Ο καφές είναι ένα ρόφημα που κατασκευάζεται από τα καβουρδισμένα και αλεσμένα σπόρια της καφέας ή καφεόδεντρο.
Υπάρχουν άνθρωποι που δηλώνουν πως δεν «ζουν» χωρίς αυτόν και πίνουν κάθε πρωί το αγαπημένο τους είδος κι άλλοι που «ψάχνονται» συνεχώς, να βρουν νέες γεύσεις. Η 1η Οκτωβρίου έχει καθιερωθεί ως Παγκόσμια Ημέρα Καφέ και με αφορμή αυτό σας παρουσιάζουμε έξι είδη που ίσως θα θέλατε να δοκιμάσετε…
Μαζαγκράν από την Πορτογαλία: Ο λεμονάτος καφές φημολογείται πως είναι ο πρώτος κρύος στον κόσμο. Αν και η καταγωγή του εντοπίζεται στην Αλγερία, ο καφές αυτός είναι πολύ διάσημος στη χώρα της Ιβηρικής. Πρόκειται για κρύο εσπρέσο με χυμό από λεμόνι, σερβιρισμένο με δυόσμο ή και ρούμι.
Καφεόστ από την Φινλανδία: Ο παραδοσιακός καφές στη Φινλανδία ονομάζεται Καφεόστ και σερβίρεται με κομμάτια τυριού. Ένα ξηρό παραδοσιακό τυρί της χώρας μπαίνει σε ξύλινη κούπα και από πάνω πέφτει ζεστός ο καφές. Οι λάτρεις του είδους ανακατεύουν τα κομμάτια μέσα στο ζεστό ρόφημα, που μαλακώνει το τυρί. Αφού ολοκληρώσουν τον καφέ τους, οι Φινλανδοί απολαμβάνουν με ένα κουτάλι και το τυρί που έχει μείνει.
Βιετναμέζικος καφές: Στο Βιετνάμ ο καφές είναι ολόκληρη ιεροτελεστία, καθώς γίνεται χτυπώντας αβγό με συμπυκνωμένο ζαχαρούχο γάλα, ώσπου να σχηματιστεί μια πηχτή κρέμα. Σερβίρεται πάντα σε γυάλινο ποτήρι.
Φαρισέιρ από τη Γερμανία: Ο γερμανικός καφές με το όνομα «Φαρισαίος» αρωματίζεται με ρούμι και αναμιγνύεται με χτυπημένη κρέμα γάλακτος με ζάχαρη, ενώ σερβίρεται με επιπλέον σαντιγί. Ο καφές είναι συχνά βαρύς εσπρέσο, ενώ και το ρούμι που χρησιμοποιούν οι Γερμανοί είναι αρκετά δυνατό.
Γιανγκ Γιανγκ από το Χόνγκ Κονγκ: Στη χώρα του τσαγιού, ακόμα και ο καφές σερβίρεται με λίγο μαύρο τσάι. Συγκεκριμένα, το μαύρο τσάι προστίθεται σε συμπυκνωμένο γάλα για να δώσει όγκο και πιο κρεμώδη υφή και στη συνέχεια η κρέμα αυτή μπαίνει στο φλιτζάνι με τον καφέ.
Μεξικάνικος καφές: «Καφέ Ντε Όλα» ή αλλιώς μεξικάνικος καφές, είναι ένα παραδοσιακό ρόφημα της χώρας που σερβίρεται εδώ και δεκαετίες. Πέραν των κόκκων καφέ περιλαμβάνει τρία μπαχαρικά (γαρίφαλο, γλυκάνισο και κανέλα), ενώ σε αυτά προστίθεται μια τοπική ζάχαρη, που οι Μεξικάνοι ονομάζουν πιλοντσίλο. Παραδοσιακά ψήνεται σε πήλινο κιούπι και σερβίρεται σε πήλινο φλιτζάνι.
