Το παράπονο του και την αγωνία του για την επόμενη μέρα της πανδημίας και το τι επιφυλάσσει τον κόσμο του πολιτισμού εξέφρασε ο Χρήστος Λούλης.
«Είμαστε ένας κλάδος που ψάχνουμε για δουλειά τρεις φορές τον χρόνο. Δεν έχουμε ατζέντηδες, δεν έχουμε δικηγόρους. Εμείς γνωριζόμαστε. Μιλάμε με κάποιον. "Θες να παίξεις εκεί; Ωραία, το κλείνουμε”. Συμφωνούμε και δίνουμε το χέρι. Έτσι γίνονται αυτά. Εγώ, όμως, δεν μπορώ να αποδείξω πως έχω δώσει το χέρι. Αυτό είναι το θέμα. Αλλά και χέρι να είχα δώσει ή να είχα υπογράψει με έναν ιδιώτη, δεν θα μπορούσε να με πληρώσει όταν του λες, σαν κράτος, ότι δεν γίνεται τίποτα. Άρα πρέπει οι άνθρωποι που είμαστε στον χώρο, όχι μόνο οι ηθοποιοί, όλες οι ειδικότητες που είναι στον χώρο του πολιτισμού και των Τεχνών, με έναν τρόπο να μην μείνουμε στο δρόμο», είπε ο Χρήστος Λούλης.
Ο ηθοποιός προσπάθησε να βάλει σε μια δίκαιη ζυγαριά όλες τις αναταράξεις που έφερε και θα φέρει η κρίση του κορωνοϊού. «Είναι δύσκολο και για εμάς που αναγκαζόμαστε να συμμορφωθούμε και για την κυβέρνηση είναι δύσκολο να τα συνταιριάξει όλα αυτά και να σχεδιάσει. Αλλά πρέπει να αποκτούμε συνέχεια μια κουλτούρα επικοινωνίας, ο ένας να ακούει τον άλλον και να μην υπάρχει αυτή η αίσθηση ότι είμαστε πολιτισμός. Επειδή πάντα, ξέρετε, ο κλάδος μου ήταν λιγάκι παραμελημένος και έχει πάντα ένα παράπονο. Πάντα νιώθουμε πως είμαστε λίγο στην απ’ έξω και τώρα με όλα αυτά μέτρα, μη έχοντας τον Πρωθυπουργό να λέει "οι άνθρωποι αυτοί” και μη αναφέροντας καθόλου τον κλάδο, νιώσαμε λιγάκι παράπονο».
