Το ούζο θεωρείται χωρία καμία υπερβολή το εθνικό ποτό της Ελλάδας και για πολλούς εκφράζει όσο κανένα άλλο την ιδιοσυγκρασία του Έλληνα όσα χρόνια και αν περάσουν.
Η ιστορία και η πατρίδα του ούζου
Αν και δεν υπάρχουν πολλά στοιχεία για την ιστορία του Ούζου εικάζεται ότι υπήρχε σε μια παρόμοια μορφή από την αρχαιότητα ακόμα και ότι ήταν ήδη γνωστό κατά την περίοδο της Βυζαντινής Αυτοκρατορίας. Επιπλέον κατά την Οθωμανική περίοδο ήταν διαδεδομένο σε πολλές περιοχές της σημερινής Τουρκίας, αλλά και της Μέσης Ανατολής.
Όμως μία περιοχή στην Ελλάδα, της οποίας το ούζο αποτελεί Προστατευόμενη Γεωγραφική Ένδειξη πιστοποιώντας την εξαιρετικής ποιότητας απόσταγμα που παράγεται στην περιοχή, αποτελεί την πατρίδα του ούζου και αυτό είναι το Πλωμάρι όπου για πρώτη φορά άρχισε να παράγεται μαζικά το 19ο αιώνα και αποστάζεται με τον ίδιο παραδοσιακό τρόπο μέχρι και σήμερα.
Η προέλευση της ονομασίας του ούζου
Αν και κανένας δεν μπορεί να απαντήσει με απόλυτη σιγουριά στο ερώτημα δύο είναι οι επικρατέστερες ιστορίες για το πως προέκυψε η ονομασία του ούζου:
Σύμφωνα με την πρώτη ιστορία στα κιβώτια που εξάγονταν στην Μασσαλία (που αποτελούσε τον πρώτο προορισμό εξαγωγών της Ελλάδας) αναγραφόταν η φράση "uso di Massalia", δηλαδή "προς χρήση στη Μασσαλία". Λόγω της υψηλής ποιότητας των προϊόντων που εξάγονταν εκεί, η φράση αυτή έγινε συνώνυμη της καλής ποιότητας και έτσι το ούζο που φημιζόταν για την εξαιρετική του ποιότητα πήρε το όνομα του.
Η δεύτερη εξίσου πολύ διαδεδομένη ιστορία είναι μια λαϊκή παράδοση του Τυρνάβου που συνδέεται με την πρώτη. Σύμφωνα με την αυτή ένας γιατρός ο Σταυράκ Μπέης βρέθηκε κάποια μέρα στο σπίτι του πρόκριτου Αντώνη Μακρή με τον οποίο διατηρούσε φιλία.
Εκεί συνάντησε τον παντοπώλη Δημήτριο Δουμενικιώτη και τον συμβούλεψε να προσθέσει στην απόσταξη του ποτού που έκανε ένα ακόμη αρωματικό βότανο. Ο Μακρής μόλις δοκίμασε το νέο απόσταγμα του άρεσε και φώναξε: "Μωρέ τί´ναι τούτο; Ούζο Μασσαλίας!". Στη συνέχεια, η λέξη "Μασσαλία" έφυγε και έμεινε η λέξη uso=ούζο.
