Ιερώνυμος Μπος: σημαντικός Ολλανδός ζωγράφος που έζησε την περίοδο του μεσαίωνα
Ο Κήπος των Επίγειων Απολαύσεων του Ιερώνυμου Μπος είναι ένας από τους πιο αναγνωρίσιμους (και τρομακτικούς) πίνακες της Αναγέννησης.
Υπολογίζεται ότι το σπουδαίο αυτό τρίπτυχο δημιουργήθηκε μεταξύ του 1490 και του 1510, σε μια εποχή που ο Ιερώνυμος Μπος ήταν στο απόγειο της καλλιτεχνικής του καριέρας.
Ο κήπος των επίγειων απολαύσεων (μεσαίο φύλλο)
Το πρώτο φύλλο του πίνακα απεικονίζει τη δημιουργία και την ιστορία του Αδάμ και της Εύας. Το κεντρικό φύλλο είναι ένα τοπίο που θυμίζει κήπο γεμάτο με φανταστικά πλάσματα και γυμνές ανδρικές και γυναικείες φιγούρες, ανάμεσα σε διάφορα ζώα, φυτά, και φρούτα.
Το εντυπωσιακότερο κομμάτι του πίνακα, όμως, είναι μάλλον το τελευταίο, το οποίο είναι μια απεικόνιση της κόλασης και της καταδίκης, γεμάτο διαβόλους και δαίμονες να βασανίζουν με φρικτούς τρόπους τα θύματά τους.
Ο κήπος των επίγειων απολαύσεων - Παράδεισος - Κόλαση
Η έννοια της αμαρτίας αλλά και το ευρύτερο μεσαιωνικό θέμα της Δευτέρας Παρουσίας (ή διαφορετικά της Τελικής Κρίσης) αποτέλεσαν κεντρικούς άξονες στη θεματολογία του Μπος, που είναι σχεδόν εξολοκλήρου θρησκευτικού περιεχομένου.
Αλλά κάπου στη μέση όλης αυτής της εικονικής φρίκης, μπορεί κανείς να διακρίνει μια παρτιτούρα που είναι τυπωμένη πάνω στα οπίσθια ενός “αμαρτωλού”.
Ο κόσμος της τέχνης για κάποιο λόγο αγνόησε αυτή η παράξενη λεπτομέρεια, μέχρι που μια blogger, η Amelia, παρατήρησε τη μελωδία και αποφάσισε ότι άξιζε τον κόπο να την παίξει και να την ηχογραφήσει.
Αν λοιπόν ρωτούσαμε τον Ιερώνυμο Μπος ποιος είναι ο ήχος της κολάσεως, μάλλον θα μας σιγοτραγουδούσε το παρακάτω:
