Την καρδιά του άνοιξε στο περιοδικό Λοιπόν και στη Ρενέ Σαραντινού, ο Τάκης Σαγιώρ. Ο χορευτής δεν δίστασε να μιλήσει για τις δυσκολίες που αντιμετώπισε στη ζωή του.
Αντιμετώπισες πολλές δυσκολίες στη ζωή σου;
Η μία ήταν όταν έφυγα από την Κέρκυρα, 15 χρονών, γιατί ο πατέρας μου ήταν εναντίον του θεάτρου και των γκέι, σκληρός άνθρωπος, που ήθελε να με κάνει δικηγόρο ή να με βάλει στα ψάρια. Ούτε τη θάλασσα ήθελα, γιατί ζαλιζόμουν. Με έδενε στο κατάρτι για να συνηθίσω τη θάλασσα κι εγώ έκανα εμετό. Ακόμα θυμάμαι τη σφαλιάρα, όταν του είπα ότι θα γίνω ηθοποιός. Με περιόριζε, τόσο πολύ ξύλο… κάποια στιγμή μέσα στην πιάτσα, στο κέντρο της Κέρκυρας, απέναντι από το μαγαζί του πατέρα μου σατράπης. Με ωτοστόπ έκανα 3 μέρες να φτάσω στην Αθήνα και μου είχαν μείνει 30 δραχμές. Ήταν πολύ δύσκολα από τα 15 – 17 μου, υπέφερα πολύ.
Πώς τα έβγαλες πέρα;
Κοιμόμουν επί μήνες τη νύχτα στο θέατρο «Rex», μέσα στα σκαλιά, και το πρωί που άνοιγαν οι πόρτες έφευγα. Όταν δούλεψα μετά στο θέατρο αυτό, το 1963, δεν πέρασα ποτέ ξανά μέσα από τη σκάλα για να πάω στα καμαρίνια, δεν μπορούσα να την ανεβώ και πήγαινα από πίσω, μου είχε μείνει άσχημο απωθημένο. Η άλλη μεγάλη δυσκολία ήταν οι συνάδελφοι στο θέατρο, όταν έγινα όνομα, γιατί, εκτός από τον Γιάννη Φλερύ, ακόμα και ο φίλος μου ο Βαγγέλης Σειληνός αντιδρούσε. Ο Φώτης Μεταξόπουλος απορώ γιατί με κυνήγησε… μας κυνήγησαν πολύ ως ντουέτο με τη Μελίντα. Ο Μεταξόπουλος δεν ήταν γκέι, ούτε κρυφός ούτε φανερός. Ο Φώτης, χωρίς τη Βίκυ Τσινιέρη, δεν θα γινόταν ποτέ, παρότι καλός χορευτής. Δεν χορεύουμε με τον κω… μας. Λέει ότι οι χορευτές είναι π….δες, θίγει το χορό τη μνήμη του Φλερύ, που δεν τον έφτασε κανένας μας. Δεν είναι κακό να είσαι γκέι, όπως δεν είναι κακό να είσαι στρέιτ. Δεν αφήνω ποτέ υπονοούμενα, λέω πάντα την αλήθεια. Είχα σχέση με ένα μεγάλο όνομα, τεράστιο πρωταγωνιστή, που τον θεωρούν τον π….ρά και ο τύπος ήταν… μπρούμυτα. Ενοχλούσε τις «γκέισες» η ειλικρίνειά μου, ειδικά οι «κρυφογκέισες», γιατί είναι κακοί άνθρωποι και ζηλεύουν διπλά.
Ξεκίνησες το τσιγάρο στα 60 σου;
Ναι, γιατί η αδελφή μου, την οποία «έχασα», είχε καρκίνο, κάπνιζε πάρα πολύ. Για να το κόψει, το άρχισα κι εγώ… τελικά το έμαθα κι εγώ. Είχε καρκίνο κι έβγαζε τη μάσκα του οξυγόνου και κάπνιζε. Έτσι, για να την πείσω να το κόψει, της είπα ότι θα πάθω κι εγώ 80 χρόνων και θα είμαι υγιής. Τώρα, δεν με νοιάζει τίποτα.
