Το μικροσκοπικό νησί Montecristo, ένας γρανιτένιος βράχος στο Τυρρηνικό Πέλαγος, όπου βρισκόταν κρυμμένος ένας από τους μεγαλύτερους θησαυρούς, όπως αναφερόταν στο περίφημο βιβλίο του Αλέξανδρου Δουμά «Ο Κόμης του Monte Cristo», ήταν προς πώληση τον Οκτώβρη του 1973.

Ο θησαυρός, αν βέβαια υπήρξε ποτέ, θα ανήκε πλέον στον νέο αγοραστή του νησιού. Στην πραγματικότητα, όμως, όποιος κι αν αγόραζε το θρυλικό νησί, θα αποκτούσε απλώς έναν ρομαντικό βράχο κι ένα ειδυλλιακό ερημητήριο, όπου θα μπορούσε να ζήσει μακριά από τον ανυπόφορο θόρυβο του σημερινού κόσμου και τίποτε περισσότερο.

Το νησί Montecristo έχει έκταση 2,6 τετραγωνικών χιλιομέτρων, απέχει 70 μίλια από τις ιταλικές ακτές, με τις οποίες συνδεόταν μια φορά την εβδομάδα το καλοκαίρι με ένα εκδρομικό πλοίο, ενώ πληθυσμός του αποτελούνταν από τέσσερις αγροτικές οικογένειες μόνο.

Ο πιο γνωστός ιδιοκτήτης του νησιού ήταν ο ήρωας του μυθιστορήματος του Δουμά. Ο πιο παράξενος πραγματικός ιδιοκτήτης του υπήρξε πιθανότατα ο George Watson-Taylor το 1852, ένας εύπορος Άγγλος που αυτοαποκαλούνταν Κόμης Monte Cristo και έχασε ολόκληρη την περιουσία του, όταν επιχείρησε να ιδρύσει στο νησί μια ουτοπιστική κοινότητα.

Ο πραγματικός ιδιοκτήτης ήταν τότε το ιταλικό Δημόσιο και αυτό ακριβώς αναζητούσε αγοραστή.

Φυσικά, θεωρούνταν δύσκολο να μπορέσει να αγοράσει το νησί κάποιος ιδιώτης, καθώς το επιθυμούσαν να το έχουν στην κατοχή τους διάφορες κρατικές ή ημικρατικές υπηρεσίες. Το Εθνικό Συμβούλιο Ερευνών το διεκδικούσε, για να διατηρήσει τη χλωρίδα και την πανίδα του. Η επαρχία της Τοσκάνης το ήθελε, για να το μετατρέψει σε Εθνικό Πάρκο, ενώ η Υπηρεσία Τουρισμού το ζητούσε για τουριστική εκμετάλλευση.

Επιπλέον, τα υπουργεία Οικονομικών, Γεωργίας και Εμπορικής Ναυτιλίας, στη δικαιοδοσία των οποίων ανήκε το νησί, είχαν ήδη συμφωνήσει να το πουλήσουν. Όμως, δεν είχαν ακόμη, έως τον Οκτώβριο του 1973, αποφασίσει το πώς και το πότε.

Η είδηση δημοσιεύθηκε στην εφημερίδα «ΤΑΧΥΔΡΟΜΟΣ», στις 21/10/1973…