Στη σύγχρονη εποχή υπάρχει μεγάλη ποικιλία τροφών, δεν συνέβαινε το ίδιο όπως και στην Αρχαία Ελλάδα.
Πολλές από τις σημερινές τροφές ήταν εντελώς άγνωστες στην Αρχαία Ελλάδα, ενώ οι συνήθειές μας όσον αφορά στη διατροφή διαφέρουν σημαντικά. Οι αρχαίοι Έλληνες ξεκινούσαν την ημέρα τους με ένα πολύ λιτό γεύμα, το οποίο περιελάμβανε λίγο κριθαρένιο ψωμί, βουτηγμένο σε ανέρωτο κρασί, μαζί με ελιές και σύκα. Ένα επίσης σύνηθες πρωινό ήταν ο «κυκεώνας», ένα ρόφημα από βρασμένο κριθάρι, αρωματισμένο με μέντα ή θυμάρι, που πίστευαν ότι έχει θεραπευτικές ιδιότητες.
Το μεσημέρι συνήθιζαν να τρώνε ψάρια, όπως τσιπούρες, μπαρμπούνια, σαρδέλες και χέλια, όσπρια και κυρίως φακές, φασόλια, ρεβίθια, μπιζέλια και κουκιά. Τα συνδύαζαν με ψωμί, τυρί, ελιές, αβγά, ξηρούς καρπούς και φρούτα.
Ακόμα μία αντίθεση με τη σημερινή εποχή παρατηρείται σε ό,τι αφορά στο δείπνο, καθώς οι πρόγονοί μας το θεωρούσαν το πιο σημαντικό και μεγάλο γεύμα της ημέρας. Συνοδευόταν και από επιδόρπια, τα λεγόμενα «τραγήματα», που μπορεί να ήταν φρούτα φρέσκα ή ξηρά, κυρίως σύκα, καρύδια και σταφύλια ή γλυκά με μέλι.
Οι Αρχαίοι Έλληνες έδειχναν ιδιαίτερη προτίμηση στο χοιρινό και το μοσχάρι, ενώ σπανιότερα έτρωγαν κατσίκι και αρνί. Επίσης, αγαπούσαν πολύ και το κυνήγι, κυρίως τις τσίχλες, τα ορτύκια και τα ελάφια. Ιδιαίτερη αδυναμία είχαν στα σαλιγκάρια.
Τα αχλάδια, τα ρόδια, τα μήλα, τα σύκα, τα μούρα, τα κεράσια και τα δαμάσκηνα ήταν τα πιο δημοφιλή φρούτα, ενώ οι βολβοί, τα μαρούλια, τα αγγούρια, ο αρακάς, οι αγκινάρες, τα βλίτα, το σέλινο, τα σπαράγγια, οι τσουκνίδες, ο άνηθος και ο δυόσμος είχαν κυρίαρχη θέση όσον αφορά στα λαχανικά και τα μπαχαρικά.
Το ψωμί στην Αρχαία Ελλάδα ήταν επίσης πολύ σημαντικό. Συνήθιζαν να φτιάχνουν αρκετά είδη, από λαγάνες, σιμιγδαλένιους άρτους και ψωμί από χοντράλευρο μέχρι ψωμί από κεχρί.
Τα ράφια της κουζίνας ενός αρχαίου ελληνικού σπιτιού έπρεπε να είναι πάντα εφοδιασμένα με διάφορα καρυκεύματα, όπως ρίγανη, βασιλικό, κάρδαμο, κόλιανδρο, κάππαρη και σουσάμι, τα οποία συνήθιζαν να προσθέτουν για να κάνουν πιο γευστικά τα πιάτα τους. Τα περισσότερα φαγητά ήταν ιδιαίτερα ελαφριά, καθώς γίνονταν ψητά στο φούρνο και στη σούβλα.
Το ίδιο ίσχυε και για τα γλυκά, καθώς, αφού δεν υπήρχαν η ζάχαρη και το κακάο παρασκευάζονταν από αλεύρι, φρούτα ξερά ή φρέσκα και μέλι. Κάθε γεύμα το συνόδευαν με κρασί, το οποίο ήταν πάντα νερωμένο, ενώ από το τραπέζι δεν έλειπε ποτέ το ελαιόλαδο, το οποίο θεωρούσαν δώρο της θεάς Αθηνάς.
