Ένα αστρικό νέφος, που πλησίαζε με ιλιγιώδη ταχύτητα το ηλιακό μας σύστημα, ανακαλύφθηκε το 1977.

Ο παράξενος αυτός ταξιδιώτης του Σύμπαντος απειλούσε να καλύψει τον Ήλιο και να καταστρέψει τη ζωή πάνω στον πλανήτη μας.

Οι επιστήμονες, που επεσήμαναν την ύπαρξη αυτού του απειλητικού νέφους, υπολόγισαν πως είναι πεντακόσιες φορές μεγαλύτερο από το ηλιακό μας σύστημα και κινείται με ταχύτητα 72 χιλιάδων χιλιομέτρων την ώρα. Η ταχύτητα αυτή, όσο ιλιγγιώδης και αν φαίνεται για τα δικά μας τα ανθρώπινα μέτρα, είναι σχετικά μικρή για τον διαστημικό χώρο.

Το αστρικό αυτό νέφος, όπως και άλλα παρόμοια που ταξιδεύουν κάπου στο απέραντο Διάστημα, δεν αντιπροσώπευε καμιά άμεση απειλή για τη Γη, αν βρισκόταν σε μεγάλη απόσταση από το ηλιακό μας σύστημα. Αλλά, συμβαίνει το αντίθετο: το αστρικό νέφος βρίσκεται στη γειτονιά μας.

Οι επιστήμονες, που ανακάλυψαν την παρουσία αυτού του «εχθρού», υπολόγιζαν πως είχε ήδη φτάσει στο Άλφα του Κενταύρου, που απέχει τρία μόνο έτη φωτός από τον Ήλιο. Σύμφωνα με τα στοιχεία αυτά, το πόσο χρονικό διάστημα θα εξακολουθούσαμε να ζούμε και να χαιρόμαστε τον Ήλιο, θα εξαρτόταν από το σχήμα του νέφους.

Αν είναι σφαιρικό, αν δηλαδή τα άκρα του βρίσκονται σε ίση απόσταση από το κέντρο του, τότε το νέφος θα βρίσκεται στο ηλιακό μας σύστημα σε πέντε χιλιάδες χρόνια. Αν όμως το αστρικό νέφος δεν έχει καθορισμένο σχήμα, αν «πλοκάμια» του απλώνονται στο διαστημικό χώρο, τότε υπάρχει η πιθανότητα κάποιο από τα «πλοκάμια» αυτά, να μπει πολύ γρήγορα στον χώρο μας. Οι επιστήμονες μιλούσαν για «μερικές εκατοντάδες χρόνια».

Μπορεί, λοιπόν, μέσα σε μερικούς αιώνες ένας από τους βραχίονες του αστρικού νέφους να σκεπάσει τον Ήλιο και η Γη να παγώσει. Οι ζωογόνες ακτίνες του Ήλιου δε θα μπορούν να φτάσουν ως τη Γη. Επομένως, χιόνια και σκοτάδι θα καλύψουν τον πλανήτη μας και η ζωή θα ταφεί κάτω από μία ατελείωτη αρκτική νύχτα.

Ή θα συμβεί το αντίθετο: Η αστρική σκόνη, από την οποία σύγκειται το νέφος, δεν θα αφήσει την ηλιακή ενέργεια να διαχέεται στο Διάστημα, όπως συμβαίνει συνήθως. Η αστρική σκόνη θα τη συγκρατεί και θα τη στέλνει στη Γη πολλαπλασιασμένη. Το αποτέλεσμα θα είναι να καταστραφεί η ζωή μέσα σε ένα εκτυφλωτικό φως και σε μία θερμότητα, που θα πυρπολεί τα πάντα.

Υπάρχει και μία τρίτη υπόθεση: Να σύγκειται το αστρικό νέφος από αντιύλη, δηλαδή από ύλη που τα άτομά της έχουν πυρήνα αρνητικό και ηλεκτρόνια θετικά. Σ’ αυτή την περίπτωση, η συνάντηση της αντιύλης με την ύλη θα προκαλέσει μία τρομακτική σύγκρουση, που θα μεταβάλλει ολόκληρη τη μάζα της ύλης σε ενέργεια και θα εξαφανίσει το ηλιακό μας σύστημα. Αλλά, αυτό είναι το πιο απίθανο.

Από τις μέχρι τότε παρατηρήσεις δεν συναγόταν κάτι τέτοιο. Μπορούμε επομένως να μείνουμε στις δύο πρώτες υποθέσεις και να περιμένουμε τον θάνατο της Γης μέσα στο σκοτάδι και στους πάγους ή μέσα στο φως που θα καίει.

Οι επιστήμονες που επεσήμαναν το απειλητικό αστρικό νέφος, δεν ήταν τυχαίοι. Ανήκαν στο κέντρο επιστημονικών ερευνών της Γαλλίας, το περίφημο CNRS και αποτελούσαν μία τετραμελή ομάδα αστροφυσικών και μηχανικών του Διαστήματος, που χρησιμοποίησαν στις έρευνές τους τις δυνατότητες τους αμερικανικού δορυφόρου «Κοπέρνικος».

Τα πορίσματα των ερευνών τους δημοσίευασαν επιθεωρήσεις μεγάλου επιστημονικού κύρους, όπως το γαλλικό περιδικό «La Recherche». Και όσο και αν αυτά τα πορίσματα βρίσκονταν ακόμη στο στάδιο των «λογικών υποθέσεων», δε μπορούσαν παρά να λαμβάνονταν σοβαρά υπ’ όψη.

Φυσικά, οι ίδιοι οι ερευνητές, οι οποίοι ανακάλυψαν και αποκάλυψαν την ύπαρξη της διαστημικής απειλής, συνέχιζαν την έρευνά τους, αλλά και άλλοι επιστήμονες από όλες τις χώρες του κόσμου είχαν ήδη αρχίσει να ασχολούνται με το θέμα. Έτσι, θα υπήρχε η δυνατότητα της διασταύρωσης των πληροφοριών, της ολοκλήρωσης των παρατηρήσεων και των μετρήσεων, ούτως ώστε να γινόταν γνωστό αν πραγματικά το αστρικό νέφος πλησιάζει με κακές διαθέσεις το ηλιακό μας σύστημα, ή είναι ένα ακίνδυνο για τον πλανήτη μας διαστημικό φαινόμενο, από αυτά που γεμίζουν τον αστρικό χώρο.

Η είδηση δημοσιεύθηκε στην εφημερίδα «ΜΑΚΕΔΟΝΙΑ», στις 04/09/1977…