Το μοναδικό φαινόμενο της μικρής Γαλλίδας υπηρέτριας, η οποία έβγαζε από το σώμα της βελόνες, αφού επί δέκα ημέρες εξέπληξε τον κόσμο, σταμάτησε το ίδιο ξαφνικά, όσο ξαφνικά ξεκίνησε, καταπλήσσοντας τους πάντες την άνοιξη του 1901.

Η νεαρή Julien Landrieaux, που ήταν υπηρέτρια σε μια Γαλλική επαρχία, άρχισε εντελώς απρόσμενα να βγάζει βελόνες από διάφορα μέρη του σώματός της, από τα χέρια, από τον λαιμό και ιδίως από τα μάτια. Η γειτονιά της στην αρχή, αργότερα ολόκληρη η πόλη και μετά από λίγο όλη η Γαλλία είχαν αναστατωθεί από αυτό το παράξενο φαινόμενο, όπου καθημερινά μια κοπέλα παρήγαγε τουλάχιστον δέκα βελόνες από το σώμα της, βιώνοντας αφόρητους πόνους.

Ευτυχώς, η αλλόκοτη κατάσταση διήρκησε μόνο για λίγες ημέρες, ώσπου βαθμιαία η ποσότητα ελαττώθηκε κατά πολύ και τελικά, την τελευταία ημέρα της οδύνης, η Julien Landrieaux έβγαλε μόνο μια βελόνα από το κορμί της.

Η Παρισινή εφημερίδα «Le Temps» ήθελε να διαφωτίσει το κοινό της για το συμβάν και απέστειλε ειδικό συνεργάτη της στην επαρχία όπου εργαζόταν η μικρή υπηρέτρια, προκειμένου να συγκεντρώσει πληροφορίες, αλλά και εξηγήσεις.

Τις πρώτες και περισσότερες βελόνες εξήγαγε από το σώμα της Julien ένας φαρμακοποιός, που κλήθηκε κατεπειγόντως να τη βοηθήσει. Όταν τον ρώτησαν να αποφανθεί αν ήταν αληθές ότι τις βελόνες τις είχε καταπιεί η υπηρέτρια όταν ήταν μικρή, ο φαρμακοποιός το επιβεβαίωσε, μετά από αυτοψία που πραγματοποίησε. Επίσης, αποσαφήνισε ότι δεν επρόκειτο περί απάτης, καθώς πράγματι είδε ο ίδιος τις βελόνες να διατρυπούν την επιδερμίδα της, εξωθούμενες προς την επιφάνεια, όπως αποδείκνυε το οίδημα του σημείου, απ’ όπου εξέρχονταν.

Κατάπληκτος ο φαρμακοποιός με την αθρόα και συνεχή εξαγωγή βελονών από το σώμα της άτυχης Julien, αναγκάστηκε να καλέσει δύο ιατρούς.

«Κατ’ αρχάς, γέλασα», είπε ο πρώτος γιατρός. «Αλλά, όταν είδα με τα μάτια μου το φαινόμενο, συνειδητοποίησα ότι επρόκειτο για ένα επείγον περιστατικό, λόγω της ποσότητας των βελονών, που προφανώς είχαν εισχωρήσει στον οργανισμό της κοπέλας προ πολλού. Η βελόνα, όταν φτάσει στο στομάχι, προκαλεί ένα αίσθημα φλόγωσης στο σημείο, από το οποίο προσπαθεί να εξέλθει. Αυτή η φλόγωση δημιουργεί προστατευτικές συμφύσεις ανάμεσα στο στομάχι και στα άλλα όργανα. Επομένως, το ξένο αιχμηρό αντικείμενο, δια μέσω της κυκλοφορίας του αίματος, το οποίο το εξωθεί, φτάνει στους μύες, χωρίς να βλάψει το περιτόναιο ή άλλα λεπτά όργανα. Βέβαια, η έξοδος της βελόνας από τα βλέφαρα μού φαίνεται δυσεξήγητη. Μάλλον, η βελόνα θα ακολουθούσε τα λυμφατικά διαστήματα».

Ο άλλος γιατρός ήταν μάλλον δύσπιστος στην εξήγηση που έδωσε η υπηρέτρια, ότι δηλαδή τις βελόνες αυτές τις είχε καταπιεί όταν ήταν μικρή. Θεωρούσε απίστευτο να βγαίνουν τόσες πολλές από το σώμα της και πίστευε ότι ίσως η μικρή Julien ένιωθε ευχαρίστηση από το νοσηρό αυτό παιχνίδι και αρέσκονταν να εξαπατά τους ανθρώπους.

Εν τούτοις, όλοι όσοι γνώριζαν και συναναστρέφονταν την υπηρέτρια, διαβεβαίωναν ότι δεν προσποιούνταν, αφού άλλωστε υπέφερε κυριολεκτικά και ειλικρινά από οξύτατους πόνους, καθώς το σώμα της είχε πρηστεί από τα τρυπήματα των βελονών.

Η είδηση δημοσιεύθηκε στην εφημερίδα «ΣΚΡΙΠ», στις 16/04/1901…