Είτε τα αγαπάτε είτε τα μισείτε, είναι σχεδόν σίγουρο ότι όλοι ή τουλάχιστον οι περισσότεροι έχετε δοκιμάσει έστω μια φορά στη ζωή σας τα σοκολατάκια που περιέχουν μέσα ένα κεράσι.
Ξέρετε αυτά που σπάνε στο στόμα και χύνεται μια λάβα από ένα ακαθόριστο υγρό, σαν καραμέλα, στο οποίο κολυμπάει με υπερηφάνεια το κεράσι.
Αυτά που για χάρη τους έχετε κάνει τη διαδρομή σαλόνι-υπνοδωμάτιο πάνω από 10 φορές κάποια δύσκολα βράδια (τι σας θύμισα τώρα!). Ναι ακριβώς αυτά που κάποιοι δοκίμασαν μόνο μία φορά και μετά ποτέ ξανά.
Αυτά λοιπόν τα σοκολατάκια με το κρυμμένο κεράσι, έχουν κάτι πολύ κοινό με τις μέλισσες, τη μπύρα και το αλεύρι. Ένα πολύ ενδιαφέρον συστατικό.
Ένα ένζυμο που ονομάζεται ιμβερτάση και παράγεται από επιλεγμένα στελέχη του μύκητα Saccharomyces cerevisae.
Αν και ακούγεται σαν μια τρομακτική χημική ουσία, είναι απλώς ένα ένζυμο που διασπάει τη ζάχαρη (σακχαρόζη) σε δύο ίσα μέρη φρουκτόζης & γλυκόζης. Ο όρος ιμβερτοποιημένο προέρχεται από την αναστροφή (inversion) της γωνίας διάθλασης του πολωμένου φωτός κατά τη διάσπαση της ζάχαρης.
Η ιμβερτάση υπάρχει φυσιολογικά στο σάλιο μας, βοηθώντας στη διάσπαση των σύνθετων υδατανθράκων σε μικρότερα κομμάτια (εάν δεν το γνωρίζατε, η πέψη αρχίζει από το στόμα μας.) Οι μέλισσες παράγουν μεγάλες ποσότητες ιμβερτάσης ώστε να μπορέσουν να διασπάσουν το ακατέργαστο νέκταρ και να το κάνουν μέλι.
Η ιμβερτάση μπορεί επίσης να προέλθει από τη μαγιά, χρησιμοποιείται στη παρασκευή μπύρας και μπορεί να βρεθεί στο ψωμί, όταν χρησιμοποιείται ζυμομύκητας αρτοποιίας.
Με την ιμβερτάση επιτυγχάνεται: η αποφυγή της κρυστάλλωσης, η καλύτερη υφή & η αύξηση της γλυκαντικής δύναμης.
