Στις 25 Ιανουαρίου του 1925, στις 5 το απόγευμα, ο Άγγελος Τανάγρας, Πρόεδρος της Ελληνικής Εταιρίας Ψυχικών Ερευνών, είχε παραχωρήσει διάλεξη «περί υπνωτισμού υποβολής και αυθυποβολής», ενώπιον πολυπληθούς ακροατηρίου.
Κατ’ αρχάς, ο Άγγελος Τανάγρας μίλησε για τον υπνωτισμό και ανέλυσε με σαφήνεια τις περιπτώσεις, στις οποίες ο υπνωτισμός θα μπορούσε να αποτελέσει θεραπευτική δύναμη, αναφέροντας πλείστα παραδείγματα. Μάλιστα, είχε διακρίνει δύο συντελεστές επιτυχίας του υπνωτισμού: την ισχυρή ικανότητα του μέντιουμ και την επιδεκτικότητα του νευρικού συστήματος του αποδέκτη.
Περαιτέρω, αναφέρθηκε λεπτομερώς στην υποβολή και την απέδειξε με πληθώρα παραδειγμάτων από την καθημερινή ζωή. Σε ορισμένες περιστάσεις, άνθρωποι κάθε είδους αποδέχονταν την υποβολή με καταφανή αποτελέσματα. Για παράδειγμα, κάποιος άνθρωπος, εξερχόμενος από το σπίτι του, συνάντησε στην πρώτη γωνία ένα φίλο του, που του είπε ότι του φαινόταν χλωμός. Υπό την εντύπωση αυτή, προχώρησε και συνάντησε δεύτερο, τρίτο, τέταρτο… Όταν όλοι όσους συνάντησε του είπαν ότι ήταν χλωμός, σχημάτισε την πεποίθηση ότι ήταν όντως χλωμός, ενώ συγχρόνως αισθανόταν τα συμπτώματα της χλωμότητας αυτής. Αισθανόταν, δηλαδή, ταραχή στον οργανισμό του, αδιαθεσία και εξάντληση.
Το θέμα, το οποίο ο Άγγελος Τανάγρας ανέπτυξε ιδιαιτέρως, ήταν η αυθυποβολή. Αφού την εξήγησε επιστημονικώς, απέδειξε κατόπιν τον τρόπο, με τον οποίο ένα άτομο αυθυποβάλλεται. Άλλωστε, φαινόμενα αυθυποβολής, κατά τα λεγόμενά του, παρουσιάζονταν συχνότερα σε άτομα με υστερία, αλλά και σε γυναίκες.
Στην περίπτωση της Maria van Valkenisse, συνέβη το εξής συνταρακτικό: από νεαρή ηλικία, η Maria παρουσίαζε υστερική συμπεριφορά και εκδήλωνε πάντοτε την υστερία της στη μανία που εξέφραζε σχετικά με το Θείο Πάθος του Χριστού. Αργότερα, εκδήλωσε την επιθυμία να περιβληθεί το μοναχικό σχήμα, ελπίζοντας ότι με αυτόν τον τρόπο, θα μπορούσε να προσεγγίσει τη Θεία Δύναμη. Έτσι, κλείστηκε σε μοναστήρι και παρακαλούσε για ώρες γονυπετής μπροστά στον Τίμιο Σταυρό, επικαλούμενη την επέμβαση του Θεανθρώπου, ώστε να της χαρίσει τη μοναδική ευτυχία στη ζωή, δηλαδή να δει τον εαυτό της επάνω στον Σταυρό.
Μάλιστα, στη σκέψη αυτή, καθώς κάποια μέρα προσευχόταν με κατάνυξη στον Θεό γονυκλινής, αντιλήφθηκε ξαφνικά ότι στα χέρια, στα πόδια της και στο πλευρό της είχαν εμφανιστεί τα σημεία εφαρμογής των ήλων του Θείου Πάθους.
Πλέουσα σε πελάγη ευτυχίας, επικαλέστηκε τη Θεία Χάρη, για να αρχίσει να ρέει αίμα από τα σημάδια της. Τόσο ισχυρή ήταν η αυθυποβολή της, σύμφωνα με τον Άγγελο Τανάγρα, ώστε μετά από λίγο έρεε αίμα πραγματικό!
Σε μια άλλη περίπτωση, η Anne Catherine Emmerich, υστερική και αυτή, εξέφρασε τη σφοδρή επιθυμία να γίνει νύμφη του Ιησού. Στην ηλικία μόλις των πέντε ετών, είχε ακούσει τις ιστορίες της Παλαιάς Διαθήκης και είχε ειλικρινώς εντυπωσιαστεί. Σε λίγο καιρό, άρχισε να περιέρχεται σε έκσταση, σε τέτοιο βαθμό, ώστε μπορούσε να βλέπει έως και τους Πρωτόπλαστους και να ομιλεί με ενθουσιασμό για τις λεπτομέρειες της Γέννησης του Κόσμου.
Μόλις το κοριτσάκι μεγάλωσε λίγο, εισήλθε σε μοναστήρι, κατεχόμενη από την εμμονή να γίνει οπωσδήποτε Αγία. Οπότε, μια μέρα, ενώ βρισκόταν μπροστά από την εικόνα του Σωτήρος, Τον είδε ξαφνικά να κατεβαίνει, κρατώντας δυο στεφάνια, που το ένα ήταν φτιαγμένο από άνθη και το άλλο από αγκάθια.
Άκουσε, τότε, τον Χριστό να της λέει: «Τι προτιμάς, το ακάνθινο στεφάνι ή το στεφάνι του γάμου;»
H Anne, δίχως δισταγμό, απάντησε ότι προτιμούσε το ακάνθινο. Αμέσως ο Ιησούς το έβαλε πάνω στο κεφάλι της και η κοπέλα αισθάνθηκε ευθύς φρικτούς πόνους, καθώς στίγματα παρουσιάστηκαν περιμετρικά της κεφαλής της, από τα οποία έρεε αίμα.
Η Επιστήμη, η οποία είχε ασχοληθεί ιδιαιτέρως με τα φαινόμενα αυτά, διαπίστωσε ότι η αυθυποβολή είχε τη μέγιστη δύναμη.
Καταλήγοντας ο Άγγελος Τανάγρας, τόνισε ότι η δύναμη, η οποία διέπει την ανθρωπότητα, είναι ο νους και όχι η ύλη.
Το εκλεκτό ακροατήριο χειροκρότησε ζωηρά τον αγορητή.
Η είδηση δημοσιεύθηκε στην εφημερίδα «ΣΚΡΙΠ», στις 26/01/1925…
