γλώσσες και συνήθιζε να αυτοαποκαλείται, « Κόμης», ενώ ήταν επαγγελματίας απατεώνας. Για την περίπτωση άρχισε να συστήνεται ως «Αναπληρωτής Γενικός Διευθυντής του Υπουργείου Αλληλογραφίας και Τηλεγραφημάτων» και πήρε ένα φίλο του για γραμματέα.
Κανόνισε να συναντηθεί με τους πέντε μεγαλύτερους εμπόρους σιδερικών στο Παρίσι, λέγοντας οτι είναι εκπρόσωπος της κυβέρνησης και ότι θα έδινε τα δικαιώματα της κατεδάφισης του Πύργου του Άιφελ σε όποιον πλήρωνε τα περισσότερα με την προϋπόθεση οτι η συνάντηση θα έμενε μυστική για να μην προκληθούν αντιδράσεις απ’ τον κόσμο…
Από τους υποψήφιους αγοραστές, όμως, ο Λάστιγκ δεν επέλεξε αυτόν που έδινε τα περισσότερα χρήματα, αλλά αυτόν που φαινόταν πιο αφελής.
Το όνομά του ήταν Αντρέ Ποασόν και τέσσερις μέρες αργότερα, ο Λάστιγκ έφυγε απ’ το Παρίσι με την επιταγή του στην τσέπη….
Δείτε το βίντεο
