Ήταν Τρίτη 5 Φεβρουαρίου το 1991. Το C-130 απογειώθηκε από το αεροδρόμιο της Ελευσίνας με πρώτο προορισμό τη Νέα Αγχίαλο και τελικό την Κρήτη. Μέσα βρίσκονται 63 αξιωματικοί, υπαξιωματικοί και σμηνίτες.
Πέντε λεπτά πριν τη 13.00 το μεσημέρι, το αεροσκάφος επικοινωνεί για τελευταία φορά με τον Πύργο Ελέγχου της 111 πτέρυγας μάχης και ξεκινά τη διαδικασία προσγείωσης.
Στη περιοχή επικρατεί κακοκαιρία. Ξαφνικά, χωρίς να έχει αναφέρει κάποιο πρόβλημα ο πιλότος, το στίγμα του C-130 χάνεται από τα ραντάρ. Οι έρευνες ξεκινούν ταχύτατα, αλλά όπως αποδεικνύεται εστιάζονται σε λάθος σημεία. Το μοιραίο αεροσκάφος έχει συντριβεί 60 χιλιόμετρα πιο μακριά από εκεί που ψάχνουν οι διασώστες και για τρεις ολόκληρες ημέρες, οι προσπάθειες παραμένουν άκαρπες…
Πυροσβέστες, αστυνομικοί, κάτοικοι των περιοχών, ακόμα και ειδικές δυνάμεις του στρατού χτενίζουν κάθε πιθανό σημείο. Στις 8 Φεβρουαρίου, επιβεβαιώνονται οι χειρότεροι φόβοι όλων. Στο χιονισμένο βουνό που οριοθετεί τη Θεσσαλία και τη βόρεια Στερεά Ελλάδα, στην κορυφή Τσακάλη, εντοπίζονται οι σοροί των θυμάτων κι ό,τι απέμεινε από το διαλυμένο C-130. Όλοι οι επιβαίνοντες νεκροί. Τα ερωτήματα για τους συγγενείς τους βασανιστικά…
H δίκη για τα αίτια της τραγωδίας ξεκίνησε τρία χρόνια μετά, το 1994, στο Αεροδικείο της Αθήνας. Το επίσημο πόρισμα για το δυστύχημα δεν δόθηκε ποτέ στη δημοσιότητα, με την αιτιολόγηση ότι επρόκειτο για στρατιωτικό απόρρητο. Ανάμεσα στους κατηγορούμενους ήταν ο χειριστής στον πύργο ελέγχου του Αλμυρού ο οποίος καταδικάστηκε αρχικά σε 2ετή φυλάκιση με αναστολή, όμως στη συνέχεια αθωώθηκε παμψηφεί. Λίγα χρόνια αργότερα έφυγε από τη ζωή λόγω κατάθλιψης…
Πολλοί τότε έκαναν λόγο για το 64 ο θύμα, στην πιο μαύρη ημέρα στην ιστορία της Πολεμικής Αεροπορίας…
