Δεκάδες πύλες είναι έτοιμες να υποδεχθούν τους επιβάτες. Οι οθόνες πληροφοριών εμφανίζουν προσομοιωμένες πληροφορίες πτήσης σε πραγματικό χρόνο. Οι ακινητοποιημένοι τερματικοί σταθμοί περιμένουν τον κόσμο να τους διασχίσει.
Το αεροδρόμιο Brandenburg Willy Brandt του Βερολίνου (BER) μοιάζει ακριβώς όπως όλα τα άλλα μεγάλα σύγχρονα αεροδρόμια της Ευρώπης, εκτός από ένα μεγάλο πρόβλημα: πάνω από επτά χρόνια από τότε που είχε υπολογιστεί να ανοίξει, παραμένει άδειο. Δεν υπάρχουν επιβάτες να το χρησιμοποιούν.
Η Γερμανία μπορεί να είναι γνωστή για την αποτελεσματικότητα και την εκλεπτυσμένη μηχανική της, αλλά όσον αφορά στο νέο αεροδρόμιο «φάντασμα» του Βερολίνου, αυτή η φήμη δεν θα μπορούσε να απέχει περισσότερο από την αλήθεια. Οι μακροχρόνιες καθυστερήσεις και η μόνιμη κακοδιαχείριση, αναμένεται να κοστίσουν περισσότερο από τρεισήμισι φορές τον αρχικό προϋπολογισμό. Το αεροδρόμιο πλέον έχει γίνει το μόνιμο «αστείο» και μια πηγή απογοήτευσης για τους τοπικούς πολιτικούς, τους ηγέτες των επιχειρήσεων και τους κατοίκους.
Το κράτος χρηματοδότησε αρχικά το αεροδρόμιο με το ποσό των 2 δισ. ευρώ. Νωρίτερα φέτος, όμως, οι σχεδιαστές δήλωσαν ότι το τρέχον εκτιμώμενο κόστος θα φτάσει τα 7,3 δισ. ευρώ, ποσό που θα μπορούσε να αυξηθεί περαιτέρω ανάλογα με το πόσο χρόνο χρειάζεται για να ολοκληρωθεί.
Μάλιστα, κάθε μήνα που το αεροδρόμιο παραμένει κλειστό, απαιτεί εκατομμύρια ευρώ σε δαπάνες συντήρησης.
Τι πραγματικά συνέβη
Ένας ελαττωματικός σχεδιασμός στο σύστημα πυροπροστασίας παίρνει το μεγαλύτερο μέρος της ευθύνης. Το σύστημα που επιλέχθηκε αποδείχθηκε εξαιρετικά πολύπλοκο. Το σύστημα προβλέπει ότι, σε περίπτωση πυρκαγιάς, ο καπνός θα αντλείται προς τα κάτω, κάτω από τη δομή του τερματικού, αντί προς τα άνω μέσω της οροφής σύμφωνα με τη φυσική ροή του θερμού αέρα.
Αλλά αυτό ήταν μόνο ένα από τα πολλά θέματα. Με την πάροδο του χρόνου αναδύθηκαν ένα σωρό άλλα προβλήματα, όπως η καλωδίωση που υπερθερμαίνεται, οι ολίγον «κουτσουρεμένες» κυλιόμενες σκάλες και τα σοβαρά δομικά σφάλματα στις οροφές είναι μερικά από αυτά. Τελικά, διαπιστώθηκε ότι οι κατασκευαστικές εργασίες δεν πληρούσαν τις κανονιστικές απαιτήσεις, πράγμα που σημαίνει ότι πολλά στοιχεία έπρεπε να ξεκινήσουν από το μηδέν.
